มหายุทธ์ สะท้านภพ Remake – บทที่ 485

มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 485
ในตันเถียนชี่ไห่ของหลัวซิว ภูตอัคคีกลืนกินกลายเป็นทะเลเพลิงสีน้ำตาลแดง ในใจกลางของไฟ ภูตอัคคีกลืนกินที่กลายร่างเป็นเด็กทารก กำลังขดตัวนอนหลับอยู่

การเติบโตของภูตอัคคี ยกเว้นได้รับความช่วยเหลือจากภายนอก กระบวนการเติบโตนั้นจะช้ามาก เวลาส่วนใหญ่จะหลับใหลอยู่ตลอด

ยิ่งภูตอัคคีแข็งแกร่งขึ้นเท่าใด ปราณทิพย์ก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นตามไปด้วย

เมื่อก่อนหลัวซิวรับภูตอัคคีกลืนกินมา เขาก็นำพลังเปลวไฟที่อยู่เหนือหินหนืดใต้ดินไปด้วย ตอนนี้ถูกภูตอัคคีกลืนกินดูดซับไปหมดแล้ว ปราณทิพย์แข็งแกร่งมาก แม้แต่ผู้แข็งแกร่งมกุฎยุทธ์ยังต้องใช้วิธีการบางอย่างถึงจะสามารถต้านทานได้

ในขณะนี้ พลังจิตแท้ของหยูเชียนฮั่วถูกใช้จนหมด หากถูกเผาด้วยปราณทิพย์ในสถานะนี้ จะต้านทานไม่ได้อย่างแน่นอน

หยูเชียนฮั่วทานยาที่ฟื้นฟูพลังจิตแท้เม็ดหนึ่ง แต่ความเร็วในการฟื้นฟูของเขานั้นช้ากว่าหลัวซิวมาก

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เขาได้เดินไปที่ตรงหน้าของหลัวซิว เอื้อมกระบี่มังกรทองในมือขึ้นพร้อมยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม “ตายซะ!”

แต่ในขณะนี้ รอยยิ้มเยาะเย้ยปรากฏบนใบหน้าที่เปื้อนเลือดของหลัวซิว ซึ่งทำให้ใจของหยูเชียนฮั่วกระตุกอย่างไม่เป็นจังหวะ

“ผู้ที่ตายคือเจ้า!”

ว่าแล้ว เปลวไฟสีน้ำตาลแดงก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา กลืนร่างกายของหยูเชียนฮั่วไปในทันที

“ไม่!”

หยูเชียนฮั่วตกตะลึง เขาเพิ่งตระหนักว่าตอนที่หลัวซิวหลุดพ้นออกมาจากพันธนาการของตราขลังมังกรเขียว เขาเคยได้ใช้เปลวไฟทรงพลังนี้ ซึ่งคล้ายปราณทิพย์

แต่ แม้ว่าปราณทิพย์ชนิดนี้จะแข็งแกร่งมาก ตอนที่ใช้ก็ต้องใช้พลังจิต พลังจิตของเขาทำไมถึงฟื้นฟูเร็วแบบนี้ได้อย่างไร?

ความคิดทุกอย่างแวบเข้ามาในใจของหยูเชียนฮั่วราวกับสายฟ้า เขาร้องอย่างเจ็บปวดทรมาน แต่เปลวไฟบนร่างกายของเขาไม่สามารถดับได้ ภายใต้เนื้อและเลือดที่ถูกแผดเผา จนกลายเป็นความว่างเปล่า

“ต่อให้ข้าตาย ข้าก็จะลากเจ้าไปลงนรกพร้อมกับข้า!”

สีหน้าหยูเชียนฮั่วดูบ้าคลั่ง กระบี่มังกรทองในมือแทงไปทางตันเถียนของหลัวซิวโดยไม่ลังเลใจ

ทันทีที่จุดตันเถียนถูกแทง แม้ว่าเขาจะไม่ตาย ผลการฝึกฝนของเขาก็จะต้องถูกทำลายลงอย่างแน่นอน!

เมื่อเห็นท่าทีของหยูเชียนฮั่วที่จะตายไปด้วยกัน สีหน้าของหลัวซิวเปลี่ยนไปทันที พลังจิตแท้ที่เพิ่งฟื้นฟู ถูกเขานำไปใช้เพื่อเรียกภูตอัคคีกลืนกินแล้ว ต่อหน้ากระบี่ที่แทงมาหาเขา เขาไม่มีเรี่ยวแรงในการหลบเลย

พลึบ!

เลือดกระเซ็น หลัวซิวรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เจ็บจนเขาตามัว

แต่ในเวลานี้ มีเสียงกระแทกดังมาจากตันเถียนของเขา แม้ว่ากระบี่มังกรทองจะแทงเข้าไปในตันเถียนของเขา แต่ไม่ได้แทงออกไปจากร่างกายของเขาโดยตรง

ภายใต้การสัมผัสของตัวสำนึก หลัวซิวพบว่ากระบี่ของหยูเชียนฮั่วแทงเข้าเขาทองดำไท่เสวียนที่อยู่ในจุดตันเถียนของเขาพอดี

สิ่งนี้ทำให้หลัวซิวรู้สึกได้ว่าเอาชีวิตรอดได้หลังจากพบภัยพิบัติ หากไม่มีเขาทองดำไท่เสวียนช่วยกั้นไว้ ยาเทพจิตของเขาคงจะถูกแทงแตกสลายแล้ว

ทันทีที่ยาเทพจิตแตกหัก ฐานการฝึกฝนของเขาจะถูกทำลายลงโดยตรง และเป็นการยากมากหากอยากจะฟื้นฟูกลับมาอีกครั้ง

เสียงร้องโหยหวนของหยูเชียนฮั่วหยุดลงอย่างกะทันหัน ทุกอย่างกลับมาสงบลงอีกครั้ง ภายใต้การเผาไหม้ของภูตอัคคีกลืนกิน ร่างกายของเขากลายเป็นความว่างเปล่า ทิ้งคริสตัลขนาดเท่าเล็บมือไว้ที่จุดนั้น ส่องแสงประกายเจิด

“นี่คืออะไรน่ะ?”หลัวซิวปสดงสีหน้าสงสัย

“แก่นร่างทอง ความโชคดีของเจ้าไม่เลว”เสียงของจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำดังขึ้นช้าๆ

“ผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎยุทธ์ จิตวิญญาณและเนื้อหนังรวมกันเป็นหนึ่ง กลายเป็นร่างทองฝ่าเซียง เทพจิต ยาเทพจิตทั้งหมดจะถูกรวมเข้ากับร่างเนื้อ พลังจิตแท้ ตัวสำนึกจะถูกเก็บไว้ในทุกตารางนิ้วของเนื้อและเลือด”

“ผู้แข็งแกร่งที่มาถึงระดับนี้ เมื่อเสียชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างจะหายไป แต่ก็ยังมีความเป็นไปได้บางอย่าง ที่พลังจิตแท้ ตัวสำนึกของเขาจะรวมตัวเป็นคริสตัลแบบนี้ ซึ่งเรียกว่าแก่นร่างทอง”

เมื่อได้ยินจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำพูดแบบนี้ หลัวซิวจำขึ้นมาได้ว่า แก่นร่างทองแบบนี้ยังถูกกล่าวถึงในความทรงจำของปรมาจารย์กลั่นยาระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 9 ที่เขาได้รับ