นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น – ตอนที่ 160 จะเปิดเผยตัวตนของคุณหรือไม่

“ตกลง” สวีหว่านเอ๋อร์ตกลงทันที
เธอพยักหน้าและสั่งคนขับอย่างเย็นชา “ตามรถคันข้างหน้าไป”
“ครับ คุณผู้หญิง” คนขับพูดด้วยความเคารพและขับตามรถของเฉินจุนเหยียนไป
สวีหว่านเอ๋อร์และไป๋หลานตามรถของเฉินจุนเหยียนไปที่เฉิงตงฮวาหยวน
พวกเขาเห็นว่าเฉินจุนเหยียนหยิบสัมภาระออกจากท้ายรถและพาซูฉิงไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขาในเฉิงตงฮวาหยวน
เมื่อเห็นว่าเฉินจุนเหยียนและซูฉิงเดินเคียงข้างกันที่ประตูอพาร์ตเมนต์ ไป๋หลานก็ไม่สามารถซ่อนความโกรธและความหึงหวงในสายตาของเธอได้และด่าอย่างโกรธจัด “ซูฉิง นังไร้ยางอาย กล้าเขามาอยู่ในบ้านของเฉินจุนเหยียน!”
ดวงตาของสวีหว่านเอ๋อร์เป็นประกายเบา ๆ และเธอก็เหลือบมองไปที่ไป๋หลาน”เฉินจุนเหยียนสร้างบ้านสีทองให้ผู้หญิงของเขาและผู้หญิงคนนี้ก็คือซูฉิง เธอคิดว่ามันน่าตื่นเต้นมากไหมถ้าเราบอกกับสื่อเรื่องนี้?”
“แต่สิ่งนี้จะส่งผลกระทบต่อเฉินจุนเหยียนหรือเปล่า?” ไป๋หลานกล่าวอย่างกังวล
“เธอจะกลัวอะไร?” สวีหว่านเอ๋อร์จ้องไปที่ไป๋หลาน”เธอต้องการเห็นซูฉิงมาพัวพันกับเฉินจุยเหยียนงั้นหรือ?”
“แน่นอนว่าไม่” ไป๋หลานกล่าวอย่างโกรธเคือง
สวีหว่านเอ๋อร์เกี่ยวริมฝีปากของเธอและยิ้ม “แค่นั้น ซูฉิงผู้หญิงที่เลวไร้ยางอายที่เพิ่งถูกทิ้งโดยฮ่อหยุนเฉิง เพราะอย่างนั้นเธอจึงไปหาเฉินจุนเหยียนทันที สื่อจะเพิ่มเชื้อเพลิงมากขึ้นอย่างแน่นอน บางทีเธออาจจะสามารถขุดเรื่องของเขากับผู้ชายคนอื่น ๆออกมาได้อีกก็ได้ ”
ในเวลานั้น ทุกคนจะกล่าวหาและโจมตีซูฉิง
ถ้าเธอกลายเป็นหนูข้างถนนไปแล้ว คุณคิดว่าเฉินจุนเหยียนจะต้องการเธออีกไหม?
