ตอนที่ 972 หายนะที่คาดไม่ถึง
ตะพาบมังกรที่มีกลิ่นอายน่ากลัว แต่ตั้งแต่ต้นจนจบกลับเผยท่าทางหวาดกลัวและวิตกกังวลอย่างมาก
ถ้าเขาไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง หลินสวินคงไม่กล้าเชื่อว่ามันเป็นความจริง
หลังจากยืนอยู่ที่นั่นสักครู่หลินสวินก็ยอมรับความจริงนี้และอดจะหัวเราะไม่ได้
“ผู้สืบทอดของเจ้าเฒ่าบ้าหรือ สัตว์ปีศาจนี่คงไม่ได้จำผิดคนกระมัง” ทันใดนั้นหลินสวินขมวดคิ้วขึ้นเมื่อคิดถึงสิ่งหนึ่งได้
ตั้งแต่เขาฝึกปราณเป็นต้นมาก็ไม่เคยกราบใครเป็นอาจารย์ เสาะแสวงหาและสำรวจบนเส้นทางแห่งมหามรรคเพียงลำพังมาโดยตลอด
หากจะบอกว่าเขามีอาจารย์ คนผู้นั้นก็คือท่านลู่
แต่หลินสวินไม่คิดว่าท่านลู่จะเป็น ‘เจ้าเฒ่าบ้า’ อะไรนี่
หลังจากคิดถึงเรื่องนี้หลินสวินก็ได้ข้อสรุปหนึ่ง
เหตุผลที่อีกฝ่ายมีความ ‘เข้าใจผิด’ เช่นนี้ หากไม่เกี่ยวข้องกับ ‘ห้องโถงมรรคาสวรรค์’ ก็ต้องเกี่ยวข้องกับวิชาอริยะยุทธ์ที่ตนฝึกฝน หรือไม่…
ก็เกี่ยวข้องกับมรดกของเขาพยับคราม!
หาไม่จะไม่สามารถอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ได้เลย
‘นายท่านลงมือเร็วเข้า! แหล่งกำเนิดวิญญาณบริสุทธิ์นั่นอยู่ในศิลาอุกกาบาต!’ ในห้วงนิมิต เสี่ยวอิ๋นตื่นเต้นหาใดเปรียบในยามนี้
ทันใดนั้นหลินสวินไม่คิดอะไรมาก ทอดสายตามองไปที่ศิลาอุกกาบาตซึ่งระเบิดแตกเป็นโพรงนั้น
…
ในเวลาเดียวกัน หมียักษ์ขาวเงินและตะพาบมังกรหนีจากไปด้วยกัน ทั้งคู่มีอาการขวัญหนีดีฝ่อ
“เป็นอย่างไร เด็กนั่นไม่ได้ทำอะไรเจ้ากระมัง” หมียักษ์สีขาวเงินถาม
“เปล่า แต่ข้าถูกทำให้ตกใจ”
เสียงของตะพาบมังกรแผ่วต่ำและสั่นสะท้าน “นี่ถึงกับเป็นเรื่องจริง สัตว์ประหลาดตเฒ่าที่กลืนกินธารดารานับไม่ถ้วนในวัฏจักรบรรพกาล ถึงกับมีผู้สืบทอดในดินแดนรกร้างโบราณแห่งนี้จริงๆ!”
“ดังนั้น ก็ไม่รู้ว่าพอคุณหนูตื่นขึ้นมาแล้วจะรู้สึกอย่างไรเมื่อรู้เรื่องนี้…” หมียักษ์สีขาวเงินถอนหายใจ
“เร็วเข้า! ข้าไม่อยากรั้งอยู่ในที่นี่แล้ว พอสัมผัสถึงกลิ่นอายนั้นข้าก็อดกลัวไม่ได้”
ขณะพูด ตะพาบมังกรก็วิ่งไปด้านบนของทะเลสาบโดยมีโลงน้ำแข็งอยู่บนหลัง
“จริงสิ แล้วแหล่งกำเนิดวิญญาณแกนดาราเล่า” หมียักษ์สีขาวเงินตะโกน
“แย่แล้ว! ข้าลืมสมบัติชิ้นนี้ไปเสียได้!” ตะพาบมังกรส่งเสียงร้องแหลม “แล้วจะทำอย่างไรดี”
“ช่างเถอะ ไปกันก่อน แม้จะไม่มีสมบัติชิ้นนี้ ช้าเร็วคุณหนูก็ตื่นขึ้นมาอยู่ดี” หมียักษ์สีขาวเงินถอนหายใจ
ทันใดนั้นสัตว์ปีศาจทั้งสองก็เคลื่อนไหว มุ่งหน้าสู่ผืนทะเลสาบไปพร้อมกัน
…
โครมครืน!
