มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 790
หลัวซิวเดาว่างูมรณาจิ่วหยิน มีความเป็นได้อย่างมากที่จะเป็นสิ่งมีชีวิตตามที่เล่าขานกันมา
“ตาย!”
งูใหญ่สีดำไม่แยแส ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่ได้หยุดมือเลย การสังหารที่มองไม่เห็นครอบคลุมทุกคนไว้ มีผู้แข็งแกร่งอีกสองสามคนในจุดนั้นที่ร่างกายฉีกขาด กลายเป็นละอองเลือด ตายลงในทันที
ปุบ! ปุบ! ปุบ!……
อัสนีโลหิตถูกปล่อยออกไปอย่างต่อเนื่อง ในช่วงเวลาสั้น ๆ ทุกคนที่ไล่ตามฆ่าหลัวซิวและลงมายังเหวปีศาจมรณาแห่งนี้ ต่างก็ตายกันจนหมดสิ้น!
รอบด้านของทะเลสาบดำ เลือดไหลดั่งสายน้ำ กระดูกและโคลนเลือดมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง ราวกับอสูรชำระล้าง
งูใหญ่สีดำโหดเหี้ยมไร้ความปรานี ฆ่าทุกคนจนสิ้นแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ เผ่าพันธุ์มาร หรือว่าเผ่าพันธุ์ปีศาจ
แม้กระทั่งมหาจักรพรรดิยุทธ์คนหนึ่งจากตำหนักดารานภา ก็ถูกฆ่าตายที่นี่ด้วย!
“ไอ้หนุ่ม คนพวกนี้เจ้าพามาหรือ?”
ร่างเงาที่ไร้ความปราณีปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหลัวซิวอย่างเงียบเชียบ บรรดาผู้ที่บุกเข้าไปในที่ต้องห้ามอันน่าสยดสยองแห่งนี้ นอกจากตัวเองแล้ว ทุกคนได้ตายไปกันหมด
งูมรณาจิ่วหยินดุร้ายเสียจนทำให้คนเกรงกลัว แต่หลัวซิวรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้หมายจะฆ่าตนเอง แน่นอนว่าเป็นเพราะเรื่องของเทวทูตจื่อเยียน
และงูมรณาจิ่วหยินนี้คือนายของเทวทูตจื่อเยียน เช่นนั้นพลังของเทวทูตจื่อเยียนจะแข็งแกร่งมากถึงเพียงใด?
“ข้าน้อยถูกไล่ฆ่า เพราะอับจนหนทางจึงทำได้เพียงหนีมาซ่อนอยู่ในที่แห่งนี้” หลัวซิวท่าทีเคารพอย่างมาก กังวลใจว่าเขาจะทำให้เทพที่ดุร้ายท่านนี้โมโห
งูใหญ่สีดำขมวดคิ้ว “ข้าไม่ได้ให้น้ำมรณาจิ่วหยินไปหยดหนึ่งแล้วหรือ?”
ตามคำพูดของงูใหญ่สีดำ เขามอบน้ำมรณาจิ่วหยินให้กับหลัวซิวแท้จริงแล้วมันไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เห็น หากตกอยู่ในอันตราย สามารถใช้น้ำมรณาจิ่วหยินเรียกร่างแยกของเขาออกมาได้
สำหรับเขาแล้ว ถึงแม้จะมีเพียงแค่หนึ่งร่างแยก การฆ่ามหาจักรพรรดิยุทธ์ก็ยังคงเป็นเรื่องที่ง่ายดายอยู่ดี
หลัวซิวเดิมทีคิดว่านั่นคือน้ำมรณาจิ่วหยินทั่วไป แต่กลับคาดไม่ถึงว่ามันจะเป็นร่างแยกของงูใหญ่สีดำอีกร่างหนึ่ง
“ครั้งนี้เจ้าก่อปัญหา ข้าออกตัวช่วยเจ้าด้วยตัวเอง แต่กลับรบกวนการนอนหลับของข้า เจ้าต้องตอบรับเงื่อนไขข้าหนึ่งข้อ ไม่เช่นนั้นจุดจบของเจ้าก็จะเหมือนกับคนพวกนั้น”
งูใหญ่สีดำเอื้อมมือออกไปชี้สนามรบที่มีเลือดนองอยู่รอบด้าน สีหน้าไม่แยแสอย่างยิ่ง ท่าทีบ่งบอกว่าไม่ใช่การล้อเล่น
“ไม่รู้ว่าท่านผู้อาวุโสต้องการให้ข้าน้อยทำสิ่งใด?” หลัวซิวถาม
“ข้าต้องการให้เจ้าฝึกตนถึงมหาจักรพรรดิยุทธ์ภายในสิบปี เจ้าทำได้หรือไม่?” นัยน์ตาแดงกร่ำของงูใหญ่สีดำจ้องเขม็งมาที่หลัวซิว
“สิบปี?”
หลัวซิวเผยสีหน้าที่เหลือเชื่อ เพราะสำหรับเขาแล้ว มันเหมือนกับเป็นเรื่องไม่สามารถเป็นไปได้
แม้ว่าเขาจะมีความสามารถและความถนัดดังกล่าว แต่กลับยากมากที่จะรวบรวมทรัพยากรมหาศาลเพื่อฝึกตนให้ถึงมหาจักรพรรดิยุทธ์
“ฝึกตนไม่ถึงไม่เป็นไร แต่ต้องมีพลังการต่อสู้ระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ ถึงเวลานั้นเจ้าต้องมาพบข้าพร้อมกับหัวของผู้แข็งแกร่งมหาจักรพรรดิยุทธ์”
งูใหญ่สีดำพูดเสียงเรียบ “หากเจ้าทำไม่ได้ ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยมือข้าเอง”
ยังไม่ทันสิ้นเสียง ไม่แม้แต่จะเปิดโอกาสให้หลัวซิวพูดสักคำ ร่างของงูใหญ่สีดำก็จมลงสู้ก้นทะเลสาบดำทันที
“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย……”
หลัวซิวไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี แม้ว่าตามแผนของเขา ใช้พลังของงูดำเพื่อต่อกรกับผู้แข็งแกร่งจากกองกำลังต่าง ๆ ที่ไล่ตามฆ่าเขา แต่คาดไม่ถึงว่าจะทำให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตเช่นนี้ อีกทั้งยังถูกกำหนดเส้นตายสิบปีอีกด้วย
เขาสามารถรู้สึกได้ งูใหญ่สีดำไม่ได้เล่นตลกกับเขา หากระยะเวลาสิบปีหมดลง ถ้าเขาไม่สามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ได้สักคน อีกฝ่ายน่าจะฆ่าตัวตายด้วยมือของเขาเองจริง ๆ
นิสัยของงูใหญ่สีดำกับเทวทูตจื่อเยียนช่างแตกต่างกันลิบลับ วิธีคิดไม่สามารถคิดตามเหตุผลทั่วไปได้
……