ตราบใดที่คุณขับไล่เธอออกจากชีวิตของเฉินจุนเหยียนได้ คุณก็มีโอกาสไม่ใช่หรือ? ”
คำพูดของสวีหว่านเอ๋อร์ทำให้หัวใจของไป๋หลานหวั่นไหว
เธอพยักหน้าครุ่นคิดครู่หนึ่ว “หว่านเอ๋อร์ เธอพูดถูก”
ซูฉิงเดินตามเฉินจุนเหยียนและเข้าไปในอพาร์ตเมนต์ของเขา
“ซูฉิง คุณลองดูที่นี่เป็นยังไงบ้าง?” เฉินจุนเหยียนช่วยซูฉิงขนสัมภาระไปที่ห้องนอนและถามอย่างอ่อนโยน
“อืม โอเคเลย” ซูฉิงมองไปรอบๆ อพาร์ทเมนท์ มันเป็นอพาร์ตเมนต์แบบ 1 ห้องนอน แม้ว่าพื้นที่จะค่อนข้างเล็ก แต่ก็มีทุกอย่างครบ
“คุณลองดูนะว่ามีอะไรขาดตกบกพร่อกไปบอกฉันได้ ฉันจะรีบให้คนเอามาให้” เฉินจุนเหยียนพูดด้วยความใส่ใจ
“ไม่มีขาดอะไรหรอก ฉันเหนื่อยนิดหน่อยและต้องการพักผ่อน” ซูฉิงยิ้มเบา ๆ
เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่ชัดเจนของซูฉิงที่ดูเหมือนมีเจตนาไล่เขากลับ ดวงตาของเฉินจุนเหยียนก็มืดลง “ถ้าอย่างนั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้วนะ คุณพักผ่อนให้สบายใจเถอะ และถ้ามีอะไรก็อย่าลืมโทรหาฉันนะ”
“ขอบคุณมากนะ” เมื่อเผชิญกับความเป็นห่วงของเฉินจุนเหยียนใบหน้าของซูฉิงก็ไม่ได้หวั่นไหวใดๆ
เฉินจุนเหยียนหันหลังและจากไป เมื่อเขาไปถึงประตูห้อง ทันใดนั้นเขาก็หยุดและหันกลับมา “ซูฉิง คุณจะเอาอย่างไรต่อไป คุณอยากกลับมาที่ สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์และประกาศตัวตนของคุณไหม?”
ขณะนี้มีการโจมตีทุกประเภทบนอินเทอร์เน็ต และเป็นสิ่งที่ไม่น่าพึงใจสักเท่าไหร่
หากซูฉิงเปิดเผยตัวตนของเธอ ข่าวลือก็จะถูกทำลายไปโดยปริยาย
ซูฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและส่ายหัว “ไม่ต้องหรอก”
“ทำไม คุณไม่สนใจเรื่องซุบซิบบนอินเทอร์เน็ตเลยหรือ?” เฉินจุนเหยียนถามด้วยความสงสัย
ซูฉิงยกมุมริมฝีปากของเธอขึ้นและยิ้มอย่างสงบ “คุณก็บอกไปแล้วนิว่ามันเป็นแค่เรื่องซุบซิบ แล้วทำไมฉันต้องไปสนใจด้วยล่ะ?”
หลังจากหยุดชั่วคราว ซูฉิงก็พูดอีกครั้ง “ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งเดียวที่ฉันคิดตอนนี้คือหาวิธีการรักษาอาการป่วยของท่านผู้เฒ่าฮ่อ ส่วนเรื่องอื่นๆ ฉันไม่สนเลย”
เฉินจุนเหยียน พยักหน้าครุ่นคิด และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ไม่เป็นไร ถ้าอย่างนั้นคุณก็พักผ่อนให้สบายก่อนเถอะ”
เขามองซูฉิงลึก ๆ แล้วหันหลังกลับ
หลังจากที่เฉินจุนเหยียนจากไป ซูฉิงก็หยิบแล็ปท็อปออกจากกระเป๋าเดินทางและเปิดมันอย่างรวดเร็ว
เธอพิมพ์โค้ดสองสามบรรทัดอย่างชำนาญและเจาะระบบรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลได้สำเร็จ
ไม่กี่นาทีต่อมา ซูฉิงก็พบข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับอาการของท่านผู้เฒ่าฮ่อ
จากบันทึกข้างต้น อันที่จริง การผ่าตัดของท่านผู้เฒ่าฮ่อประสบความสำเร็จอย่างมาก
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จึงทำให้เขาไม่ฟื้น
ซูฉิงขมวดคิ้วและจ้องไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างครุ่นคิด
