“เจ้าเทพ……”
ตอนที่เจ้าห้าต้องการจะขอบคุณ เย่เซิ่งเทียนก็ออกไปแล้ว
เขามองดูแผ่นหลังของเย่เซิ่งเทียน น้ำตานองเต็มหน้า
ไม่มีเจ้าเทพ เขายังใช้ชีวิตอาศัยอยู่ในสถานที่ก่อสร้าง ยังหาเงินจากการนำคนกลุ่มหนึ่งไปทำงานหนัก
เจ้าเทพไม่เพียงแต่ให้ความหวังในการมีชีวิตอยู่ต่อไปกับตัวเอง ยังตามหาลูกชายของตัวเองจนเจอ
บุญคุณนี้ เขาไม่มีวันตอบแทนได้หมด
“ผมเป็นแค่คนธรรมดา คุณก็ยังจำเรื่องราวของผมได้……ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ชีวิตนี้ของผมก็เป็นของคุณ”
เจ้าห้าแววตามั่นคง
แต่ว่าเย่เซิ่งเทียนไม่ได้คิดที่จะให้เขามาตอบแทนด้วยซ้ำ เขาแค่ทำไปแค่นั้นเอง
เรียกได้ว่า นี่เป็นวิธีการจัดการลูกน้อง
สร้างบุญคุณไม่หวังผลตอบแทน ลูกน้องก็ย่อมถวายชีวิตให้เป็นธรรมดา
ไม่มีใครเป็นคนโง่ ดีอย่างแท้จริงหรือว่าหลอกใช้ ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้
เจ้าห้าใช้ชีวิตมาเกือบทั้งชีวิต เจอผู้คนมามากมาย ผ่านประสบการณ์มากมาย?
ก็เพราะว่าผ่านประสบการณ์ได้เงินจากการหลอกลวงมา ดังนั้นเขาถึงได้ซาบซึ้งใจ
ในโลกของผู้ใหญ่ ไม่มีคำว่าง่ายดายสองคำนี้
โดยเฉพาะในโลกของผู้ชาย ก็ไม่มีคำว่าง่ายดายสองคำนี้
เย่เซิ่งเทียนไปรับซือซือ
“พ่อค่ะ ครูฟางหยวนให้รางวัลหนูเป็นดอกไม้สีแดงดอกหนึ่งด้วยค่ะ”
ซือซือพูดอย่างภาคภูมิใจ
“ลูกสาวของพ่อเก่งมาก เมื่อก่อนนี้พ่อไม่เคยได้รับดอกสีแดงมาก่อนเลยนะ”
เย่เซิ่งเทียนจูบอย่างมีความสุขหนึ่งที และจะอุ้มซือซือ
ซือซือพูดอย่างดูถูก: “พ่อค่ะ เด็กต่างหากถึงจะอุ้ม”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก: “ตอนนี้ลูกก็ยังเด็กมากนะ”
ซือซือพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “หนูโตแล้วนะคะ หนูเดินเองได้ พ่อแม่ทำงานหนัก ซือซือก็ไม่ต้องการอุ้มแล้วค่ะ”
เด็กบ้านี่ รู้เรื่องจนทำให้คนเอ็นดู
เย่เซิ่งเทียนอุ้มขึ้นมาพูดว่า: “ก็ได้ งั้นวันนี้อุ้มครั้งสุดท้ายแล้ว”
ซือซือพูดอย่างฉลาดหลักแหลมว่า: “พ่อค่ะ ตอนนี้หนูเป็นเด็กโตแล้ว ทานไอศกรีมได้แล้วนะคะ”
เย่เซิ่งเทียนกลอกตาขาวใส่ เด็กบ้านี่ กำลังสิ่งรอนี้อยู่นะสิ
กลับถึงบ้าน เพิ่งจะเข้าประตู ชายชราในชุดจีนท่านนั้นก็ปรากฏตัว
“คุณชายใหญ่ พิจารณาได้หรือยัง?”
ชายชราในชุดจีนถามอย่างยิ้มแย้ม
สีหน้าของเย่เซิ่งเทียนเย็นชา และพูดกับลูกสาวว่า: “ซือซือ ลูกเข้าไปหาคุณยายก่อน พ่อมีธุระนิดหน่อย”
ซือซือมองไปที่ชายชราในชุดจีน และพูดอย่างอ่อนหวานว่า: “สวัสดีค่ะคุณปู่”
ชายชราในชุดจีนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม หลังจากที่มองดูซือซือเข้าประตู เขาพูดว่า: “คุณชายใหญ่ ลูกสาวของคุณช่างเฉลียวฉลาดนัก เชื่อว่านายท่านจะต้องชอบมาก”
ดวงตาของเย่เซิ่งเทียนประกายสะท้อนด้วยความอาฆาตพยาบาล บีบคอของชายชราในชุดจีนในทันที และพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบว่า: “ไอ้หมาแก่ ถ้าลูกสาวของฉันเป็นอะไรไป ตระกูลเย่สิบตระกูลก็ไม่พอฝังลงดิน!!”
“แค่กๆ แค่กๆ”
เย่เซิ่งเทียนปล่อยเขา ชายชราในชุดจีนก็ไออย่างรุนแรง และหวาดกลัวอย่างสุดขีด
ตัวเอง ไม่นึกเลยว่าจะสังเกตไม่เห็นลางบอกเหตุของการกระทำของเย่เซิ่งเทียนเลยสักนิด!
ทำไมเขาแข็งแกร่งขนาดนี้?
แต่ว่า ต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหน อยู่ตรงหน้าตระกูลเย่ ก็แค่ก็อ่อนแออยู่ดี
ชายชราในชุดจีนรู้สึกตัวแล้ว และพูดว่า: “คุณชายใหญ่ บ่าวขอแนะนำคุณหน่อย อย่าเป็นปฏิปักษ์ต่อตระกูล ไม่อย่างนั้นคุณรับผลที่ตามมาไม่ได้ ลูกสาวของคุณน่ารักมาก แต่อยู่ในเพิงหมาแหงนแบบนี้ น่าเสียดาย ตราบใดที่คุณกลับไปที่ตระกูลเย่ ลูกสาวของคุณสามารถได้รับการศึกษาที่ดีมากขึ้น และก็ไม่มีใครกล้าลงมือกับหวางซีภรรยาของคุณอีก”
เมื่อเห็นเย่เซิ่งเทียนไม่ได้พูดอะไร ชายชราในชุดจีนพูดอย่างราบเรียบว่า: “ทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่ตระกูลเย่มี อยู่เหนือจินตนาการของคุณ คุณกลับไป แค่ใช้เลือดของคุณหน่อยหนึ่ง ไม่ถึงกับตาย และก็ไม่ต้องการชีวิตของคุณด้วย ทำไมคุณต้องปฏิเสธด้วย? อย่าไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี”
เย่เซิ่งเทียนจ้องมองชายชราในชุดจีน: “แกกำลังรนหาที่ตาย”
