พลังของมกุฎอัคคีนภาเหลืองได้ถึงบรรลุผลบริบูรณ์แล้ว และเจ้ายุทธจักรที่ไม่มีใครเทียบ สามารถถูกเผาจนตายได้ง่าย ๆ เมื่อถูกภูตมรณะที่นี่แตะโดนร่าง ก็จะสลายกลายเป็นความว่างเปล่าอย่างรวดเร็ว
หลังจากนั้นไม่นาน หลัวซิวก็พบสารจิงอัคคีเทพอีกสองสามชิ้น และปล่อยตัวสำนึกออกไปค้นหารอบ ๆ แต่เขาก็ไม่รู้สึกถึงออร่าสารจิงอัคคีเทพอีกต่อไป
“บูม!”
ในขณะนี้ ออร่าไร้ขอบเขตและน่าสะพรึงกลัวออกมาจากเมืองเทพในท้องฟ้าอันไกลโพ้น และหลัวซิวได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนทันที
“หนีไป! เทพที่เสียชีวิตได้กลายเป็นภูตมรณะแล้ว!”
ผู้แข็งแกร่งมากมายในสองค่ายแห่งแสงสว่างและความมืดร้องด้วยความสยดสยอง ทุกคนเร่งความเร็วให้ถึงขีดจำกัดและหนีไปอย่างดุเดือด
มือใหญ่พัวพันกับสายฟ้าสีดำยื่นออกมาจากเมืองเทพ มือใหญ่ปิดบังดวงอาทิตย์และกระตุกเบาๆ จอมยุทธ์หลายร้อยคนจากทั้งสองค่ายกลายเป็นผง
แม้ว่าภูตมรณะที่เปลี่ยนจากซากศพของผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารจะลดลงหนึ่งแดนใหญ่ ความน่าสะพรึงกลัวเทียบได้กับผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ และพลังที่เชี่ยวชาญก็คือพลังกฎและพลังแห่งความตาย
ร่างสูงปรากฏขึ้นกลางอากาศ มีเครื่องหมายสีดำสายฟ้าอยู่ระหว่างคิ้ว กฎสายฟ้าที่เขาเชี่ยวชาญนั้นมีพลังแห่งความตายรวมอยู่ด้วยเช่นกัน
“กฎความตายก็สามารถนำมารวมกับกฎอื่นได้ด้วยหรือ?” การค้นพบนี้ทำให้ดวงตาของหลัวซิวสว่างขึ้นในทันใด
ในเมื่อกฎความตายสามารถรวมเข้ากับกฎสายฟ้าได้ งั้นกฎอื่นก็สามารถรวมเข้าด้วยกันได้หรือไม่?
วินาทีนั้น จู่ๆ แรงบันดาลใจบางอย่างก็แวบเข้ามาในจิตใจของหลัวซิว บางทีอาจนำกฎการเวียนว่ายตายเกิดเป็นฐาน นำพลังแห่งกฎอื่นๆรวมเข้าไป กฎการเวียนว่ายตายเกิดสามารถครอบคลุมได้ทุกอย่าง
“บูม!”
ไฟเทวบานสะพรั่งด้วยออร่าอันศักดิ์สิทธิ์ไม่รู้จบ จมดิ่งร่างใหญ่ที่ควบคุมฝ่ามือสายฟ้าสีดำเข้าไปในทันที
“เทพที่ตายไปแล้ว มีอะไรน่ากลัวกัน?”
ทุกคนต่างวิ่งหนี แต่เทพบุตรสุริยากลับหยิ่งผยองจองหองและยังกล้าโจมตีเทพมารในอดีต
แม้ความกล้าหาญของเขาช่างน่ายกย่อง แต่ความจริงนั้นโหดร้ายมากนัก แสงสีทองอันศักดิ์สิทธิ์ที่ส่องประกายถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ด้วยมือใหญ่ และร่างสูงใหญ่ก็ก้าวออกมา ต่อยลงไปยังไฟเทว
บูม!
เสียงดังกึกก้องสะท้อนอยู่ในความว่างเปล่า เทพบุตรสุริยาตัวสั่นอย่างรุนแรง ไฟเทวในมือของเขาเกือบจะทุบโจมตีแล้วบินออกไป
แม้ทพมารนี้จะเสียชีวิตไปแล้วและได้กลายเป็นภูตมรณะ และความแข็งแกร่งได้ลดลงหนึ่งแดนใหญ่ สามารถเทียบได้กับแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์เท่านั้น
แต่ร่างกายของเขายังคงเป็นแดนร่างของเทพมารในอดีต ด้วยผลการฝึกตนของเทพบุตรสุริยา ยังไม่สามารถใช้พลังของไฟเทวได้เต็มที่และเป็นไปไม่ได้ที่จะต่อต้านภูตมรณะเทพมารตนนี้
เมื่อเห็นว่าเทพบุตรสุริยาผู้ครอบครองไฟเทว ไม่ใช่ศัตรูของภูตมรณะเทพมาร คนอื่นๆ จึงหนีเร็วขึ้นกว่าเดิม
และสิ่งที่สิ้นหวังยิ่งกว่านั้นก็คือมีออร่าอันทรงพลังมากมาย ได้ปรากฏขึ้นในเมืองเทพ ดูเหมือนว่าไม่ได้มีเพียงภูตมรณะเทพมารตนเดียว
“บาเค่อ ให้ข้ายืมกระบี่เทวมืด”
หลัวซิวเห็นบาเค่อที่หนีออกมาจากเมืองเทพ เขาไม่ได้มีความเย่อหยิ่งแบบทพบุตรสุริยา และเขาไม่เคยคิดที่จะต่อสู้กับภูตมรณะเทพมาร ด้วยความกล้าหาญนี้เพียงอย่างเดียว เขาก็ด้อยกว่าเทพบุตรสุริยา เอริค
กระบี่เทวมืดเป็นสมบัติสำคัญของตำหนักเทวมืด แต่บาเค่อไม่มีความลังเลเลย มีแสงสีดำลอยออกจากร่างของเขาและบินไปทางหลัวซิว
หลัวซิวยื่นมือออกไปคว้ามันไว้ ในวินาทีที่เขาจับกระบี่เทวมืด เขารู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเทพมารที่อยู่ภายใน
เมื่อถือกระบี่เทวนี้ หลัวซิวรู้สึกว่าเขาสามารถต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ได้
“รับไว้!”
หลัวซิวยกมือขึ้นชี้ ตำหนักสีดำขนาดเท่าฝ่ามือก็บินออกจากจุดตันเถียนของเขา
