มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake – บทที่ 236 คนรนหาที่ตายอีกแล้ว

บทที่ 236 คนรนหาที่ตายอีกแล้ว

“ไอ้ปัญญาอ่อนสองคนนี้ คือคนที่พวกเธอเอามาช่วยเหรอ” หลัวซิวมองนางสนองพระโอษฐ์ทั้งสองคน ยกยิ้มเย็นชามุมปากเบาๆ

คำพูดนี้เข้าหูเกาเจิงกับเวินลี่ฉวิน จู่ๆ ทำให้สีหน้าของพวกเขาแปรเปลี่ยนเป็นอึมครึม

“นายว่าใครปัญญาอ่อน” ทั้งสองพูดพร้อมกันอย่างโมโห ไอ้ไม่รู้ดีชั่วคนนี้ ทำร้ายคนรับใช้ของ陶少主ไม่พอ ยังกล้ามาดูหมิ่นพวกเขาอีกเหรอ

“แค่รู้จักตัวเองยังทำไม่ได้ ไม่ใช่คนปัญญาอ่อนแล้วเป็นอะไร ศิษย์ตำหนักจื่อ เป็นอย่างนี้หมดเลยเหรอ” หลัวซิวแสยะยิ้มถาม

เขารู้ความแค้นระหว่างตำหนักจื่อกับเหยียนเยว่เอ๋อร์แล้ว แน่นอนว่าหลัวซิวไม่ไว้หน้าคนของตำหนักจื่ออยู่แล้ว

“บังอาจ! กล้าดูหมิ่นตำหนักจื่อของเรา ดูเหมือนวันนี้ต้องสั่งสอนนายให้เข็ด” เกาเจิงแผดเสียงอย่างโมโห ถึงเป็นคนของราชวงศ์ตระกูลฝาน ก็ยังไม่กล้าล่วงเกินตำหนักจื่อ ไอ้หมอนี่รนหาที่ตายชัดๆ

ตอนนี้รอบๆ มีกลุ่มคนจำนวนไม่น้อย มีศิษย์ของวิทยาลัยพระวงศ์ และอัจฉริยะที่มีอำนาจจากที่ต่างๆ ถือบัญชาเทียนหวูมาที่นี่

“ไอ้หมอนี่เป็นใคร ถึงกล้าล่วงเกินตำหนักจื่อ”

“ใครจะไปรู้ล่ะ แต่ฉันรู้จักคนข้างๆ เขา ชื่อฉางเทียนโซว่ เป็นอัจฉริยะที่องค์กรนักล่ายุทธ์สรรหามา มีประเมินอัจฉริยะขั้นเหลืองระดับสูง”

“ได้ยินว่าครั้งนี้องค์กรนักล่ายุทธ์ มีอัจฉริยะเข้าไปในแดนปริศนาทั้งหมดสี่คน น่าจะเป็นสี่คนนี้”

คนรอบๆ พากันพูดขึ้นมา แต่ก็มีคนฉลาด ได้รับข้อมูลจากช่องทางเล็กๆ รู้เรื่องที่เกิดในร้านเหล้า รู้ว่าชายหนุ่มชุดคลุมยาวสีขาว ที่ขัดแย้งกับศิษย์ของตำหนักจื่อ คือหลัวซิว อัจฉริยะในรอบหลายปี ที่มีชื่อเสียงอย่างรวดเร็วในประเทศเทียนหวู!

“เกาเจิง ทำให้ไอ้หมอนี่พิการเถอะ ให้มันได้รู้จุดจบของการดูหมิ่นตำหนักจื่อของเรา” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา คนที่พูดเป็นศิษย์ของตำหนักจื่ออีกคนหนึ่ง สีหน้าจองหอง ผลการฝึกตนเหนือกว่าเกาเจิงกับเวินลี่ฉวินขั้นหนึ่ง มีผลการฝึกตนฝึกจิตขั้น7

“เหอะๆ ศิษย์พี่หยางหยวนวางใจได้เลย ผมจะทำลายผลการฝึกตนของไอ้หมอนี่ก่อน แล้วให้มันคุกเข่าต่อหน้าเรา” เกาเจิงแสยะยิ้ม พูดออกมา

