ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 960 ไม่มีทางเลือก
ถึงแม้ว่าเรื่องราวจะวุ่นวายมาจนถึงขั้นนี้ สมองของเขาเองก็สับสนมาก แต่ เขายังคงค้นพบจุดผิดปกติของเหตุการณ์ได้ภายในเวลาสั้นๆ
สีหน้าของนิษาเปลี่ยนไปเล็กน้อยทันที
“พี่ชาย นี่…..พี่ไม่เชื่อเรื่องว่าพี่ทำเรื่องแบบนี้กับฉันเหรอ? ถ้าหากพี่ไม่เชื่อ พี่สามารถ……สามารถดูบนเตียงได้”
จู่ ๆ เธอก็ชี้ไปที่เตียงที่ม็อกโกยังนั่งอยู่ด้วยความขุ่นเคือง ร้องไห้สะอึกสะอื้นเหมือนว่าตัวเองถูกทำให้อับอายเป็นอย่างมาก
ม็อกโกตะตกลึงไปครู่หนึ่ง
เมื่อได้สติ เขาเปิดผ้าห่มออกดู ทันใดนั้น ก็เหมือนกับว่าถูกตัวอะไรบางอย่างต่อย สีเลือดบนใบหน้าหายไปจนหมดสิ้น!
“เห็นแล้วใช่ไหม? ฉันจะบอกให้นะพี่ม็อกโก ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวข้างนอกแบบนั้น ฉันคือคนตระกูลโชคศักดา กฎของตระกูลโชคศักดาคือเป็นคนสะอาดบริสุทธิ์ เพื่อไม่ให้บรรพบุรุษผิดหวัง ฉันไม่เอาชื่อเสียงของตัวเองมาล้อเล่นหรอก!”
ประโยคสุดท้ายนี้ ผู้หญิงคนนี้ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือดพูดออกมาทีละคำอยู่ตรงนั้น และยังกล้านำตระกูลโชคศักดาพวกเขามาสาบานกับฟ้า
ไชยันต์ได้ยินแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง
“เธอสบายใจได้ ถ้าหากไอ้เหลือเดนนี่มันรังแกเธอจริงๆ ตระกูลเทวเทพพวกเรา………”
“คุณนิษา ที่แท้ตระกูลโชคศักดายังมีกฎแบบนี้ด้วย? งั้นทำไมได้บินว่าเมื่อก่อนทั้ง ๆ ที่คุณยังมีสถานะเป็นคู่หมั้นของตระกูลเทวเทพอยู่ แต่ยังให้ผู้ชายคนอื่นคอยปรนนิบัติให้คุณไปทั่วล่ะ?”
ในขณะที่ไชยันต์จะให้คำสัญญากับผู้หญิงคนนี้
ทันใดนั้น แสนรักที่อยู่ด้านข้างและไม่ส่งเสียงอะไรเลยตั้งแต่เข้ามา ก็เอ่ยปากพูดขึ้น
เขายืนอยู่ตรงประตูทางเข้าห้อง รูปร่างสูงเพรียวหลังตรง มือทั้งสองข้างสอดเข้าไว้ในกระเป๋ากางเกงลำลองสีเข้มอย่างขี้เกียจและสบายๆ เหมือนว่าเป็นแค่คนยืนดูเหตุการณ์อยู่ตรงนั้น
แต่นับตั้งแต่วินาทีที่เขาเอ่ยปากพูดนั้น อุณหภูมิภายในห้องนี้ก็เปลี่ยนไป
เปลี่ยนต่ำลงอย่างมาก!
สีหน้าของนิษาขาวซีดไปในทันที
“คุณ…..คุณพูดเหลวไหล นี่เป็นแค่ข่าวลือ คุณไปได้ยินมาจากที่ไหน? เธอเอ่ยปากรีบปฏิเสธ
ผลคือผู้ชายที่หล่อเหลาจนคนแทบคลั่ง ออร่าบนร่างกาย ก็ยิ่งทำให้คนหนังศีรษะชา จ้องมองดูเธออย่างเย็นชา และพูดขึ้นมาหนึ่งประโยคทันทีว่า : “ภรรยาผมบอก”
“！！！！”
ภรรยาของเขา…….ก็คือเส้นหมี่ไม่ใช่เหรอ?!!
ม่านตาของผู้หญิงคนนี้สั่นแรงมาก และพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว
ไชยันต์เองก็มองดูเงื่อนนำบางอย่างออก ทันใดนั้น เขาก็เดินเข้ามา : “รัก นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”
แสนรักจึงละสายตากลับมา : “ไม่มีอะไร ไปตรวจสอบดูก่อนเถอะ พี่ใหญ่เป็นทหาร สามารถล้มเขาง่ายๆ ได้แบบนี้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน อีกอย่าง ในโรงแรมนี้ก็มีผู้หญิงมากมาย มันจะบังเอิญอะไรขนาดนั้นที่จะฉุดตัวเธอเข้ามา?”
