เทพสงครามพิทักษ์โลก – บทที่ 522

เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 522
เมื่อคิดถึงจุดนี้แล้ว

มุมปากของหนิงชิงเฉิง ก็ปรากฏรอยยิ้มอย่างอธิบายไม่ถูก

เธอจ้องมองเย่เมิ่งเหยียน แล้วกล่าวถามว่า: “ได้ยินมาว่าคุณเป็นภรรยาของหยางเฟิง หยางเฟิงเป็นลูกเขยตระกูลเย่ของคุณเหรอ?”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้

ภายในใจของเย่เมิ่งเหยียน ก็รู้สึกตกใจอย่างบอกไม่ถูก

หากหนิงชิงเฉิงไม่มีอะไรจะถามแบบนี้ทำไม?

ภายในใจของเธอ มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเล็กน้อย

เย่เมิ่งเหยียนพยักหน้าแล้วกล่าวว่า: “ใช่ ไม่ทราบว่าที่คุณมาหาฉันมีธุระอะไรเหรอ?”

“หึหึ!”

หนิงชิงเฉิงหัวเราะเยาะเบาๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน มองไปยังทั้งหมดของตงไห่ผ่านกระจก!

พลังของควีนแห่งวงการค้า หญิงที่แข็งแกร่ง แพร่กระจายออกมาอย่างเงียบๆ!

คล้ายกับว่า

อากาศทั้งหมดในห้องทำงาน ถูกดึงออกไปในชั่วพริบตา

เผชิญหน้ากับความแข็งแกร่งเช่นนี้ของหนิงชิงเฉิง

ก็ทำให้เย่เมิ่งเหยียน

รู้สึกได้ถึงความกดดันที่ชัดเจน

ทันใดนั้น

หนิงชิงเฉิงก็หันกลับมา

มือทั้งสองยันไปบนโต๊ะทำงาน

คนมองลงมา ดวงตาทั้งคู่จ้องเขม็งมองเย่เมิ่งเหยียน จากนั้นก็กล่าวทีละคำๆ ว่า

“ฉัน ต้องการ ให้คุณ! นำ หยางเฟิง มาคืนให้ฉัน!!!”

เมื่อพูดจบ

ครืน!

ราวกับสายฟ้า ฟาดลงมาบนหัวของคนทั้งหมดอย่างรุนแรง

คนทุกคน

มีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

ไม่ว่าจะเป็นเย่เมิ่งเหยียนหรือสวีโหย่วหรง ล้วนมองหนิงชิงเฉิงด้วยสีหน้าที่ตกตะลึง

หนิงชิงเฉิงพูดอะไรออกมา?

คาดไม่ถึงว่าเธอกำลังพูดว่า ต้องการให้เย่เมิ่งเหยียนนำหยางเฟิงมาคืนให้เธออย่างนั้นเหรอ?

บ้าไปแล้ว!

นี่มันบ้าไปแล้วจริงๆ!

ชั่วพริบตา สวีโหย่วหรงก็รู้สึกเหมือนท้องฟ้าพังทลาย

ประโยคนี้

ถ้าหากถูกคนเหล่านั้น ที่ตามจีบหนิงชิงเฉิงได้ยินเข้า

แต่ละคนจะต้องมาตงไห่ และตามฆ่าหยางเฟิงอย่างแน่นอน!

นางฟ้าที่พวกเขาจีบไม่ติด

คาดไม่ถึงว่าจะแย่งชิงสามีของคนอื่น!

พระเจ้า!

นี่ทำให้คนยากที่จะเชื่อจริงๆ!

แต่สวีโหย่วหรงไม่กล้าพูด

เพราะเธอรู้ดีว่า

ถ้าหสกตนเองกล้าพูดออกมา

หนิงชิงเฉิงจะไม่ปล่อยเธอเอาไว้อย่างแน่นอน

เย่เมิ่งเหยียนก็นิ่งอึ้งไป

เธอคาดไม่ถึงว่า หนิงชิงเฉิงจะพูดออกมาแบบนี้

ควีนแห่งวงการค้าผู้สง่างามของจงโจว จะแย่งสามีของตนเองเช่นนั้นเหรอ?