มองจากภายนอก นับตั้งแต่เงาร่างของหลินสวินเข้ามาในทะเลสาบสีเงิน น้ำที่แต่เดิมเคยสงบในทะเลสาบก็ถูกทำลาย เกิดระลอกคลื่นลูกยักษ์ เสียงคำรามกระหึ่มพลุ่งพล่าน อานุภาพน่าสยดสยอง
บรรดาผู้แข็งแกร่งที่จ้องมองสิ่งเหล่านี้มาโดยตลอดล้วนไหวหวั่น ในใจปรากฏความคิดหนึ่งขึ้นมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย…
เด็กหนุ่มคนนั้นคงไม่ได้กำลังต่อสู้ดุเดือดกับสัตว์ปีศาจอย่างตะพาบมังกรตัวนั้นหรอกกระมัง
เมื่อคิดถึงจุดนี้ ทันใดนั้นผู้แข็งแกร่งมากมายก็อดไม่อยู่ โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งราชันที่อ้างตัวว่าแข็งแกร่งได้ทยอยเริ่มเคลื่อนไหวกันแล้ว
พวกเขาออกมาจากเกาะที่อยู่ใกล้ๆ เข้าใกล้ริมทะเลสาบอย่างรวดเร็ว คิดว่านี่เป็นโอกาสดียิ่ง บางทีอาจจะเหมือนนกปากซ่อมสู้กับหอย แต่ชาวประมงได้ผลประโยชน์ก็เป็นได้
ชั่วพริบตา ราชันกึ่งระดับจำนวนถึงสิบกว่าคนพุ่งปราดออกไป กระจายกำลังไปทั่วทะเลสาบสีเงินเพื่อสำรวจทุกสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดในทะเลสาบสีเงิน
พวกเขาระมัดระวังตัวมาก ไม่ได้ผลีผลาม
“แม่นางเยวี่ย สถานการณ์ดูไม่ค่อยเข้าที คุณชายหลินสวินเขา…” พวกโค่วซิงรู้สึกกังวล พบว่าสถานการณ์ชักทะแม่งๆ
“คงไม่เป็นไรหรอก คุณชายหลินอย่างมากที่สุดก็กลับมามือเปล่า หากคิดรักษาชีวิต เกรงว่าสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับราชันมาก็ไม่อาจจับเขาได้” แม่นางเยวี่ยสีหน้าสงบนิ่ง
แต่ในความเป็นจริงนางก็ไม่แน่ใจเช่นกัน
ความผันผวนอย่างรุนแรงที่เกิดจากทะเลสาบสีเงินนั้นรุนแรงเกินไป มองจากภายนอกไม่สามารถสังเกตได้ว่าใต้ทะเลสาบเกิดอะไรขึ้นเลยสักนิด
สิ่งนี้พาให้แม่นางเยวี่ยไม่สามารถแน่ใจความปลอดภัยของหลินสวินได้เลย
อย่างไรก็ตามนางค่อนข้างแน่ใจว่าด้วยความสามารถของหลินสวินที่สำแดงมาตลอดทาง แค่สัตว์ปีศาจอย่างตะพาบมังกรตัวหนึ่งเท่านั้น ตราบใดที่มันไม่ใช่สัตว์ประหลาดเฒ่าระดับราชันที่ก้าวย่างไปบนมรรคาอมตะ ก็ไม่น่าสร้างภัยคุกคามร้ายแรงต่อเขาได้
โครมครืน!
