“เจ้าเป็นอะไรเจ้า? ข้าพูดอะไรเมื่อพวกเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างๆตามล่าข้า?” น้ำเสียงของหลัวซิวเย็นชามาก ดังสะท้อนอยู่ในอากาศ ทำให้อากาศกลั่นน้ำค้างแข็งออกมา
เขาแขวนไฟเทวไว้เหนือหัว ซึ่งอยู่ยงคงกระพันไม่มีอะไรเข้าใกล้ได้ เขาโอบเหยียนซีโรว่ด้วยมือข้างหนึ่งแล้วหยิบหอกรบมังกรดำออกมาพร้อมด้วยมือข้างหนึ่ง เจตนาฆ่าเต็มไปหมด
“บูม!”
กฎและการเวียนว่ายตายเกิดและกฎปริภูมิถูกส่งไปในหอกรบ เขาแทงหอกออกไปด้วยหนึ่งครั้ง และหอกอันน่าสะพรึงกลัวก็ฉีกกระชากฟ้าดินออก
“พรึบ!”
การแทงหอกรบครั้งเดียวเป็นเสียชีวิตของผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์สี่คน เสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้องอยู่บนท้องฟ้าสูง หมอกเลือดกระจัดกระจายไปในอากาศและแม้แต่วงแหวนเก็บของก็ระเบิดโดยตรง สิ่งของต่างๆที่เสียหายก็ตกลงมา
“ทุกคนร่วมมือกันฆ่าไอ้เดรัจฉานคนนี้ด้วยกัน!”
ผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ที่เหลือล้วนโกรธแค้น รู้ว่าวันนี้จะไม่ได้จากไปอย่างง่ายดาย แทนที่จะถูกฆ่า สู้จนตายดีกว่า
แต่ก็มีบางคนที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในการปิดล้อมโจมตีเพื่อเอาตัวรอด การป้องกันของอัญมณีแห่งเทพมารไม่ใช่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์อย่างพวกเขาเหล่านี้จะสามารถทำลายได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นคนเหล่านี้จึงเลือกที่จะรีบพุ่งไปทุกทิศทุกทาง
แต่อากาศรอบด้านทั้งหมดถูกปิดกั้นโดยลายค่ายของหลัวซิว ค่ายสังหารมากกว่าสิบแห่งและแต่ละค่ายสังหารก็เทียบได้กับการโจมตีของแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ แม้อยากจะหนีไป อยากจะทำลายการปิดกั้นของค่ายกลระดับมหาจักรพรรดิค่ายสังหารสิบกว่าแห่งก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
“ข้าแผดเผาปราณแท้ก็จะไม่ให้เจ้าอยู่ดี!”
เมื่อแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์แต่ละคนถูกสังหาร คนที่เหลือดวงตาก็แดงก่ำ เปลวเพลิงลุกไหม้ไปทั่วทั้งร่างกาย แผดเผาปราณแท้แหล่งกำเนิดชีวิตของตนเองเพื่อแลกกับพลังอันทรงพลัง
“อยากสู้กับข้าจนตาย?”
หลัวซิวเยาะเย้ยอย่างเหยียดหยาม ด้วยพลังต่อสู้ปัจจุบันของเขา ไม่มีใครสามารถปราบปรามเขาได้เว้นแต่จะมีเทพมาร
หลัวซิวไม่พูดอะไรมากนัก ไฟเทวที่อยู่เหนือหัว หอกพุ่งขึ้นไปบนฟ้า หอกทุกลำได้รวมกฎและการเวียนว่ายตายเกิดและกฎปริภูมิ สะท้อนห้วงยุทธ์การต่อสู้ที่เขาฝึกฝนมา
“บูม!”
ผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์จากตระกูลหวูถูกเขาโจมตีออกไป แม้ว่าเขาจะไม่ตาย แต่เขาก็จมอยู่ในพลังของค่ายสังหารหลายสิบแห่ง เสียงกรีดร้องดังไม่สิ้นสุด
“วันนี้ข้าทำลายตำหนักอัคคีนภา ใช้โลหิตของแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์สิบคนเพื่อสักการะคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์หยุนไห่ที่เสียชีวิตไป”
สองชั่วโมงต่อมา แดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดของตำหนักอัคคีนภาก็เงียบสงัด มีหมอกโลหิตลอยอยู่บนท้องฟ้า ย้อมตำหนักที่เป็นซากปรักหักพังด้านล่างให้กลายเป็นสีแดง
“ตั้งแต่นี้ไปตำหนักอัคคีนภาได้กลายเป็นประวัติศาสตร์แล้ว”
สีหน้าของหลัวซิวนั้นเฉยเมยมาก เขาโบกมือเพื่อโยนจักรพรรดิอัคคีนภาแดงออกไป เผาตำหนักอัคคีนภาลงในกองไฟที่โหมกระหน่ำ
ในการต่อสู้ครั้งนี้ แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์หลายสิบคนจากตำหนักอัคคีนภาและแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างๆถูกเขาฆ่าตายทั้งหมด!
การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้คนทั้งโลกตกตะลึง เพราะเวลาผ่านไปหลายหมื่นปี ยกเว้นภัยพิบัติในสมัยโบราณที่น่าสะพรึงกลัวนั้น ไม่เคยมีภัยพิบัติเช่นนี้ที่ผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์จำนวนมากได้เสียชีวิตไปพร้อม ๆ กัน
ตำหนักอัคคีนภาเป็นหนึ่งในแดนศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรใต้ ไฟไหม้เป็นเวลาหลายวัน และทุกอย่างได้กลายเป็นเถ้าถ่าน
ธิดาเทพหยุนไห่ได้หายตัวไป เจ้าศักดิ์สิทธิ์อัคคีนภาได้เสียชีวิตในการต่อสู้ และไม่มีมหาจักรพรรดิยุทธ์สิบกว่าคนที่รวมตัวกันในแดนศักดิ์สิทธิ์รอดชีวิตมาได้
เมื่อข่าวแพร่กระจายออกไป ทั่วโลกต่างตกตะลึง ไม่เพียงแต่เผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่แม้แต่เผ่าปีศาจและเผ่าพันธุ์มารต่างตกใจเมื่อได้ยินข่าวนี้
แต่นั้นคือมีแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์สิบกว่าคน แต่ละผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ในโลกแสงดาวนี้ ล้วนเป็นวีรบุรุษที่ไม่มีใครเทียบได้ที่สามารถปกครองอยู่ในพื้นที่หนึ่งได้!
แต่ในการต่อสู้เพียงครั้งเดียว ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดเหล่านี้ก็ได้ตายไป และที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่านั้นก็คือสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมดนี้คืออัจฉริยะที่น่าสะพรึงกลัวซึ่งเพิ่งฝึกฝนมาเพียง 30 ปีเท่านั้น!
วินานั้น กองกำลังทั้งหมดต่างเงียบสงัด เพียงสามสิบกว่าปีก็มีความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ ศักยภาพของคนผู้นี้ช่างน่ากลัวจริงๆ ถ้าให้เวลาอีกอีกสองสามทศวรรษ ในโลกนี้ เกรงว่าจะไม่มีใครสามารถปราบปรามเขาได้