แต่แทบจะเป็นจิตสำนึก

ทันใดเย่เมิ่งเหยียนก็พูดออกมาโดยไม่คิดว่า: “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรอยู่? ทำไมฉันจะต้องนำหยางเฟิงคืนให้กับคุณด้วย? เขาเป็นสามีของฉัน!”

พูดจบ

เย่เมิ่งเหยียนก็มีสีหน้าเย็นชา!

ผู้หญิงคนนี้ช่างแปลกประหลาดเสียจริงๆ

ไม่เพียงแค่เย่อหยิ่งอวดดีเท่านั้น แต่ยังบุกเข้ามาในห้องทำงานของตนเองอย่างไม่ทราบสาเหตุอีกด้วย

แล้วยังจะให้ตนเองนำหยางเฟิงคืนให้เธออีก?

มีสิทธิ์อะไรกัน?

ใครจะคาดคิดว่า

การแสดงออกของหนิงชิงเฉิง ดูตื่นเต้นยิ่งกว่าเย่เมิ่งเหยียนเสียอีก

คล้ายกับความโมโหเดือดดาล จะพลุ่งพล่านในหัวใจของเธอในรวดเดียว

เธอคำรามด้วยความโมโหว่า: “เย่เมิ่งเหยียน คุณได้ยินถูกแล้ว! หยางเฟิงเป็นผู้ชายของฉัน! พวกเราหมั้นกันตั้งแต่อยู่ในท้อง เป็นคู่รักกันมาตั้งแต่เด็ก คุณแย่งสามีของฉันไป! คาดไม่ถึงว่าคุณยังให้เจ้าชายของฉัน แต่งเข้าเป็นลูกเขยของตระกูลเย่ของคุณอีก ฉันแทบอยากจะ ฆ่าคุณทิ้ง!”

เพียงคิดถึงว่า

เจ้าชายขี่ม้าขาวผู้สูงส่ง ในสายตาของตนเอง

คาดไม่ถึงว่าจะไปเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลคนอื่น

ภายในใจของหนิงชิงเฉิง ถูกความโกรธแผดเผาอย่างต่อเนื่อง

ผู้ชายที่หนิงชิงเฉิงชื่นชอบ

เป็นเจ้าชายผู้สูงส่ง!

ทำไมถึงกลายไปเป็นลูกเขยผู้ต่ำต้อยได้?

มีเพียง ผู้ชายที่ไร้ประโยชน์ที่สุดเท่านั้น จึงจะไปเป็นลูกเขยแต่งเข้าตระกูลอื่น

คู่รักที่มีใจให้กันตั้งแต่เด็ก?

หมั้นกันตั้งแต่อยู่ในท้อง?

คำสองคำนี้ ก็เข้าโจมตีในหัวของเย่เมิ่งเหยียนในชั่วพริบตา ทำให้สมองของเธอว่างเปล่าไป

เรื่องเหล่านี้ หยางเฟิงไม่เคยได้บอกกับตนเองเลย

ชั่วพริบตา

ภายในใจของเย่เมิ่งเหยียน ก็รู้สึกเศร้าเสียใจขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ได้

ตกลงหยางเฟิงยังมีเรื่องราวที่ปิดบังตนเองอีกมากน้อยแค่ไหนกัน?

หรือว่าความรักความผูกพันระหว่างสามีภรรยาของพวกเขา ยังไม่คุ้มค่าที่จะเชื่อใจได้?

วันนี้มีหนิงชิงเฉิงโผล่ออกมา

พรุ่งนี้ก็อาจจะมีผู้หญิงคนอื่นโผล่ออกมา แล้วแย่งชิงสามีกับตนเอง?

เพียงแต่ความคิดเหล่านี้ ปรากฏเข้ามาในสมองของเย่เมิ่งเหยียนอย่างรวดเร็ว