ไม่นานเท่าไรทะเลสาบสีเงินทั้งหมดก็หอบม้วน คลื่นสีเงินทะยานสูง สั่นกระเพื่อมไม่สงบราวกับภูเขาไฟระเบิด
สิ่งนี้ทำให้ผู้แข็งแกร่งละแวกใกล้ทะเลสาบต่างพากันกระเหี้ยนกระหือรือขึ้นมาน้อยๆ
สัญญาณทั้งหมดนี้บ่งบอกว่า ก้นทะเลสาบมีแนวโน้มว่าจะเกิดการต่อสู้ดุเดือดอย่างไม่ต้องสงสัย และนี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการแย่งชิงวาสนา
สวบ!
ทันใดนั้นราชันกึ่งระดับผู้หนึ่งก็เคลื่อนไหวเป็นคนแรก เขาเรียกกระบี่วิญญาณสีม่วงออกมาเล่มหนึ่ง แหวกเปิดทะเลสาบสีเงินและหายตัวไปในทันใด
“ไป!”
“พวกเราก็เคลื่อนไหวด้วย!”
เมื่อเห็นเช่นนี้ ราชันกึ่งระดับคนอื่นๆ ต่างนั่งไม่ติด พากันเริ่มลงมือ
ช่วงหลายวันที่ผ่านมาพวกเขาสำรวจอย่างชัดแจ้งแล้ว ที่ก้นทะเลสาบเงียบเชียบนั้นมีศิลาอุกกาบาตขนาดใหญ่ประหนึ่งภูเขา นั่นต้องเป็นศุภโชคที่ไม่ธรรมดาแน่ ในเวลาเช่นนี้ย่อมไม่มีใครอยากพลาด!
สวบๆๆ!
เวลานี้แสงเคลื่อนไหวดั่งสายฝน เงาร่างของราชันกึ่งระดับทั้งหมดก็ค่อยๆ หายไปใต้ทะเลสาบ
“เร็วเข้า! ถ้าขืนช้าแม้แต่ก้าวเดียวก็ไม่ต้องพูดถึงว่าได้กินเนื้อเลย แม้แต่น้ำแกงก็ไม่มีเหลือแล้ว!”
ในเวลาเดียวกัน ผู้ที่แข็งแกร่งในระดับกระบวนแปรจุติไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไป อยากได้รับส่วนแบ่งด้วย ศิลาอุกกาบาตขนาดใหญ่ราวภูเขาเช่นนั้น ต่อให้ตัดออกมาบางส่วนก็เพียงพอให้พวกเขาคว้าไปแล้ว
นอกจากนี้พวกเขายังสงสัยอีกว่า นอกจากศิลาอุกกาบาตขนาดใหญ่นี้แล้ว ยังมีศิลาอุกกาบาตอื่นๆ ที่ก้นทะเลสาบอีกด้วย!
เพียงแต่เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ทะเลสาบ จู่ๆ กลางทะเลสาบก็มีเสียงร้องโหยหวนดังขึ้น
จากนั้นภายใต้สายตาที่จับจ้องอย่างตกตะลึงของทุกคน ร่างของราชันกึ่งระดับคนหนึ่งก็ถูกโยนออกจากทะเลสาบราวกับกระดาษว่าวสายขาด กระเด็นขึ้นไปบนฟ้าถึงหนึ่งร้อยจั้ง
และเห็นเขาเลือดออกปากจมูก หน้าอกยุบแขนบิด เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บสาหัสยิ่ง
“นี่…”
มหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติต่างตกตะลึง เกิดอะไรขึ้น นี่เพิ่งจะเริ่มเคลื่อนไหวเท่านั้นก็มีราชันกึ่งระดับประสบเคราะห์แล้วหรือ
“อ๊าก!”
ทันใดนั้นเสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอีกครั้ง เหมือนเชือดหมูก็ไม่ปาน ราชันกึ่งระดับก็ถูกซัดเหินออกมาอีกคน
คนผู้นี้น่าสังเวชยิ่งกว่า กายท่อนบนถูกซัดเละ อีกครึ่งหนึ่งยังทิ้งร่องรอยกรงเล็บหลายสายที่ลึกจนเห็นกระดูก เลือดสดๆ ไหลราวกับน้ำตก
เฮือก!
