นี่มันเป็นไปได้ยังไง?
สามีของตัวเอง คือเจ้าเทพ?
ล้อเล่นอะไรกัน!
ในเวลาเพียงสี่ปี จะทำถึงขั้นนี้ได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นเย่เซิ่งเทียนก็ไม่ได้มีเส้นสายแข็งแกร่งขนาดนั้น
หวางซีถอนหายใจ และพูดว่า: “เซิ่งเทียน ฉันรู้ว่านายกำลังปลอบใจฉัน ฉันก็รู้ว่า นายมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับเวินเฉิน แต่อย่าหลอกฉัน ฉันไม่ได้โง่ นายเคยบังกระสุนให้กับเจ้าเทพ ดังนั้นนายจึงมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับลูกน้องของเจ้าเทพ เนื่องจากว่าก็เป็นคนที่บังกระสุนให้กับเจ้าเทพ คงเป็นองครักษ์เขาแน่ๆ นายเป็นหัวหน้าขององครักษ์ของเจ้าเทพใช่ไหม?”
เย่เซิ่งเทียนนิ่งอึ้ง
ทำไมเธอก็ไม่เชื่อล่ะ? หรือว่าในสายตาของเธอ ฉันก็ไม่สามารถเป็นเจ้าเทพได้เลยเหรอ?
“ช่างเหอะ ฉันก็ไม่ถามนายแล้ว ฉันรู้ว่าพวกนายมีกฎบังคับรักษาความลับ พูดไม่ได้”
หวางซีพูดอย่างผิดหวัง: “แต่ว่านายต้องเข้าใจด้วยว่า สหายร่วมรบเหล่านั้นของนาย ยังไงซะก็เป็นลูกน้องของเจ้าเทพ เจ้าเทพไม่อนุญาตให้นายใช้คนเหล่านั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า นั่นเป็นการล้ำเส้นของเจ้าเทพ”
ตระกูลหมิงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน อีกอย่างนะ เธอก็ติดต่อกับทางหรันยู่ด้วย นี่เป็นโอกาสดีที่หาได้ยากของบริษัทหัวหยวน รอโครงการทางเมืองใหม่สิ้นสุดลง
หวางซีเหลือบไปที่เย่เซิ่งเทียนอย่างเงียบๆ พยักหน้า และค่อนข้างไม่สบายใจ
เธอรู้สึกว่า ในใจของเย่เซิ่งเทียนเก็บกดความโกรธแค้นไว้
บางที เซิ่งเทียนรู้ว่าพ่อของตัวเองเป็นใคร ดังนั้นจึงอยากพิสูจน์ตัวเองเหรอ?
ตัวเองทำบริษัทให้ดีขึ้นมา ก็สามารถช่วยเซิ่งเทียนได้
ถึงเวลานั้น เซิ่งเทียนอยากจะทำอะไร ตัวเองก็สามารถช่วยเขาได้ส่วนหนึ่ง แทนที่จะเป็นเหมือนอย่างตอนนี้ ทำได้แค่ดู ช่วยอะไรไม่ได้มาก
เขาพูดกับฉันอย่างไม่หยุดหย่อน ว่าเขาเป็นเจ้าเทพ ก็กลัวว่าฉันจะเป็นห่วง
หวางซีคาดเดารอบหนึ่ง ค่อนข้างทุกข์ใจ
โชคดีที่เย่เซิ่งเทียนไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนี้ ไม่อย่างนั้นจะตกใจสุดขีด
ภรรยาคนนี้ของตัวเอง ก็มโนเก่งเกินไปแล้ว
กลับถึงบ้าน สิ่งที่ประหลาดใจคือ นายหญิงใหญ่หวางและหวางหง ก็อยู่ด้วย
เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้ว สองคนนี้ยังมีหน้ามาหาถึงที่เหรอ?
สีหน้าของหวางซีเย็นชาลง เธอหมดหวังต่อคนของตระกูลหวังไปนานแล้ว
“ซีเอ๋อร์ หลานกลับมาแล้ว”
นายหญิงใหญ่หวางพูดด้วยรอยยิ้มอย่างหน้าด้าน สนิทสนมจนเหมือนกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน
“พวกคุณมาทำไม? ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกคุณ”
หวางซีพูดอย่างเย็นชา
“ซีเอ๋อร์ ย่าและลุงใหญ่ของหลาน มาขอโทษ”
นายหญิงใหญ่หวางมองหวางหงอย่างละอายใจ และรีบพูดว่า: “เมื่อก่อนนี้ ที่บ้านไม่ดีเอง ที่บ้านทำผิดไปแล้ว ตอนนี้ ย่ามาเชิญพวกเธอกลับบ้าน คฤหาสน์ในเขตจวนสวรรค์นั้น ย่าคืนให้พวกเธอ บ้านหลังนั้นที่พ่อของหลานเก็บไว้ให้ ก็คืนให้พวกเธอ”
หวางหงรีบพูดว่า: “ใช่ๆๆ เมื่อก่อนนี้ลุงใหญ่ผิดไปแล้ว ไม่ควรทำแบบนั้นกับพวกเธอ ลุงเข้าใจแล้ว พวกเราเป็นคนในครอบครัวเสมอ ตัดขาดกันยังเหลือเยื่อใยนะ ตระกูลมาถึงขั้นนี้ไม่ง่ายเลย พวกเราไม่สามารถต่อสู้กันภายในอีก”
“ต่อสู้กันภายในเหรอ?”
เย่เซิ่งเทียนยิ้มอย่างหยอกเย้าว่า: “ดูเหมือนว่าพวกคุณจะต่อต้านพวกเรามาโดยตลอดนะ? พวกเราต่อสู้กันภายในกับพวกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่”
หลี่หลานที่อยู่ข้างๆก็ไม่ได้พูดอะไร ถ้าหากเธอในเมื่อก่อนนี้ คงจะดีใจมากอย่างแน่นอน
แต่ว่าตอนนี้ เหอะๆ คนของตระกูลหวางทำลายหัวใจของเธอ
นายหญิงใหญ่หวางรู้สึกเขินอายอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า: “ดังนั้น ครั้งนี้ที่มา พวกเราก็ตั้งใจมาขอโทษ ซีเอ๋อร์ กลับบ้านเถอะ จากนี้ไป ให้โอกาสย่าได้ชดเชยด้วย”
จากนั้น นายหญิงใหญ่หวางก็น้ำตาไหลลงมา
เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้ว ยายแก่นี้ต้องการทำอะไรอีก?
ไม่หวังดีอย่างแน่นอน
