ยัยหมอวายร้ายที่รัก – บทที่ 900 ผิดหวังหดหู่ใจ

เธอยังคงหน้าด้านกอดเขาเอาไว้ เขาให้เธอปล่อยมือ เธอไม่เพียงไม่ปล่อย มือทั้งสองข้างเหมือนกับหนวดปลาหมึกรัดแขนเขาแน่นกว่าเดิมแล้ว

ม็อกโก：“……”

ขมับกำลังเต้นตุบๆ ทันใดนั้น ด้านข้างของทั้งสองมีเงาสีขาวของคนเดินเข้ามา

เงาสีขาวนั้น มาอยู่ด้านหน้า หลังจากได้เห็นว่าทั้งสองมีสีหน้าท่าทางแบบนี้ เธอไม่พูดอะไรสักคำออกแรงดึงแสงดาวที่กำลังกอดรัดเขา ฟาดลงไปบนใบหน้าของเธอ！

“เพี๊ยะ——”

ทันใดนั้น เสียงตบดังกังวาน ในบาร์ทั้งร้านต่างเงียบลงแล้ว

ทว่าแสงดาว ถูกฟาดจนหน้าหันไปเป็นเวลานานในสมองของเธอมึนงงไปหมดแล้ว

รวมทั้งม็อกโก ก็ตะลึงงันไปทันใด

จนถึง เขามองเห็นเงาขาวนี้อย่างชัดเจน ทันใด นัยน์ตาหรี่ลง

แต่ว่า เขายังไม่ทันได้อ้าปากพูด เงาขาวคนนี้ก็ชี้มาที่แสงดาวแล้วอ้าปากด่าขึ้นมา：“แกนังคนชั่วคนหน้าด้าน ใครให้แกมากอดว่าที่สามีของฉัน? คนอย่างแก? ไม่เหมาะสมสักนิด?”

“……”

หนึ่งวินาที ทางด้านแสงดาวได้ยินแล้ว หันหลังกลับจระเข้ฟาดหางกลับไป

“โอ๊ย——”ทันใด เสียงร้องโอดครวญ หญิงสาวที่สวมชุดกระโปรงสีขาวคนนี้ เหมือนกับกระสอบทราย ถูกเตะกระเด็นออกไป

ทุกคนต่างมองอย่างตะลึงแล้ว

รวมทั้งม็อกโก หลังจากได้เห็นฉากนี้แล้ว เบิกตากว้างอ้าปากค้าง แม้แต่สติสัมปชัญญะพื้นฐานยังไม่รู้ตัวแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ เธอยังสามารถใช้กำลังได้มากกว่านี้ไหม?

“เมื่อกี้แกด่าฉันว่าอะไรนะ? แกด่าอีกครั้งสิ?”

แสงดาวยังโมโหไม่หาย มองเห็นผู้หญิงคนนี้ถูกตัวเองเตะกองอยู่บนพื้นเหมือนหมาตายตัวหนึ่งยังไงอย่างงั้น เดินมาด้านหน้าของเธอ ใช้รองเท้าส้นสูงเหยียบลงบนหน้าของเธอโดยตรง

“โอ๊ย——”

ทันใด ไม่เพียงแต่ผู้หญิงคนนี้ร้องออกมาอีกอย่างน่าเวทนา

รวมทั้งคนเหล่านั้นที่มาจัดงานpartyวันเกิดให้เธอ ต่างกุมปากเอาไว้แล้วพ่นลมเย็นๆออกมา！

พวกเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่กล้าหาญขนาดนี้มาก่อน！

“ฉันจะบอกแกนะ ฉันแสงดาวเกิดมาจนโตขนาดนี้ ไม่เคยมีใครกล้าด่าว่าฉันเป็นนังคนชั่ว ยิ่งไม่มีใครกล้าตบหน้าฉัน วันนี้แกได้ทำกับฉันทั้งหมดแล้ว?”

ดวงตาทั้งสองข้างของแสงดาวแดงฉาน พูดจนถึงประโยคสุดท้าย รองเท้าส้นสูงของเธอก็เหยียบลงไป！

พูดจริง ทำให้คนคนหนึ่งตาย เธอแสงดาวไม่เกรงกลัวหรอก

แต่เวลานี้ ทันใดชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังเธอก็สาวเท้าก้าวใหญ่เข้ามาแล้ว เขาได้เห็นฉากนี้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เขายื่นมือมาดึงเธอเอาไว้

“แสงดาว คุณทำอะไร? เอาเท้าของคุณออกไปเร็ว”

“……”

แสงดาวจึงได้หันหน้ามามองชายหนุ่มคนนี้

ใช่สิ เมื่อสักครู่เธอกำลังโมโหเดือดดาล ไม่ทันได้สังเกต หลังจากที่หญิงสาวตบเธอ ในคำด่ามีประโยคหนึ่งพูดว่าเขาเป็นว่าที่สามีของเธอ เหมือนกับว่าฟิวส์ขาดก็เพราะสิ่งนี้

ว่าที่สามี?