เสียงสูดหายใจดังไม่รู้จบ
ผู้แข็งแกร่งที่ยังไม่ได้เข้าไปในทะเลสาบสีเงินล้วนมือเท้าเย็นเฉียบ สั่นเทิ้มทั้งตัว นั่นเป็นถึงราชันกึ่งระดับเชียวนะ!
แต่ยามนี้ เพียงพริบตาเดียวก็ถูกซัดจนมีสภาพน่าสังเวช น่าตกใจยิ่ง
ทันใดนั้นสายตาของพวกเขาที่มองไปทางทะเลสาบสีเงินก็เปลี่ยนไป พากันเลือกถอยห่างโดยไม่รู้ตัว ล้วนไม่กล้าเข้าใกล้
“หนีไป! ระยำนี่เป็นกับดัก ก้นทะเลสาบไม่ได้มีแค่สัตว์ปีศาจอย่างตะพาบมังกรเท่านั้น แต่ยังมีหมีขาวที่น่ากลัวกว่าด้วย!”
น้ำทะเลสาบสาดซัดโครมครืน ชายชราคนหนึ่งพุ่งพรวดออกมา เขาผมเผ้ากระเซิง สีหน้าคล้ำเขียว เต็มไปด้วยความอัดอั้นและชิงชัง
และเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน มีรอยกรงเล็บที่น่ากลัวประทับอยู่ เนื้อหนังปลิ้นแตก กระดูกหักแตก!
กับดัก?
สัตว์ปีศาจสองตัว?
ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ไกลออกไปต่างตกตะลึง ลอบดีใจในใจที่ไม่ได้เคลื่อนไหวแต่แรก หาไม่เกรงว่าคงประสบเคราะห์ไปแล้ว!
ดังคาด ในเวลาต่อมาราชันกึ่งระดับถูกเตะปลิวเหมือนลูกหนังลอยออกมาคนแล้วคนเล่า แต่ละคนล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส
เสียงกรีดร้องโหยหวนและคำผรุสวาทอาฆาตดังไม่สิ้น เห็นได้ชัดว่าน่าสยดสยองเป็นที่สุด
ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ริมทะเลสาบต่างตกตะลึง แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง นั่นเป็นถึงราชันกึ่งระดับ แพ้ไม่เป็นท่าเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร
สัตว์ปีศาจทั้งสองที่ก้นทะเลสาบมีพลังน่าสะพรึงเพียงใดกันแน่ ถึงสามารถทำได้ถึงขั้นนี้
“คุณชายหลินเล่า ทำไมไม่เห็นเขาปรากฏตัว” ในกระบวนผนึก พวกโค่วซิงต่างร้อนรนยิ่ง สถานการณ์ย่ำแย่ลงทุกที
“คอยดูไปก่อน” แม่นางเยวี่ยขมวดคิ้ว ในใจมีความกังวลเช่นกัน
แต่ละภาพเบื้องหน้าพาให้หัวใจนางไร้ความมั่นใจจริงๆ
ฮูม!
ยิ่งกว่านั้นในขณะนี้ ทะเลสาบหมุนวนพลุ่งพล่าน มีหมียักษ์สีขาวเงินและตะพาบมังกรที่มีขนาดพันจั้งพุ่งออกมา
ทันทีที่ทั้งสองปรากฏขึ้น ฟ้าดินพลันเปลี่ยนไป ห้วงอากาศคร่ำครวญ กลิ่นอายน่าสะพรึงแผ่ออกมาจากตัวพวกมัน พาให้ผู้แข็งแกร่งในที่นั้นแทบหายใจไม่ออก
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือในปากของตะพาบมังกรตัวนั้นกำลังเคี้ยวศพราชันกึ่งระดับผู้หนึ่ง กระดูกแตกดังกร๊อบๆ เลือดสดๆ ไหลออกมาจากร่องเขี้ยวสีขาวประหนึ่งธารน้ำ
สวรรค์!
