ตอนที่ 388 ถึงคราวโดนตลบหลัง
เสียงข้อความจากโทรศัพท์ดังขึ้นสองสามครั้ง หลี่เฉิงหยางจึงเปิดดูรูปภาพที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เขาไล่เปิดดูทีละภาพจนแน่ใจว่าแผนภาพที่ได้มาเป็นพื้นที่บริเวณอ่าวเป่ยไห่จริงๆ และเขาจึงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจออกมา
เขามองไปที่ถังรั่วอิง สายตาคมที่จ้องมามองทำให้หญิงสาวตกใจเป็นอย่างมาก เธอมองหลี่เฉิงหยางกลับด้วยความเกรงกลัว เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาจะจัดการทำอะไรต่อไป
หลี่เฉิงหยางยกมือหนาขึ้นมาตบแก้มของเธอเบาๆพร้อมด้วยเสียงหัวเราะเล็กๆ “มันจะดีมากถ้าเธอให้มันกับฉันเร็วกว่านี้ ครั้งต่อไปเธอต้องเชื่อฟังฉันให้มากๆ อย่าคิดจะใช้ความฉลาดอันน้อยนิดของเธอเพื่อหนีไปจากฉัน”
“ถ้าเข้าใจแล้วก็กลับออกไปได้แล้ว และโปรดจำไว้ให้ขึ้นใจว่าอย่าให้ฮ่อหยุนเฉิงรู้เรื่องพวกนี้เด็ดขาด ฉันหวังว่าฉันคงไม่ต้องกลับมาเตือนเธออีกครั้งนะ”
ถังรั่วอิงรู้สึกประหม่ามากจนหัวใจของเธอแทบจะพุ่งออกมา เธอพยักหน้าอย่างรวดเร็วพลางสูดหายใจเข้าลึกๆสองสามครั้งแล้วค่อยๆลงจากรถคันหรู สายตาหวาดกลัวมองตามรถคันนั้นที่วิ่งห่างออกไป ในขณะนี้มือและเท้าของเธอไม่สามารถไหวติงได้ แผ่นหลังกว้างเต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมา ดูท่าแล้วถ้าเธอไม่ยอมฟังคำสั่งของหลี่เฉิงหยางชายคนนั้นคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่ๆ
ทางด้านหลี่เฉิงหยาง เขาได้จ้องมองรูปถ่ายแบบแผนสวนสนุกที่ถูกบันทึกลงในโทรศัพท์มือถือด้วยรอยยิ้มที่แน่วแน่
ฮ่อหยุนเฉิง นายคิดว่าทุกอย่างที่นายทำมันกำลังเป็นไปในทางที่ดีใช่ไหม?
คราวนี้ฉันจะดูว่านายจะสู้กับฉันอย่างไร!
หลี่เฉิงหยางปิดหน้ารูปภาพ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขต่อสายหาใครบางคน หลังจากเชื่อมต่อแล้ว เขาก็พูดกับปลายสายทันที “สวัสดี นี่เถ้าแก่เฉิงหรือเปล่า ฉันชื่อหลี่เฉิงหยางจาก BPL .”
“โอ้ คุณหลี่ สวัสดี สวัสดี สวัสดี…” เสียงประจบสอพลอดังมาจากโทรศัพท์ปลายสาย
หลี่เฉิงหยางยักคิ้วและหันไปมองถนนด้านนอกหน้าต่าง “ฉันได้ยินมาว่าเถ้าแก่เฉิงเป็นผู้จัดหาวัสดุให้กับสวนสนุกเป่ยไห่วานของตระกูลฮ่อใช่หริอไม่? ฉันอยากรู้ว่าวันนี้คุณมีเวลาว่างไหม ฉันอยากพบกับคุณและเจรจาเรื่องธุรกิจสักหน่อย”
……
ระหว่างทางกลับอพาร์ตเมนต์ถังรั่วอิงนั้นมีอาการราวกับร่างไร้วิญญาณ เมื่อเธอกลับมาถึงประตูทางเข้าบ้าน เธอก็อยากจะหนีไปให้ไกลจากที่นี่
ในหัวของเธอตอนนี้มันฉายภาพที่ฮ่อหยุนเฉิงเห็นเธอเจ้าไปในห้องหนังสือ
ถ้าหลี่เฉิงหยางลงมือโจมตีฮ่อหยุนเฉิง? และถ้าฮ่อหยุนเฉิงรู้ว่าเธอขโมยแบบแผนสวนสนุกไปให้หลี่เฉิงหยาง…?
