ตอนที่ 422 งั้นแกก็ควรตายซะ
หนึ่งกองร้อยรบพิเศษ ยืนล้อมรอบเย่เซิ่งเทียนทั้งสามคนเอาไว้ ปากกระบอกปืนจ่อไปที่เขา
เพียงแค่รอคำสั่ง พวกเขาก็ตายลงทันที
หลี่เสี่ยวปิงหวาดกลัวจนพูดไม่ออก ขาทั้งสองข้างสั่น ฟันกระทบกันจนเกิดเสียง
แต่ว่าเธอจะเป็นดาราหญิงที่มีชื่อเสียงในประเทศ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหน่วยรบพิเศษทั้งที่ยังไม่ฉี่ราดนี่ก็ไม่เลวแล้ว !
นี่ไม่ใช่ฉากในการแสดง แต่เป็นสถานการณ์จริง !
หลี่เสี่ยวปิงได้กลิ่นคาวเลือดออกมาจากตัวพวกเขา ในดวงตาของพวกเขาราวกับหมาป่าร้ายก็มิปาน
“เย่ เย่เซิ่งเทียน จะทำยังไงดี ?”
หลี่เสี่ยวปิงกลัวจนแทบจะร้องไห้ออกมา เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่เลยเถิดมามากขนาดนี้
แต่เมื่อเห็นเย่เซิ่งเทียนที่คล้ายกับในวันปีใหม่ ใจของหลี่เสี่ยวปิงก็เกิดสงบขึ้นมาอย่างมาก
คน ๆ นี้จะสามารถมีชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ได้ไหมนะ ?
เขาจะสร้างปาฏิหาริย์อีกครั้งได้หรือเปล่า ?
ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ หลี่เสี่ยวปิงก็เกิดความหวังบางอย่างขึ้นในตัวเย่เซิ่งเทียน
“รออยู่ข้างๆ ก็พอ”
เย่เซิ่งเทียนยังคงไม่พูดอะไรมาก ซือซือเองก็ยังอยู่ในอ้อมแขนของเขา นี่คือความตั้งใจของเย่เซิ่งเทียนที่ให้ลูกสาวเขาหลับไป
เขาเป็นผู้ชายในครอบครัว เป็นพ่อของซือซือ ดังนั้นเรื่องราวอันโหดร้ายทั้งหมด เขาจะเป็นคนจัดการไว้เอง
“ยังมีอีกไหม ?”
เย่เซิ่งเทียนไม่ได้สนใจเหล่ารบพิเศษเลย ได้แต่จ้องมองไปยังเฉิงเทียนกุ้ยและหยวนเวินจิน แล้วพูดอย่างสงบว่า “คนแค่นี้ ดูแล้วจะยังไม่พอ”
“ยังไม่พอจริง ๆ”
ขณะนั้นหยวนเวินจินก็หรี่ตาลง สายตาเต็มไปด้วยความอาฆาต “ในเมื่อแกมีพลังระดับเทพสงคราม ฉันก็อยากจะปกป้องเอาไว้ แต่สำหรับฆาตกรอย่างแก ต้าเซี่ยของเราจะขอกำจัดให้สิ้นซาก !”
“ไม่เมื่อแกฆ่าคนอย่างไม่มีเหตุผล ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะไม่มีทางปล่อยแกไปเด็ดขาด”
เย่เซิ่งเทียนเป็นผู้ที่เคยมาจากสนามรบ ดังนั้นจึงไม่มีความอ้อมค้อมอย่างรองไจ่เซี่ยงหยวน เขาพูดต่อว่า “เย่เซิ่งเทียน โทษก็โทษที่แกเป็นลูกนอกสมรสเถอะ การมีอยู่ของแกเป็นสิ่งที่น่าอายในตระกูลเย่ ! คุณท่านเย่จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่ออกมา นั่นก็แปลว่าแกไม่สมควรได้พบท่าน”
“สำหรับลูกนอกสมรสที่มีพลังของเทพสงคราม ผู้ที่ตบหน้าตระกูลเย่อย่างดุดัน หากว่าเขาตายไปก็คงไม่แย่นัก ในฐานะลูกชาย คนเป็นพ่อ เพื่อเรียกร้องความยุติธรรมให้แก่หมิงยู่และลูกสาวของตน แกไม่ได้ผิด ครั้งนี้ข้าพูดจากใจจริงว่าฉันซาบซึ้งใจมาก ในเมื่อเป็นลูกผู้ชายคนหนึ่ง ก็ทำหน้าที่ของลูกผู้ชายซะ !”
“ความผิดของแก ผิดก็คือผิด การคงอยู่ของลูกนอกสมรสสร้างความอับอายให้แก่ตระกูลเย่นัก ! หากแกเลือกใช้ชีวิตที่แสนธรรมดาก็คงไม่มีใครมาสนใจหรอก แกไม่ควรมาที่นี่ตั้งแต่แลกแล้ว !”
“แต่นี่ก็อาจจะไม่ใช่ความผิดของแก แต่เป็นความผิดของแม่แก หากตอนนั้นแม่แกไม่ได้มีความสัมพันธ์กับหัวหน้าตระกูลเย่ ก็คงไม่มีแกออกมา เพียงแค่นังผู้หญิงชั้นต่ำของบ้านเล็กๆคนหนึ่ง คิดว่าหากให้กำเนิดลูกออกมาแล้วจะใช้บีบบังคับอะไรได้ ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ส่วนมีสายเลือดประหลาดเป็นความผิดบาปอย่างแท้จริงของแกสองพ่อลูก เพราะว่าฐานะอันต่ำต้อยนี้ ไม่คู่ควรกับการมีสายเลือดประหลาดของตระกูลเย่ !”
คำพูดของเฉิงเทียนกุ้ยราวกับคลื่นที่เกิดหลังจากหินกระทบน้ำ แม้ทุกคนจะรู้แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดออกมาตรง ๆ !
ดังนั้นตระกูลเย่จึงไม่มีทางปล่อยเย่เซิ่งเทียนและลูกสาวของเขาไว้
“พูดจบแล้วใช่ไหม ?”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างเยือกเย็น น้ำเสียงเคร่งขรึม “ถ้างั้นก็ตายซะ”