เขามีว่าที่ภรรยาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

แสงดาวหรี่ตาลงอย่างกะทันหัน ：“เธอเป็นใคร? มีความสัมพันธ์อะไรกับคุณ?”

ม็อกโก：“……”

“ม็อกโก คุณ……คุณรีบบอกให้เธอปล่อยฉัน ฉันจะบอกคุณนะ ฉันเป็น……ว่าที่ภรรยาของคุณ วันนี้ถ้าฉันเป็นอะไรไปละก็ คุณปู่ของฉันไม่ปล่อยคุณไปแน่ ตระกูลเทวเทพของพวกคุณก็ทำอะไรไม่ได้！”

ในเวลาสำคัญแบบนี้ นิษาที่ถูกรองเท้าส้นสูงของแสงดาวเหยียบเอาไว้ กลับร้องไห้พร้อมทั้งตะโกนออกมา

ทันใดสีหน้าของแสงดาวซีดขาวทันที

เพียงหนึ่งวินาที เธอรู้สึกเพียงว่าแขนของเธอถูกคนดึง ทันใด ทั้งร่างพร้อมทั้งขาก็ถูกคนพาไปแล้ว หลายก้าว เธอยังไม่ทันได้ยืนอย่างมั่นคง

“แสงดาว คุณพอแล้ว！”

“คุณพูดว่าอะไรนะ?”

แสงดาวที่ถูกลากมา เงยหน้าไปมองชายหนุ่มที่ยังจับตัวเธอเอาไว้ นึกว่าตัวเองฟังผิดไปแล้ว

แต่ว่าความจริงก็คือความจริง ในตอนนี้ม็อกโก หลังจากลากตัวเธอกลับมา ไม่เพียงตำหนิเธอ สีหน้าของเขาก็ดูไม่ดีด้วย หลังจากได้ก้มหน้าไปมองนิษาที่ยังล้มอยู่บนพื้น

เขาปล่อยเธอแล้ว หลังจากนั้นก็ช่วยพยุงเธอขึ้นมา

แสงดาว：“……”

แค่ชั่วขณะ ทันใดนั้น ความโมโหที่ยังอยู่ในก้นบึ้งหัวใจของเธอนั้นรู้สึกว่า ต่างถูกน้ำเย็นหนึ่งกะละมังราดลงมาจนมอดดับ ความรู้สึกต่างๆที่เธอมีต่อเขา รัก โลภ โกรธ หลง ไม่หลงเหลืออีกต่อไปแล้ว

ที่แท้ ตัดใจ ก็เป็นเรื่องง่ายๆเรื่องหนึ่ง

พอดีตอนนี้ในที่สุดเส้นหมี่ก็ออกมาแล้ว เธอเห็นเรื่องวุ่นวายในบาร์ฉากนี้ สีหน้าเปลี่ยนไป ทันใดรีบเข้ามาหาแสงดาวที่หน้าซีดขาวเหมือนกับกระดาษ

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

“……ไม่เป็นไร พวกเราไปกันเถอะ ฉันหิวแล้ว”

จนสุดท้ายแล้วแสงดาว แก้มบวมแดงครึ่งหน้า พูดออกมาอย่างอ่อนแรงด้วยประโยคนี้

เส้นหมี่กำหมัดแน่น

แต่ในที่สุด เธอยังคงสัมผัสได้ว่าบนร่างกายของหญิงสาวนั้นเยือกเย็นจนน่ากลัว เธอจ้องเขม็งไปยังหนุ่มสาวที่พยุงกันอยู่ไม่ไกลนักแวบหนึ่ง

หลังจากนั้น เธอพยุงหญิงสาวคนนี้ออกไปแล้ว

เมื่อเจ้าของบาร์ออกไป ในผับแห่งนี้ แน่นอนว่าบรรยากาศดีขึ้นมาอย่างมาก

“คุณเป็นอย่างไรบ้าง?”

ม็อกโกยังจับแขนของนิษาเอาไว้

แสงดาวเตะมานั้น หนักมาทีเดียว เธอเคยฝึกมาก่อน เมื่อสักครู่ด้วยความโกรธแค้นริษยาเตะออกไปหนึ่งที ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ยืนแทบไม่ไหว ปกติมาก

ได้ยินม็อกโกถามสิ่งนี้ นิษาที่ไม่เคยถูกทำให้อับอายขนาดนี้มาก่อน ทันใดก็เริ่มเดือดดาลแล้ว

“แล้วคุณว่าไงล่ะ? ฉันจะบอกคุณนะม็อกโก ฉันไม่ปล่อยผ่านไปแบบนี้อย่างแน่นอน”