ทุกคนในที่นั้นต่างใจสะท้าน แทบจะขวัญหนีดีฝ่อ
ราชันกึ่งระดับล้วนแกร่งกร้าว แต่กลับถูกกลืนลงท้องทั้งเป็นเหมือนหนอนแมลงไม่มีผิด ภาพนี้ดูคาวเลือดและบาดตาเกินไป พาให้ผู้คนสยดสยอง
ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสลัด สัตว์ปีศาจตะพาบมังกรตัวนั้นก็เหลือบสายตาขึ้นทันใด กวาดมองผ่านตัวผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นอย่างตะกละตะกลาม
ทุกคนต่างตัวสั่นเทิ้ม เหมือนเป็นเหยื่อที่ถูกหมายหัว พาให้พวกเขาหน้าเปลี่ยนสีกันใหญ่
ที่เหนือความคาดหมายคือ หมียักษ์สีขาวเงินตัวนั้นตบฉาดเข้าที่กบาลตะพาบมังกร โกรธจนเต้นเร่าๆ “มัวแต่กินๆๆ นี่แม่งเวลาไหนกันแล้ว รีบไปเร็ว!”
ขณะพูดมันไม่ได้มองผู้แข็งแกร่งเหล่านี้แม้แต่ปราดเดียว กลายร่างเป็นแสงเคลื่อนไหวสีขาวหิมะสายหนึ่ง มุ่งหน้าสู่ห้วงอากาศไกลออกไป
ในเวลาเดียวกันนั้นตะพาบมังกรส่ายหน้ามหึมาของมัน ลอบถอนหายใจคล้ายนึกเสียดาย ก่อนจะหมุนตัวออกไปเช่นเดียวกัน
ร่างมหึมายาวพันจั้งราวกับเมฆทะมึนที่ปกคลุมฟากฟ้า ดูเหมือนอืดอาด แต่กลับอันตรธานหายไปในชั่วพริบตา
จากไป… ทั้งอย่างนี้เลยหรือ
ทุกคนต่างรู้สึกเหมือนฝัน เมื่อนึกถึงแต่ละภาพที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ก็ยิ่งรู้สึกไม่สมจริงขึ้นเรื่อยๆ
แต่เมื่อเห็นราชันกึ่งระดับที่บาดเจ็บจะตายแหล่มิตายแหล่แต่ละคนนั้น ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นเรื่องจริง!
“เหตุใดคุณชายหลินยังไม่ปรากฏตัวอีก” ในใจพวกโค่วซิงกลับระส่ำระสายมากขึ้นทุกที
เวลานี้ก็มีผู้แข็งแกร่งสังเกตเห็นจุดนี้ได้อย่างว่องไวเช่นกัน ร้องว่า “เด็กหนุ่มคนนั้นล่ะ เหตุใดตั้งแต่ต้นจนจบยังไม่เคยเห็นเขาปรากฏตัวเลย ต่อให้ตายไปศพก็ต้องลอยขึ้นผิวน้ำกระมัง”
“บางทีอาจถูกสัตว์ปีศาจสองตัวนั้นเขมือบไปแล้วก็ได้!”
“เป็นไปไม่ได้ เมื่อครู่คลื่นน้ำทะเลสาบใหญ่ขนาดนี้ ก็ไม่ยักเห็นเขาส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา มีหรือจะตายไปแล้ว”
“ไอ้โง่! ยังสนใจเรื่องพวกนี้ไปทำไม สัตว์ปีศาจสองตัวนั้นไปแล้ว ทะเลสาบนี้ก็ไม่มีพลังที่เป็นภัยคุกคามอะไรอีกต่อไปแล้ว!”
ไม่นานนักผู้แข็งแกร่งจำนวนมากต่างตระหนักได้ว่า อันตรายครั้งนี้อาจเกิดขึ้นปุบปับ แต่ขณะเดียวกันก็มอบโอกาสที่ดีเลิศให้แก่พวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย!
ตอนที่สัตว์ปีศาจสองตัวนั้นจากไป ก็ไม่ได้เอาศิลาอุกกาบาตมหึมาลูกนั้นที่อยู่ใต้ทะเลสาบไปด้วย!
ทันใดนั้นลมหายใจของผู้แข็งแกร่งจำนวนไม่น้อยต่างเปลี่ยนเป็นเร่งร้อนขึ้นมา ความโลภอันรุนแรงทะลักภายในใจอย่างไม่อาจควบคุมได้
