Mars เจ้าสงครามครองโลก – ตอนที่ 360 ไซเบอร์บูลลี่

ตอนที่ 360 ไซเบอร์บูลลี่
“เด็กไม่น่ารัก ทำไมไม่มีความสุขเลยล่ะ? ใครทำให้หลานโกรธอีก?”
หลี่หลานที่มารับซือซือ เห็นว่าดวงตาของซือซือแดงก่ำ มุ่ยปาก ก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไร และถามด้วยรอยยิ้ม
ซือซือยังก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไร
ปกติซือซือมีความสุขมากทุกครั้ง และพูดอยู่ตลอดเวลา
“ทะเลาะกับเด็กคนอื่นเหรอ? ซือซือไม่ร้องไห้นะ พ่อของหลานทำของอร่อยให้หลานแล้ว”
หลี่หลานไม่ได้เล่นโซเชียล ดังนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ยังคิดว่าซือซือทะเลาะกับเด็กๆในโรงเรียนอนุบาล ดังนั้นจึงไม่ได้ใส่ใจ
แต่ระหว่างทางกลับ หลี่หลานก็รู้สึกไม่ค่อยชอบมาพากล มักจะมีคนใช้สายตาแปลกๆจ้องมองเธอและซือซืออยู่เสมอ และยังชี้นิ้วมาเป็นครั้งคราว
“พวกคุณจะทำอะไร!”
หลี่หลานโกรธ เดินตรงไปตรงหน้าของชายหนุ่มสองคนที่กำลังวิพากษ์วิจารณ์ และถามด้วยความโกรธ
“หึ แม่ยายของฆาตกร ยังกล้ามากล่าวหาพวกเรา เป็นบ้านเดียวกันจริงๆ”
“คนน่าเกลียดก็อยู่ด้วยกัน ให้ฆาตกรแต่งเข้ามาเป็นลูกเขยได้ จะเป็นคนดีอะไรได้”
หลายคนหัวเราะอย่างประชดประชัน
หลี่หลานพูดอย่างโกรธเคือง: “พวกคุณพูดให้เคลียร์ ใครคือฆาตกร!”
“ไม่อยากจะถือสาคุณหรอก พวกคุณจะต้องได้รับผลกรรมไม่ช้าก็เร็วนี้”
หลายคนทำเสียงหึ ไม่อยากที่จะเซ้าซี้ และหันหลังจากไป
หลี่หลานโกรธมาก พาซือซือกลับบ้านด้วยสีหน้าที่ดูไม่ดี
“แม่ครับ ใครทำให้แม่โกรธกัน?”
เย่เซิ่งเทียนยกอาหารออกมา มองเห็นซือซือดวงตาบวมแดง ก็โกรธทันที: “แม่ครับ ซือซือโดนคนรังแกเหรอ?”
หลี่หลานพูดอย่างโกรธเคือง: “พวกประสาท ไม่ต้องสนใจพวกเขาหรอก”
เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้ว เห็นแค่ว่าซือซือดึงเสื้อผ้าของเขา มุ่ยปากถามอย่างน้อยอกน้อยใจมาก: “พ่อค่ะ พวกเขาบอกว่าพ่อเป็นฆาตกร เพื่อนๆในโรงเรียนอนุบาลบอกว่า พ่อทำให้คุณปู่และเด็กตาย เป็นความจริงหรือเปล่าคะ”
เย่เซิ่งเทียนตกใจ รู้ตัวในทันทีว่าปัญหาเกิดขึ้นตรงไหน
ต้องเป็นวิดีโอที่เขาช่วยชีวิตคนโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต ภายใต้การปลุกปั่นของคนเจตนาไม่ดี ก็กลายเป็นสภาพที่เป็นอยู่ในตอนนี้
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นในทันที เย่เซิ่งเทียนนั่งลงตรงหน้าของซือซือ และลูบผมของเธอพูดว่า: “พ่อกำลังช่วยชีวิตคน คุณปู่และเด็กคนนั้นไม่เป็นอะไรแล้ว”
“จริงเหรอคะ?”
ซือซือน้อยใจจนน้ำตาไหลออกมา ใช้มือเช็ดน้ำตา และพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า: “แต่ว่า พวกเขาไม่เชื่อหนู บอกว่าพ่อเป็นฆาตกร คุณครูก็ไม่เชื่อหนู ยังผลักหนูล้มด้วย พ่อค่ะ พ่อไปที่โรงเรียนอนุบาลกับหนูได้มั้ย? หนูจะบอกกับพวกเขา พ่อไม่ใช่ฆาตกร ฮือๆๆ”
เย่เซิ่งเทียนพยักหน้าอย่างจริงจัง: “ได้ พ่อจะไปกับลูก”
เขาคาดไม่ถึงว่า เรื่องราวจะบานปลายมาถึงขั้นนี้
ตอนนี้ มีเพียงผู้อำนวยการหลิวคนนั้นที่ถ่ายวิดีโอ และตัวเองก็ทำร้ายเขาจนแขนหัก นอกจากเขาไม่มีใครอีก
“เซิ่งเทียน เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ระหว่างทางที่แม่กลับมากับซือซือ ทุกคนก็วิพากษ์วิจารณ์พวกเรา แม่เกือบจะทะเลาะกับหลายคนแล้ว”
หลี่หลานลุกขึ้นมายังคงโกรธจนกัดฟันด้วยความแค้น
“แม่ เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน เมื่อวานผมไปส่งข้าวให้กับซีเอ๋อร์ไม่ใช่เหรอ? ระหว่างทางเจอกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ ผมช่วยชีวิตของปู่หลานคู่หนึ่ง……”
เย่เซิ่งเทียนเล่าเรื่องราวเมื่อวานนี้อย่างสั้นๆหนึ่งรอบ แน่นอนว่าเรื่องราวในโรงพยาบาลไม่ได้พูด เขาไม่อยากทำให้หลี่หลานเป็นห่วงเรื่องนี้
หลี่หลานตบอยู่บนโต๊ะในทันที และด่าว่า: “มันน่าโมโหจริงๆ ไอ้คนพวกนั้นไม่มีสมองเหรอ? ไม่ได้การล่ะ เรื่องนี้ต้องอธิบาย! แม่ต้องแจ้งตำรวจ ยังมีกฎหมายอยู่หรือเปล่า รังแกคนขนาดนี้! ต่อพวกเราจะใช้ชีวิตยังไง! มีอย่างที่ไหนใส่ร้ายคนแบบนี้!”
ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเย่เซิ่งเทียนดังขึ้นมา หลังจากที่รับสาย ทางหลันรั่วรั่วนั้นก็ร้องไห้อย่างโกรธเคือง: “พี่เขย พี่รีบมาเถอะ คนกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาในห้องทำงานของพี่ซี บอกว่าพี่เป็นฆาตกร นักข่าวก็มา พี่ซีโกรธจนร้องไห้แล้ว ยังโดนพวกเขาผลักจนล้มลง……พวกคุณ พวกคุณทำอะไร ไสหัวออกไปซะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ……”