“งั้นก็ดี ไม่งั้นจะเสียศักดิ์ศรีตำหนักจื่อของพวกเรา” หนุ่มคนที่ชื่อหยางหยวนพยักหน้า ผลการฝึกตนของเกาเจิงคือฝึกจิตขั้น6 จัดการผู้ฝึกจิตขั้น5 เพียงคนเดียว เป็นเรื่องง่ายมาก

เกาเจิงยิ้มอึมครึม มองหลัวซิวอย่างไม่พอใจ พูดอย่างจองหองว่า “ไอ้หนุ่ม ถ้าตอนนี้แกทำลายผลการฝึกตนด้วยตัวเอง แล้วคุกเข่าอ้อนวอน ฉันจะมันทำให้ทรมาน”

“ปัญญาอ่อน”

หลัวซิวยักไหล่ หลัวซิวไม่อยากพูดกับคนประเภทที่เกิดในอำนาจยิ่งใหญ่ หยิ่งยโส คิดว่าตัวเองเก่ง

“รนหาที่ตาย!”

เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายยังดูหมิ่นตัวเอง เกาเจิงโมโหขึ้นมาทันที ยื่นฝ่ามือพุ่งไปตบหลัวซิว พร้อมพลังจิตแท้อันแกร่งกล้า ลมที่ฝ่ามือเย็นยะเยือก

หลัวซิวยื่นนิ้วออกมา พลังจิตแท้เปลวไฟดำรวมตัวเป็นกระบี่ แทงไปที่กลางฝ่ามือของอีกฝ่าย

เกาเจิงแสยะยิ้มมุมปาก จู่ๆ บนฝ่ามือมีเปลวไฟลุกโชน ร้อนระอุ ราวกับกำดวงอาทิตย์ขนาดเล็กอยู่ในมือ อุณหภูมิความร้อนน่าตกใจมาก

เขาใช้วิชายุทธ์ระดับ7 ชื่อว่าฝ่ามืออัคคีระอุ ถ้าจู่โจมโดนคู่ต่อสู้ พลังจิตแท้จะกลายเป็นเปลวไฟร้อนแรง แผดเผาจนกลายเป็นเถ้า

สายตาของคนรอบๆ จ้องเขม็ง แอบพึมพำว่า ไม่เสียแรงที่เป็นศิษย์ตำหนักจื่อ สามารถใช้วิชายุทธ์ระดับ7 ได้ทุกเมื่อ

ทว่าหลัวซิวกลับไม่ได้สนใจเรื่องนี้ สีหน้าไม่ได้สะทกสะท้าน แสงกระบี่เปลวไฟดำตรงปลายเล็บส่องสลัว พุ่งไปแทงพลังจิตแท้อัคคีระอุ ที่รวบรวมอยู่ในฝ่ามืออีกฝ่าย

ความเจ็บแผ่ซ่านอยู่บนฝ่ามือ ทำให้สีหน้าของเกาเจิงเปลี่ยนไปทันที จะชักมือกลับมา ก็สายไปเสียแล้ว

“อ๊าก!”

ได้ยินเกาเจิงส่งเสียงร้องโอดครวญออกมา เลือดสาดกระเซ็นบนฝ่ามือ โดนแสงกระบี่เปลวไฟดำแทงทะลุฝ่ามือ เลือดสดไหลออกมา

แต่หลัวซิวยังไม่หยุดการกระทำ แสงกระบี่เปลวไฟดำบนปลายเล็บพลุ่งพล่าน พุ่งเข้าไปฆ่าเกาเจิงต่อ

เขาลงมืออย่างไร้ความเมตตา ต้องการฆ่าอีกฝ่ายให้ตายทันที!

ในเมื่อล่วงเกินตำหนักจื่อแล้ว สู้ล่วงเกินให้รุนแรงไปเลย ก็ไม่เห็นเป็นอะไร

“หยุดนะ!”

เวินลี่ฉวิน เห็นว่าอีกฝ่ายจะฆ่าเกาเจิง เขาหน้าเปลี่ยนสีทันที และแผดเสียงอย่างโมโห

ทว่าเขายังไม่ทันพูดจบ แสงกระบี่เปลวไฟดำที่พลุ่งพล่าน กลบเกาเจิงจนมิด เปลวไฟแห่งความตายลุกโชน แผดเผาร่างกายของเขาจนเป็นเถ้า

“ไอ้หมอนี่……”

คนรอบๆ ตกใจเป็นอย่างมาก ไม่มีใครคาดคิดว่า หลัวซิวจะฆ่าศิษย์ตำหนักจื่อต่อหน้าทุกคน

นี่ไม่ใช่แค่การล่วงเกินธรรมดาๆ แล้ว แต่นี่เป็นปรปักษ์อย่างชัดเจน ไม่มีวันจบสิ้น!

