เมื่อเห็นความเย็นชาบนใบหน้าของเย่เซิ่งเทียนแล้ว หวางหงตกใจจนเกือบฉี่ราด
เขาคำนวณผิด คิดว่าถ้าพา รอว์ลส์มาด้วย เย่เซิ่งเทียนจะไม่กล้าลงมือ
แต่ไม่นึกไม่ถึงว่าเย่เซิ่งเทียนจะใจกล้าขนาดนี้ และกล้าทำร้ายแม้กระทั่งรอว์ลส์! !
คนป่าเถื่อน!
คนบ้าคลั่ง!
หยิ่งยโสโอหัง!
กรอบแกรบ!
เย่เซิ่งเทียนเหยียบขาของหวางหง แต่มีรอยยิ้มจาง ๆ อยู่บนใบหน้าของเขา
“โอ๊ย—-”
หวางหงจับต้นขาแล้วร้องด้วยความเจ็บปวด กลิ้งไปมาอยู่บนพื้น รอยยิ้มของเย่เซิ่งเทียน ทำให้เขาตกใจจนขวัญดีดีฝ่อ!
เขายิ้มให้คุณ แล้วเหยียบขาของคุณด้วยรอยยิ้ม และตอนนี้เขายังคงยิ้มอยู่!
ปีศาจ! !
เขาเป็นปีศาจ! !
เย่เซิ่งเทียนยังคงมองเขา
หวางหงรีบกล่าวว่า “ปล่อยผมไปเถอะ ปล่อยผมไปเถอะ ผมไม่กล้าอีกแล้ว ผมกลับไปแล้วจะให้คนถอนกำลังทันที ผมไม่กล้าแล้ว”
เย่เซิ่งเทียนมองไปที่รอว์ลส์
รอว์ลส์รู้สึกสั่นสะท้าน คนที่น่ากลัวที่สุดนั้นไม่ใช่คนประเภทที่สีหน้าดุร้าย แต่เป็นคนประเภทที่มีรอยยิ้มบนใบหน้าแล้วมาแทงคุณ!
ยิ้มไปยิ้มมา คุณก็ตายแล้ว!!
ยิ้มไปยิ้มมา คุณก็กลายเป็นคนพิการแล้ว!!
รอว์ลส์สะอึก และลืมสถานะว่าตนเองเป็นคุณชายผู้มั่งคั่งของตระกูลวิลเลียม และมองเย่เซิ่งเทียนด้วยความสั่น “ขอโทษ ผม…….”
รอว์ลส์อธิบายอย่างรวดเร็ว สำหรับที่นี่แล้วสถานะของเขานั้นไม่มีประโยชน์อะไร!
กรอบแกรบ!
เสียงกระดูกหักทำให้คนรู้สึกหนังศีรษะชา ไม่มีใครคิดว่าเย่เซิ่งเทียนจะกำเริบเสิบสานขนาดนี้ ไม่เห็นแม้แต่คุณชายผู้มั่งคั่งของตระกูลวิลเลียมอยู่ในสายตา
“ไอ้เฉิง โยนพวกมันออกไป”
เย่เซิ่งเทียนขี้เกียจมองพวกเขาแม้แต่แวบเดียว หันไปกล่าวกับหวางซีว่า “ไม่มีอะไรแล้ว”
หวางซีสูดหายใจเข้าลึก ๆ ถ้าเย่เซิ่งเทียนไม่อยู่ ไม่รู้ว่าหวางหงจะมีความคิดชั่วร้ายอะไรอีก
หลันรั่วรั่วตกใจกลัวจนเกือบจะร้องไห้ ตอนนี้เธอไม่กล้าสบตาเย่เซิ่งเทียน เมื่อก่อนเธอเคยคิดว่าเย่เซิ่งเทียนยิ้มแล้วมีเสน่ห์ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่ามันน่ากลัว
รู้สึกหนังศีรษะชา และรู้สึกหวาดกลัว!
ไอ้เฉิงพาคนเข้ามาสามสี่คน แล้วนำตัวหวางหงและ รอว์ลส์ออกไปเหมือนสุนัขที่ตายไปแล้ว
“พี่ซี ประธานจ้าวและประธานอู๋โทรมาถามว่าตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี?”
หลันรั่วรั่วกล่าวเบา ๆ การกระทำของเย่เซิ่งเทียนทำให้เธอรู้สึกตกใจ
หวางซีขมวดคิ้ว ตอนนี้ไม่ใช่แค่บริษัทหัวหยวนที่ลำบากเท่านั้น ตระกูลจ้าวและตระกูลอู๋นั้นลำบากยิ่งกว่า
สถานการณ์ตอนนี้ โดยพื้นฐานแล้วคือการปิดล้อมทำลายหวางซี โดยไม่ให้มีโอกาสได้หายใจแม้แต่น้อย
ฝั่งสมาคมการค้าเจียงหนาน บอกซัพพลายเออร์ว่าห้ามร่วมมือกับทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องบริษัทหัวหยวน
สมาคมการค้าเจียงหนานเป็นพันธมิตรของคนใหญ่คนโตของเจียงหนาน ซึ่งควบคุมธุรกิจเกือบทั้งหมดของห้ามณฑลในเจียงหนาน
หากมีปัญหากับสมาคมการค้าเจียงหนาน นั่นหมายถึงรนหาที่ตาย
นี่คือเรื่องที่หวางซีกังวลอย่างแท้จริง
หากเพียงแค่ตระกูลหวางและรอว์ลส์ เธอยังมีวิธียืนหยัดต่อไปได้ แต่ตอนนี้ผู้ที่ลงมือคือสมาคมการค้าเจียงหนาน
เย่เซิ่งเทียนบีบมือหวางซีและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “บอกพวกเขาว่าให้ในสิ่งที่คนพวกนั้นต้องการ ไม่ต้องไปสนใจแล้ว แค่เกรงว่าพวกเขาจะไม่สามารถทนรับได้เท่านั้น”
หลันรั่วรั่วรีบกลับไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อจ้าวปิงและอู๋เฟิงได้รับข่าวนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกโล่งอก
เจ้าเทพกล่าวเช่นนั้นแล้ว ยังมีอะไรต้องกังวลอีก?
พวกเขาต้องการธุรกิจของพวกเรา และต้องการทำให้บริษัทหัวหยวนล้มละลาย ได้! ให้พวกเขาไปเถอะ ขอเพียงแค่พวกคุณสามารถทนต่อความโกรธของเจ้าเทพได้
คนโง่เขลากลุ่มหนึ่ง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคู่ต่อสู้ของตนเองเป็นใคร ก็มาจัดการพวกเรา พวกคุณเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วใช่ไหม?
“ถึงแม้เจ้าเทพจะบอกแล้ว แต่พวกเราก็ต้องแสดงละครต่อไป เพื่อให้พวกเขาคิดว่าพวกเรากลัว และเติมเชื้อเพลิงให้พวกเขา ฮ่าฮ่า”
รอยยิ้มของจ้าวปิงนั้นชั่วร้ายเล็กน้อย
อู๋เฟิงกล่าวแปลก ๆ “ตอนนี้พวกเราจะไปขอความเมตตาที่สำนักงานจ่งตู แล้วตระเวนไปทั่ว เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าพวกเราสิ้นหวังแล้ว ให้พวกเขาหลงระเริง ผมรู้สึกว่าการแสร้งทำเป็นคนอ่อนแอเพื่อหลอกลวงให้ศัตรูตายใจนั้นสะใจมาก! ไป พวกเราลงมือกันเถอะ!”