ประโยคนี้สุดท้ายของเขา สายตาที่เฉียบคมก็ได้เพ่งมองตรงไปยังผู้หญิงฝั่งตรงข้ามเรียบร้อยแล้ว
ทันใดนั้น นิษาที่ยืนอยู่ตรงนั้น หลังจากที่รู้สึกถึงความหวาดกลัวเหมือนโดนมีดทิ่มแทงอีกครั้ง เธอสั่นระรัวอย่างแรงจนแทบจะยืนไม่ไหว
สายตาแบบนี้มันน่ากลัวมากเกินไปแล้ว!
เธอลืมไปได้อย่างไร?
ตระกูลเทวเทพในตอนนี้ ได้มีบุคคลที่น่ากลัวขนาดนี้นี้เพิ่มขึ้นมาอีกคนหนึ่ง!!
เธอเริ่มเสียใจที่เข้ามามีส่วนร่วมในเรื่องนี้แล้ว
——
สุดท้ายเป็นม็อกโกที่ถูกพาตัวออกไปก่อน
ไชยันต์เองก็มอบหมายให้คนไปตรวจสอบเรื่องนี้ ส่วนนิษานั้น เขาก็ให้คนพาตัวเธอกลับไป รอจนกว่าผลการตรวจสอบจะออกมา
“รองผู้นำเดชา คุณว่า ถ้าหากผลการตรวจสอบที่ออกมา คุณชายม็อกโกเป็นผู้พรากพรหมจรรย์ของคุณนิษาไปจริงๆ คุณท่านทางนั้นจะมีคำอธิบายอย่างไรให้กับเธอ?”
“คำอธิบายอะไร? แน่นอนว่าต้องให้ทั้งสองคนแต่งงานกันสิ”
รองผู้นำเดชาที่อยู่เพื่อติดตามเรื่องนี้ได้ยินแล้ว ก็ตอบไปแบบง่ายๆ
แต่ในความเป็นจริง ไชยันต์ก็วางแผนไว้แบบนี้อยู่แล้วจริงๆ
เดิมที นิษาคือคู่แต่งงานที่เหมาะสมที่สุดที่เขาเลือกไว้สำหรับม็อกโก ในงานเลี้ยงต้อนรับครั้งก่อนคือเส้นหมี่ ส่วนนิษาคนนี้ก็ปรากฏตัวในสถานะนั้นเช่นกัน
ดังนั้น หากเป็นอย่างนั้นจริงๆ งั้นเรื่องแต่งงานก็คงหนีไม่พ้น
“แต่ว่า ไม่ใช่มีคุณแสงดาวอีกคนเหรอ? ถ้าคุณชายม็อกโกแต่งงานกับเธอแล้ว งั้นคุณแสงดาวคนนี้จะทำยังไง?”
คนของหน่วยเอสเอสนึกถึงก่อนหน้านี้คนที่มีความใกล้ชิดอยู่ตลอดกับม็อกโกอย่างแสงดาว ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
รองผู้นำเดชาขมวดคิ้ว
แสงดาว?
ทำไมตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ถึงอยู่ในสายตาของพวกเขาเหล่านี้ได้?
เห็นได้ชัดว่าเขามีความไม่พอใจเล็กน้อย : “บุคคลนี้ ต่อไปพวกนายไม่ต้องเอ่ยถึงอีก ต่อให้คุณชายม็อกโกแต่งงานกับใครก็ตาม ก็ไม่มีทางจะเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ”
“หา? ทำ…..ทำไมอ่ะ?”
“โง่เหรอ? เธอคือคนของตระกูลหิรัญชา พ่อแม่ของคุณชายม็อกโก อย่างไรเสียก็ตายเพราะคุณชายเล็ก นายยังอยากให้เขาแต่งงานกับพี่สาวของเขา? ทำให้พ่อแม่ของเขาตายตาไม่หลับงั้นเหรอ?”
คำตอบของเขา ช่างเหมือนกับคนนั้นเมื่อวานที่โอนเงินให้กับแสงดาวไม่มีผิด!
แสงดาวล้มลงผนังด้านหลังอย่างแรง มีเสียงดัง “ตึง”
เธอไม่ยินยอมที่จะยอมรับว่า ในวินาทีนี้ สุดท้ายเธอก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความเป็นจริง ถึงแม้ว่าเธอจะคาดเดาความเป็นไปได้นี้ไว้แต่แรกแล้วก็ตาม แต่เมื่อเธอได้ยินสิ่งเหล่านี้กับหูตัวเอง
เธอก็ยังคงเหมือนกับโดนมีดแหลมๆ ทิ่มแทงเข้าไปอย่างจัง
เบื้องหน้าล้วนแต่ดำมืดสนิท
แสงดาวจำไม่ได้ว่าตัวเองออกไปจากโรงแรมแห่งนี้ได้อย่างไร เธอรู้แค่ว่า หลังจากที่ออกไปได้ไม่นานนัก เธอก็เข้าไปในรถ จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเสมือนเป็นหุ่นยนต์