เหตุการณ์ตต่อจากนี้มันจะดำเนินไปในทิศทางไหนกันนะ ยิ่งคิดถังรั่วอิงก็ยิ่งปวดหัวและมีอาการประหม่ามากขึ้นเรื่อยๆ
ถังรั่วอิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเดินเข้ามาในบ้านเมื่อไหร่ ฝ่ามือและทั่วร่างของเธออับชิ้นไปด้วยเหงื่อ เธอกำลังตื่นเต้นและหวาดกลัว
เธอพยายามสอดส่องสายตาหาร่างของฮ่อหยุนเฉิงทั่วบริเวณห้องนั่งเล่น แต่กลับไม่พบ
ถังรั่วอิงถอนหายใจอย่างโล่งอกและเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น เธอเหลือบสายตาไปมองทางห้องหนังสือจึงพบว่าบานประตูถูกเปิดออกอยู่ครึ่งหนึ่ง และพบร่างของฮ่อหยุนเฉิงกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะ และในมือของเขากำลังถือแบบแผนสวนสนุกที่เธอแอบขโมยข้อมูลออกไป
ถังรั่วอิงหยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของเธอให้คงที่ ยกมือขึ้นแล้วเคาะประตูห้องหนังสือเบาๆสองครั้ง
“พี่เฉิง”
“ถังถัง” ฮ่อหยุนเฉิงช้อนสายตาขึ้นเพื่อมองเธอ จากนั้นร่างสูงจึงส่งยิ้มและโบกมือเรียกให้ถังรั่วอิงเข้ามาหา “ไปลองแหวนมาแล้วใช่ไหม? เป็นอย่างไรบ้าง?”
ถังรั่วอิงเห็นว่าใบหน้าของฮ่อหยุนเฉิงไม่ได้มีอาการสงสัยหรือเคลือบแคลงใจอะไร ทำให้เธอนั้นค่อนข้างโล่งใจ เธอซุกตัวอเข้าไปใกล้ๆฮ่อหยุนเฉิงและพูดกับร่างสูงข้างกาย “ฉันลองสวมแหวานแล้ว แหวนสวยมากเลย ขนาดของแหวนก็พอดีกับนิ้วมือของฉันพอดี ฉันอยากให้ครั้งหน้าพี่เฉิงไปกับฉันด้วยได้ไหม? ”
“ได้สิ” มือของฮ่อหยุนเฉิงลูบไหล่ถังรั่วอิงสองสามครั้ง “ตอนนี้ที่บริษัทกำลังมีโครงการใหม่ เมื่อการต่อรองงานสำเร็จผมจะหาเวลาว่างไปเป็นเพื่อนคุณนะ”
“โอเค”
ถังรั่วอิงยิ้มอย่างมีความสุข ความประหม่าในใจของเธอหายไปทันที เธอเงยหน้าขึ้นมองฮ่อหยุนเฉิงและเอ่ยถามอะไรบางอย่าง “พี่เฉิง… ในเมื่อเรากำลังจะหมั้นกัน เมื่อไหร่พี่จะพาฉันกลับไปที่บ้านและพาฉันไปพบคุณปู่ฮ่อเหรอ? ถ้าเราสองคนจะแต่งงานกัน เราควรที่จะได้รับพรจากผู้อาวุโสที่พวกเราเคารพเพื่อเป็นสิริมงคลต่อชีวิตคู่ … และควรให้ผู้อาวุโสช่วยเลือกวันที่ดีเพื่อเป็นวันสำคัญของเรา ถ้าเราไม่ทำตามประเพณีฉันคิดว่ามันจะดูไม่ดีสักเท่าไหร่”
ขณะพูดเสียงของถังรั่วอิงก็ค่อยๆอ่อนลง เธอปรายตามองดูปฎิกิริยาตอบรับของฮ่อหยุนเฉิง
ที่เธอพูดแบบนี้ก็เพื่อหยั่งเชิงให้ชายหนุ่มกล้าที่จะพาเธอไปเปิดตัวกับผู้หลักผู้ใหญ่ของเขา
หัวหน้าครอบครัวตระกูลฮ่อคือคุณปู่ฮ่อ หากท่านผู้เฒ่าไม่เห็นด้วยเธอก็อย่าคิดที่จะได้ย่างกรายอยู่ในตระกูลนี้ ซึ่งในจุดนี้ถังรั่วอิงเข้าใจเป็นอย่างดี
แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะโน้มน้าวหรือเอาใจชายแก่นั้นอยู่แล้ว
เขาพยายามคบคิดหาวิธีต่างๆและตบไหล่ของหญิงข้างกายเบาๆเพื่อปลอบประโลม “คุณปู่แก่แล้วและท่านเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ตอนนี้ท่านกำลังรักษาตัวเองอยู่ที่บ้าน และฉันไม่อยากให้ใครมาวุ่นวายกับเรื่องของเรา ฉันไม่อยากกลับไปที่นั่นอีกแล้ว ตอนนี้ฉันหาฤกษ์งานหมั้นได้แล้ว เราจะจัดงานในวันที่ 18 เดือนนี้
“คุณอยากจะจัดงานแบบไหนก็ได้ตามใจคุณเลย”
“วันที่ 18 เหรอ?”เดิมทีถังรั่วอิงเองก็ไม่ได้คิดอยากจะไปพบคุณปู่ฮ่ออยู่แล้ว เมื่อหญิงสาวได้ยินวันและเวลาที่จะจัดงานหมั้นของเธอและฮ่อหยุนเฉิงดวงตาของเธอก็สุกประกายขึ้นทันที
เมื่อเห็นฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้า รอยยิ้มที่มุมปากของเธอก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เธอจับแขนของฮ่อหยุนเฉิงอย่างเสน่หา “ถ้าอย่างนั้นฉันต้องวางแผนให้ดี นี่เป็นวันที่สำคัญที่สุดของเรา!”