“นาย!” ศิษย์ตำหนักจื่ออย่าง เวินลี่ฉวิน หยางหยวน มีแววตานิ่ง ความอาฆาตพลุ่งพล่าน

“พวกนายก็อยากตายไปด้วยเหรอ” หลัวซิวกวาดตามองศิษย์ตำหนักจื่อ ที่เหลือสี่คน ด้วยสายตาเฉยเมย

ความอาฆาตบนตัวหลัวซิวแผ่ซ่านออกมา ถึงขนาดที่ความอาฆาต รวมตัวเป็นสารที่เป็นแสงเลือด

นี่ทำให้ศิษย์ตำหนักจื่อทั้งสี่คน มีหน้าสีหน้าหวาดกลัว เพราะไม่ใช่ทุกคน ที่สามารถผนึกความอาฆาตในร่างกาย แต่อีกฝ่ายสามารถทำได้ เห็นได้ชัดว่าฆ่าปรมาจารย์ฝึกจิตมาไม่น้อย

“กล้าฆ่าศิษย์ตำหนักจื่อ ถึงนายเป็นเจ้าชายของราชวงศ์ตระกูลฝาน ประเทศเทียนหวู ก็ต้องตาย!”

“ฆ่ามัน!”

หยางหยวนแผดเสียงออกมา ทันใดนั้นศิษย์ตำหนักจื่อทั้งสี่คน กระจายตัวออก ล้อมหลัวซิวเอาไว้ ต่างแผ่อำนาจของตัวเองออกมา กดดันไปที่หลัวซิว

แต่ทว่าอำนาจของหลัวซิว กลับแข็งแกร่งและดุดันกว่าพวกเขา!

สายตาของเขาเหมือนกระบี่ที่แหลมคม จนไม่สามารถเอาอะไรมาเทียบได้ ความอาฆาตพลุ่งพล่าน เย็นยะเยือกและแข็งกร้าว พุ่งไปไม่หยุด

“ฆ่า!”

หลัวซิวขยับเท้า ร่างกายเหมือนภาพที่พร่ามัว ไปปรากฏตรงหน้าหยางหยวน กระบี่ยุทธ์ด้านหลังออกจากฝัก

“รนหาที่ตาย!” หยางหยวนแสยะยิ้มเย็นชา ปราณสีม่วงเต็มสองฝ่ามือ พลังจิตแท้ระเบิดออกมา พุ่งตรงไปยังหลัวซิว

แต่ทว่าเขาเพิ่งง้างฝ่ามือทั้งสองข้างขึ้นมา แต่กลับรู้สึกเย็นยะเยือกในใจ ลมหายใจแห่งความตาย คืบคลานมาบนตัวเขา กระบี่ของหลัวซิว เร็วดั่งสายฟ้า ทำให้ตัวสำนึกฝึกจิตขั้น7 ของเขา ไม่สามารถจับร่องรอยของกระบี่ได้

“ทำไมกระบี่ของเขาเร็วขนาดนี้”

ในใจหยางหยวน เกิดความรู้สึกที่ไม่อาจต้านทานได้ เห็นอยู่ชัดๆ ว่าผลการฝึกตนของตัวเอง เหนือกว่าอีกฝ่าย แต่กลับไม่มีพลังในการต้านทาน

คนรอบๆ ได้ยินเพียงเสียงกระบี่ยุทธ์ออกจากฝัก แต่กลับไม่มีใครจับร่องรอยกระบี่ของหลัวซิวได้ ทุกคนเห็นเพียงแค่แสงกระบี่ สว่างวาบและพุ่งไป

“ฉึบ!”

เสียงเล็กๆ ดังขึ้น หยางหยวนชะงักการกระทำ เกิดเป็นรอยเลือดบริเวณลำคอ

หยางหยวนเบิกตาโพลง หงายหลังล้มลงไปกับพื้น

ฆ่าศิษย์ตำหนักจื่อที่ฝึกจิตขั้น7 ตายด้วยกระบี่เดียว!

########################