โจวฮงหรูถูกตบจนเลือดเต็มปาก และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความแค้นและความชั่วร้าย แต่ความแข็งแกร่งของเย่เซิ่งเทียน ทำให้เขารู้สึกไร้อำนาจอย่างสิ้นเชิง
ไม่ว่าจะเป็นพลานุภาพและความเผด็จการของอีกฝ่าย มันทำให้เขารู้สึกว่ากำลังเผชิญกับความหวาดกลัวที่ไร้ก้นบึ้ง!!
ล่วงเกินเขาได้อย่างไร?
แล้วไอ้โง่คนไหนไปล่วงเกินเขา!
แล้วใครเป็นคนยั่วยุเขา! !
โจวฮงหรูคำรามอยู่ในใจ เขาได้แสดงเจตนารมณ์แล้วว่าตนเองจะตรวจสอบให้ชัดเจนและจะชดใช้ แต่อีกฝ่ายยังคงไม่ยอมให้อภัย!
และท่าทางที่ไม่ยี่หระเพราะถือว่ามีคนหนุนหลังของอีกฝ่าย ทำให้เขารู้สึกกลัว
เขารู้ว่าการที่อีกฝ่ายกล้าทำเช่นนี้ เพราะอาศัยความแข็งแกร่ง
แต่ประเด็นสำคัญคือเขาไม่รู้ว่าสิ่งที่อีกฝ่ายอาศัยนั้นอะไร และความกลัวที่ไม่รู้เช่นนี้ ยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีก
เขาถามแล้ว แต่อีกฝ่ายไม่ตอบ
และไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย ความเย่อหยิ่งที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ เหมือนความเย็นชาภายนอกในตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกสะท้าน
“ทำไม ทำไมคุณไม่ให้แม้แต่โอกาสที่ตระกูลโจวจะขอโทษ! ตระกูลโจวยินดีชดใช้ให้คุณ!”
เสียงของโจวฮงหรูเต็มไปด้วยความอัดอั้นตันใจ และความไม่เต็มใจ
เขาไม่รู้อะไรเลย!
อีกฝ่ายมาหาเรื่องถึงตระกูล ความอัดอั้นตันใจนี้ ความคับข้องใจนี้ ความโกรธนี้ ทำให้เขายากที่จะทนรับได้
เพียะ!
เย่เซิ่งเทียนตบหน้าเขาอีกครั้ง!
อัดอั้นตันใจใช่ไหม? ไม่เต็มใจใช่ไหม? คับข้องใจใช่ไหม? กลัวใช่ไหม?
ตอนที่คนตระกูลโจวฆ่าคุณท่านฟางอย่างโหดเหี้ยม เคยคิดไหมว่าจะมีวันนี้?
ตอนที่คนตระกูลโจวลงมือทำร้ายสองพ่อลูกที่ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ เคยคิดถึงความคับข้องใจและความโกรธของพวกเขาบ้างไหม!
และคุณท่านฟางจนตายก็ไม่รู้ว่าตนเองตายเพราะอะไร!
ตอนนี้ฟางหยวนยังไร้ร่องรอย คนตระกูลโจว เคยคิดถึงความไม่เต็มใจของพวกเขาไหม!
เพียะ!
ตบไปที่หน้าอีกครั้ง ทำให้คุณท่านโจวล้มลงบนพื้น ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขาเละตุ้มเป๊ะ และเต็มไปด้วยเลือด
ผู้มีอิทธิพลต่างอกสั่นขวัญหาย แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากพูดอะไร
โดยเฉพาะคนที่พูดเมื่อสักครู่ ตอนนี้พวกเขาเหมือนหนูที่ตกใจกลัว แทบอยากจะหารอยแยกบนพื้นแล้วมุดเข้าไป เพราะกลัวว่าเย่เซิ่งเทียนจะสังเกตเห็นตนเอง
“คุณปู่ ผมรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว ผมรู้แล้ว ผมรู้แล้ว”
โจวจื้อหย่วนตะโกนขึ้นมาทันที “เป็นอารอง เป็นอารอง”
“พูด รีบพูด!!”
โจวฮงหรูรู้สึกเหมือนพบแสงสว่างในความมืด เหมือนกับคนที่ตกลงไปในน้ำแล้วสามารถคว้าท่อนไม้ไว้ได้
โจวจื้อหย่วนกล่าวอย่างรวดเร็ว “ช่วงก่อน อารองจัดงานเลี้ยงการกุศลที่เมืองเฉียนถัง และหลังจากที่หมินหมินกลับมาแล้ว เธอบอกถูกคนรังแก และเมื่อคืนนี้อารองได้จัดงานสหพันธภาพสมาคมบู๊และการค้าที่เมืองเฉียนถังอีกครั้ง โดยอารองบอกว่าจะแก้แค้น……”
เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เขามองไปที่เย่เซิ่งเทียนด้วยสายตาที่ไม่อยากเชื่อ เสียงของเขาเบาลงเรื่อยๆ!
ถึงแม้จะเป็นคนโง่เขลา ก็ยังตอบสนองได้!
โจวอู่ ท่านรองของตระกูลโจว ได้สร้างศัตรูในงานเลี้ยงการกุศล จากนั้นเขาจึงจัดงานสหพันธภาพสมาคมบู๊และการค้า ซึ่งเขาต้องการแก้แค้นแน่นอน!
ทุกคนมองไปที่เย่เซิ่งเทียนด้วยความตกใจกลัว!
เหมือนเห็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด!
“ก็คือเขา ก็คือเขา!!!”
“เขายังไม่ตาย เขายังไม่ตาย!!”
“เขาคือเย่เซิงเทียน เขาคือเย่เซิงเทียน!!”
“ท่านรองโจวล่ะ?”
“แล้วเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?! ทำไมเย่เซิ่งเทียนถึงยังไม่ตาย!”
“เป็นไปไม่ได้…….”
“มีคนบอกว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นแค่เขยแต่งเข้าเท่านั้น แล้ว แล้วทำไมเขา……”
ขณะนี้ ทุกคนรู้สึกชาหนังศีรษะ!
เมื่อสักครู่ บุคคลนี้บอกว่าตนเองชื่อเย่เซิ่งเทียน และทุกคนไม่ได้ตระหนักว่าเขาเป็นแค่เขยแต่งเข้าของครอบครัวเล็ก ๆ ในเมืองเฉียนถัง
เพราะไม่มีใครเชื่อว่าเขยแต่งเข้าคนหนึ่งจะมีความแข็งแกร่งขนาดนี้ แล้วยังมีลูกน้องเป็นเซียนบู๊!
แต่ตอนนี้ พวกเขาตระหนักว่ามีเพียงเย่เซิ่งเทียนที่เป็นเขยแต่งเข้าจากเมืองเฉียนถังเท่านั้น ที่มีความแค้นใหญ่หลวงต่อตระกูลโจว! !
“คือ คือคุณ!”
สีหน้าของคุณท่านโจวเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และรีบกล่าวว่า “ผมยอมรับผิด ผมยอมรับผิด เป็นความผิดของตระกูลโจว ผมยินดีที่จะชดใช้แทนลูกชาย และต่อไปจะไม่มีใครจะไปกดขี่บริษัทหัวหยวนอีกแล้ว ตระกูลโจวยินดีชดใช้”
เพียะ!
เย่เซิ่งเทียนตบหน้าโจวฮงหรูอย่างแรง แล้วทำร้ายจนโจวฮงหรูล้มลงบนพื้น และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้ตระหนักถึงความผิดของตระกูลโจว!”