เนื่องจากแพทย์แผนตะวันตกไม่ได้ผล งั้นก็ต้องลองแพทย์แผนจีน
อย่างไรก็ตาม ทักษะทางการแพทย์ของเธอไม่ได้อยู่ในระดับที่สมบูรณ์แบบ และซูฉิงก็ไม่แน่ใจเช่นกัน
ถ้าขอให้อาจารย์ฉีมาได้ เขาก็จะสามารถรักษาท่านผู้เฒ่าฮ่อได้อย่างแน่นอน
แต่ว่า ซูฉิงไม่รู้ว่าอาจารย์ฉีที่สอนการรักษาแบบแพทย์แผนจีนของเธออยู่ที่ไหน
ในขณะที่หัวใจของซูฉิงนั้นวุ่นวายเล็กน้อย
ยังไงก็ตาม เธอยังคงต้องการเห็นท่านผู้เฒ่าฮ่อด้วยตาของตัวเอง เพื่อยืนยันว่าอาการของเขาเหมาะกับการรักษาแบบแพทย์แผนจีนจริงๆ
แต่เนื่องจากฮ่อหยุนเฉิงไม่ยอมให้เธอพบท่านผู้เฒ่าฮ่อ บางทีเธออาจต้องขอความช่วยเหลือจากหลินเหยียนเฟิง
หลังจากทำงานหนักมาทั้งคืนโดยไม่ได้นอน ซูฉิงก็มาที่ตระกูลฮ่อกรุ๊ปในเช้าวันรุ่งขึ้น
เมื่อมองไปที่อาคารสูงของตระกูลฮ่อกรุ๊ปที่อยู่ตรงหน้าเขา ซูฉิงก็ตกตะลึงเล็กน้อย
เมื่อเดินเข้าไปในประตู พนักงานก็คอยชี้และกระซิบคุยกัน
น้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามและประชดประชันมาก
“นี่ใช่ซูฉิงไหม? เธอยังมีหน้ามาทำงานอยู่อีกนะ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ท่านประธานใหญ่ของเราก็คงไม่ต้องมานอนโรงพยาบาลแบบนี้?”
“ไม่รู้จริงๆ ว่าจะทำอย่างไรกับซูฉิง ฉันจะหาผู้ชายที่สูง หล่อ และยอดเยี่ยมอย่างท่านประธานได้ที่ไหน? แต่เธอกลับเลิกหมั้นหมายในที่สาธารณะ”
“คุณไม่รู้หรอ คุณคิดว่าประธานชอบนังสารเลวคนนี้จริงๆ เหรอ อันที่จริง ประธานทิ้งเธอไป เธอแค่แสร้งทำเป็นดูสู่งส่งต่างหาก”
“ไม่น่าแปลกใจ ฉันคิดว่าเธอไม่เต็มใจ 80% และตอนนี้เธอจะมารังควานประธานาธิบดีอีกครั้ง”
คำพูดที่รุนแรงดังกล่าวยังคงเข้ามาในหูของซูฉิง
ซูฉิงทำเป็นหูหนวก ใบหน้าของเธอสว่างมาก และเธอก็เพิกเฉยต่อคำพูดที่ไม่น่าพอใจเหล่านี้ และเดินตรงไปที่ห้องทำงานของหลินเหยียนเฟิง
“คุณหนูซู” หลินเหยียนเฟิง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเห็นซูฉิง
มุมริมฝีปากของซูฉิงยกรอยยิ้มตื้นขึ้นและทักทายเขา “ผู้ช่วยหลิน”
หลินเหยียนเฟิงกำลังจัดคนทั่วโลกเพื่อค้นหาอาจารย์ฉีแต่คำตอบที่เขาได้รับคือเขาหาไม่เจอและไม่มีเบาะแสใดๆเลย
เขาดูเป็นกังวลมาก
“คุณหนูซู คุณมาที่นี่เพื่อหาท่านประธานหรือ ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ในห้องทำงานนะครับ” หลินเหยียนเฟิงทำหน้าเศร้าและพูดอย่างสุภาพ
หลินเหยียนเฟิงรู้สึกประหลาดใจมากกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในพิธีหมั้นที่โรงแรมวันก่อน
เขาไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆ ซูฉิงถึงได้ยกเลิกพิธีหมั้น
หลินเหยียนเฟิงได้เห็นท่านประทานต้องทนทุกข์ทรมานด้วยเหตุนี้อีกด้วย
อาจมีความเข้าใจผิดบางอย่างในเรื่องนี้
“ฉันมาหาคุณคะ” ซูฉิงก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วพูดเบา ๆ
“มาหาผม?” น้ำเสียงของหลินเหยียนเฟิงดูประหลาดใจ
ซูฉิงพยักหน้า “ผู้ช่วยหลิน ฉันอยากจะขอให้คุณช่วยอะไรฉันหน่อยคะ”