เทพสงครามรักษาเมืองพาสี่ราชาสงครามออกไปในทันที
เมื่อได้ยินคำสั่งนี้ กู่เห้าก็แกล้งต่อไปไม่ไหวแล้ว กลัวจนน้ำลายฟูมปาก และกลัวจนหมดสติไปเลย!
เขารู้ว่า ตัวเองอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าเกิดข่าวของวันนี้แพร่กระจายออกไป ทุกคนในสามเหลี่ยมทองคำจะต้องฆ่าเขา! นี่เป็นหายนะที่เขาก่อขึ้นมา!
คนทั้งโลกไม่กล้ามีเรื่องด้วย กู่เห้ามีเรื่องด้วย ทางสามเหลี่ยมทองคำนั้น จะต้องฉีกเขาทั้งเป็นอย่างแน่นอน วิธีการลงโทษคนของทางนั้น โหดร้ายอย่างยิ่ง
“คุณ คุณเย่ คุณ คุณก็คือเจ้าเทพเหรอ”
พวกแรงงานต่างด้าวมองไปที่เย่เซิ่งเทียนด้วยความหวาดกลัว แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นและความดีใจในสายตาได้
นี่ก็คือเจ้าเทพในตำนาน ในที่สุดตัวเองก็ได้เจอสักที
เมื่อได้ยิน เจ้าเทพคนเดียวที่กำราบจนประเทศตะวันตกเหล่านั้นไม่สามารถเงยหน้าได้ ทำให้ประเทศอาทิตย์กลัวจนถอนทหารออกจากเกาะตกปลา และทำให้กองเรือบรรทุกเครื่องบินของประเทศอเมตกตะลึงด้วยดาบเล่มเดียว!!
เมื่อก่อนนี้ เคยเห็นแต่ชายในตำนานที่มักจะสวมหน้ากากออกข่าว
แต่ว่าวันนี้ ไม่นึกเลยว่าจะเห็นเจ้าเทพของต้าเซี่ยกับตาตัวเอง เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาที่แท้จริงของเขา จะไม่ดีใจได้อย่างไร จะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร!
นี่คือเจ้าเทพที่ฐานะเท่ากันกับขุนหลวง!!
เจ้าห้ารีบโบกมืออธิบายว่า: “คุณเย่ ผมไม่ได้บอกนะ”
เย่เซิ่งเทียนก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ ไม่ได้โทษเจ้าห้า และพูดรอยยิ้มว่า: “ถูกต้อง ฉันก็คือเจ้าเทพ ฉันคาดไม่ถึงว่า พวกนายจะไม่กลัวตระกูลหมิง จะมาช่วยฉัน ฉันคิดมาโดยตลอด ที่พึ่งของฉันคือความแข็งแกร่งของฉัน แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกว่า ฉันผิดไปแล้ว
มีคนพูดด้วยความดีใจว่า: “เจ้าเทพ นี่เป็นสิ่งที่พวกเราควรทำ คุณดีต่อพวกเรา พวกเราก็ช่วยคุณ!!”
“นั่นนะสิเจ้าเทพ คุณปกป้องพวกเรา พวกเราก็ไม่สามารถปล่อยให้คุณโดนรังแกได้”
“รังแกคุณ ก็คือรังแกพวกเรา ใครคิดจะรังแกคุณและฉัน พวกเราไม่ยินยอม!”
“ใช่ พวกเราไม่ยินยอม!”
เบ้าตาของเกาเจี๋ยและคนอื่นร้อนผ่าว!
นี่ ถึงเป็นความรู้สึกนึกคิดของประชาชนให้การหนุนหลัง!
การได้ใจประชาชนคืออะไร? ก็คือ ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายสุดยอดมาก ทั้งที่รู้ว่าตัวเองอาจจะตาย แต่ตราบใดที่พวกเขากล้ารังแกคุณ พวกเราก็กล้าออกหน้าช่วยคุณ!!
นี่ ก็คือการได้ใจประชาชน!
ทุกคนก็กลับไปเถอะ หาเงินดีๆ ใช้ชีวิตดีๆ เรื่องราวปกป้องครอบครัวปกป้องประเทศ ส่งมอบให้พวกเรา หน้าที่ใช้ชีวิตให้ดี ส่งมอบให้พวกนาย เจ้าห้า วันนี้พาทุกคนไปทานของอร่อยสักมื้อ
“ขอบคุณเจ้าเทพครับ!”
“คราวนี้ พวกเรากลับบ้านก็มีเรื่องโม้แล้ว ฮ่าๆๆ”
ผู้ชายธรรมดาเหล่านี้ ก็ไม่ได้มีความเกรงใจกับเย่เซิ่งเทียน
ในความคิดของพวกเขา ทำไมต้องเกรงใจด้วย เจ้าเทพเป็นคนกันเอง ใครจะเกรงใจคนกันเอง?
เจ้าห้าพาคนออกไป โอ้อวดกับคนรอบข้างว่า: “ไอ้เหี้ยพวกนี้ กูบอกว่ารู้จักกับเจ้าเทพตั้งนาน พวกแกยังเยาะเย้ยกู ตอนนี้เห็นหรือยัง? กูเป็นคนยื่นบุหรี่ให้กับเจ้าเทพ!”
มีคนด่าว่า: “ตาแก่อย่างนายทำไม่ดีจริง กลับปิดบังพวกเรา นายต้องเลี้ยงเหล้าพวกเรา!”
เจ้าห้าเต็มไปด้วยความเหนือกว่า และพูดอย่างเย็นชาว่า: “ไอ้พวกโง่ ตัวตนของเจ้าเทพเป็นความลับของบ้านเมือง ฉันบอกพวกแกได้เหรอ? ถ้าเกิดไอ้พวกโง่อย่างพวกแกพูดออกไปจะทำยังไง?”
……
เย่เซิ่งเทียนคุกเข่าลงต่อหน้าหลุมศพของแม่ และไม่พูดอะไรเป็นเวลานาน
หมิงหวงยื่นบุหรี่ให้เย่เซิ่งเทียนม้วนหนึ่ง ถอนหายใจ และพูดอย่างเศร้าๆว่า: “จบลงแล้ว จบลงทั้งหมดแล้ว”
เย่เซิ่งเทียนมองเขาแวบหนึ่ง ในที่สุดก็รับบุหรี่มา จ้องไปที่หลุมฝังศพของแม่อย่างเหม่อลอย และดูรูปแม่บนป้ายหลุมศพ
ในขณะนั้น มีรถยนต์หรูหราหลายคันขับเข้ามา หงหยวนลงมา และพูดอย่างราบเรียบว่า: “คุณชายใหญ่ คุณควรกลับไปแล้ว”