“แล้วแต่คุณเลย ผมให้คุณเป็นคนจัดการทุกอย่าง—” ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มอย่างมีเลศนัย “โอเค ฉันยังมีอะไรต้องทำอีกนิดหน่อย คุณสามารถไปดูละครหรือข่าวบันเทิงรอผมก่อน เมื่อผมทำงานเสร็จผมจะไปอยู่เป็นเพื่อนคุณ”
ร้านอาหารญี่ปุ่นชิงเหอ
“เถ้าแก่เฉิง เรื่องที่เราพูดคุยกันไว้ผมหวังว่าคุณจะรับข้อเสนอของผม ผมจะรอข่าวดีจากคุณ”
เมื่อประตูร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังถูกเปิดออกก็พบร่างของหลี่เฉิงหยางที่กำลังเดินออกมา และข้างหลังของเขาก็มีชายวัยกลางคนอายุประมาณสามสิบกว่าที่มีสีหน้าท่าทางฉลาดเดินตามออกมาด้วย
เถ้าแก่เฉิงคนนี้คือคนที่หลี่เฉิงหยางติดต่อตอนอยู่บนรถ เขาถือว่าเป็นซัพพลายเออร์วัสดุก่อสร้างรายใหญ่ในการก่อสร้างสวนสนุกของตระกูลฮ่อ
เถ้าแก่เฉิงยิ้มหวานตอบกลับอีกฝ่ายอย่างมีความหมาย “คุณหลี่ไม่ต้องกังวลครับ ตราบใดที่ความจริงใจของ BPLยังมีต่อผม ผมจะทำทุกอย่างให้เหมาะสมและบริการคุณอย่างดีแน่นอนครับ”
ในที่สุดหลี่เฉิงหยางก็จับมือกับเถ้าแก่เฉิงด้วยใบหน้าแห่งชัยชนะ เมื่อหมากตัวเอกเดินจากไปหลี่เฉิงหยางก็เผยรอยยิ้มมั่นใจและเจ้าเล่ห์ขึ้นบนใบหน้าของตนทันที
หากสวนสนุกเป่ยไห่วานถูกสร้างขึ้นด้วยวัสดุปลอมด้อยคุณภาพและไม่ผ่านมาตรฐานการก่อสร้าง พอถึงตอนนั้นอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นมันจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนกันนะ
ถ้ามันถึงวันนั้นเขามั่นใจว่าตระกูลฮ่อกรุ๊ปและฮ่อหยุนเฉิงจะไม่มีหน้ามุดหัวอยู่ในเมือง Aได้อย่างแน่นอน
ในเวลานั้นทุกสิ่งที่ BPLต้องการมันก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม
ในช่วงบ่าย ฮ่อหยุนเฉิงมาถึงบริษัทตรงเวลาเพื่อประมวลผลเอกสารและเข้าร่วมการประชุมทางวิดีโอกับคณะกรรมการบริษัท
หลังการประชุม เขาพักสายตาและเอนหลังพิงเก้าอี้สำนักงานเพื่อพักผ่อน ยังไม่ทันได้เริ่มพักผ่อนตามที่ใจอยากเสียงเคาะประตูก็ดังขัดขึ้นเสียก่อน เขาจึงตอบกลับไปสั้นๆ ว่า “เข้ามา”
หลินเหยียนเฟิงเป็นคนเดินเข้ามา เขาเดินไปที่โต๊ะและพูดกับฮ่อหยุนเฉิงว่า “ท่านประธาน ทุกอย่างดำเนินไปอย่างที่คุณคิด ตอนนี้เถ้าแก่เฉิงได้บอกเรื่องนั้นกับฉันแล้ว ในขณะนี้หลี่เฉิงหยางกำลังตกหลุมพรางที่เราวางเอาไว้”
ฮ่อหยุนเฉิงยิ้ม ดวงตาของเขาคมราวกับเหยี่ยว ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าถังรั่วอิงขโมยข้อมูล แต่ที่เขาต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้ก็เพื่อต้องการให้หลี่เฉิงหยางติดกับดัก
“ดีมาก นายคอยจับตาดูหลี่เฉิงหยางต่อไป ถ้าเขาคิดลงมือทำอะไรอีกให้นายรีบมารายงานกับฉันทันที” ฮ่อหยุนเฉิงแสดงสีหน้าเยาะเย้ยออกมาเพียงชั่วครู่
หลังจากที่หลินหยานเฟิงออกไป ฮ่อหยุนเฉิงหันศีรษะมองดูเมฆที่ลอยอยู่ริมหน้าต่าง
“เรื่องสนุกๆมันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ…”
ตอนที่ 387 อย่าหวังว่าเธอจะหนีพ้นจากเอื้อมมือฉันได้!
