Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 509 ช่วยลูกศิษย์
“แก แกมีชุดเข็มเงินนี่ได้ยังไง เจ้าของของมันอยู่ไหน?เขาอยู่ที่ไหน!!”
เมื่อเห็นเย่เซิ่งเทียนทิ้งเข็มเงินชุดนี้มาข้างหน้าของพวกเขา เผยชุนชิวและคนอื่นๆเปลี่ยนเป็นรู้สึกตื่นเต้นทันที
จั่วอู๋เต้ากระโดดไปข้างหน้าของเย่เซิ่งเทียนราวกับผีดิบ ยื่นมือไปคว้าคอเสื้อของเย่เซิ่งเทียน
เย่เซิ่งเทียนยกเท้าขึ้นมา เตะจนจั่วอู๋เต้ากระเด็นออกไป”แกไม่มีสิทธิ์มาถาม!”
พูดจบ ก็อุ้มหัวเวินยีที่ขาหักจากออกไป
“ไปไหนไม่ได้นะ!”
หูชิงหนิว หวังหลิง เผยชุนชิว โก้วหวย เจียงหมิงเฉิงไม่มีใคร ขวางเย่เซิ่งเทียน
ในหู ในปาก ในเผ้าผมของหวังหลิงมีหนอนกู่ปีนป่ายออกมานับไม่ถ้วน จนหน้าตาของเขาแดงก่ำ สุดท้ายเขาก็เค้นออกมาสองคำ”ไม่ได้!”
“พันธสัญญาห้าวัน!”
เย่เซิ่งเทียนหัวเราะอย่างเย็นชา
เข็มเงินชุดนี้ตาแก่เป็นคนให้เขา แต่ตัวตนของตาแก่เย่เซิ่งเทียนไม่แน่ใจ แค่บอกให้เขาบูรณาการสมาคมการแพทย์ใหม่
“แก!!!”
เผยชุนชิวและคนอื่นๆโกรธจนตัวสั่นเทา นิสัยอันแปลกประหลาดของพวกเขา และความเพียรแปลกๆ ทำให้พวกเขาทำอะไรไม่ถูก
พวกเขาเป็นคนร้องขอเอง ที่จะต้องรอให้ถึงพันธสัญญาห้าวัน ถึงได้จะประลองกับเย่เซิ่งเทียน
และในตอนนี้ ก็เป็นพันธสัญญาห้าวัน กลับทำให้พวกเขาโกรธจนกัดฟันกรอด
“ได้ การประลองการแพทย์สองวันหลังจากนี้ แกจะต้องหาคำอธิบายมาให้พวกเรา!”
โก้วหวยกำหมัดจนแน่น
หูชิงหนิวและคนอื่นๆทำได้เพียงแค่ถลึงตาใส่!
ทำได้เพียงแค่มองดูเย่เซิ่งเทียนพาหัวเวิ่นยีเดินจากไป
“อาจารย์ครับ ทะ ท่านทำแบบนี้ทำไมครับ ผมรับผิดชอบคนเดียวก็พอแล้ว ท่านไม่ต้องเข้ามาหรอก”
เดิมทีหัวเวิ่นยีอยากจะแบกรับไว้เองทั้งหมด แต่คิดไม่ถึงว่าเย่เซิ่งเทียนกลับมาช่วยเขาโดยเฉพาะ
“หุบปาก เจ้าโง่อย่างแก เกือบจะทำให้แผนการของฉันล่มแล้ว!”
เย่เซิ่งเทียนไม่สบอารมณ์ หัวเวิ่นยีไม่แก่งแย่งชิงดีกับใครแล้ว ถึงได้ทำให้สมาคมการแพทย์ต้องตกอยู่ในสภาพแบบนี้
หัวเวิ่นยีถึงกับตกตะลึง แต่ไม่เข้าใจว่าคำนี้หมายความว่าอย่างไร
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างเรียบเฉย”การประลองทางการแพทย์ครั้งนี้ เพื่อแก้ปมความแค้นระหว่างพวกคุณ และเพื่อบูรณาการสมาคมการแพทย์ใหม่!ตอนนั้นผมรับปากกับอาจารย์ จะช่วยเขาจัดการเรื่องนี้ให้ดี ไม่อย่างนั้น ผมคงขี้เกียจสนใจเรื่องพวกนี้”
เย่เซิ่งเทียนถอนหายใจ”เข็มเงินชุดนั้น อาจารย์ผมเป็นคนให้มา ผมไม่รู้จักตัวตนของอาจารย์ด้วยซ้ำ และไม่รู้ด้วยว่าเขาทำอะไร ตอนที่ผมพบกับเขา ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ผมดูแลเขาได้แค่สามเดือน เขาก็ตายแล้ว ในเมื่อพวกคุณรู้จักเข็มเงิน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องรู้ตัวตนของอาจารย์ผมด้วยสิ?”
หัวเวิ่นยีขมวดคิ้วแล้วพูดว่า”เข็มเงินชุดนั้นเป็นของหัวหน้าสมาคมคนก่อน แต่สวี่เซียวเหยาหัวหน้าสมาคมคนก่อนหายไปเป็นเวลานานแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ไหน”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างผิดหวังเล็กน้อย”อาจารย์ของผมชื่อหลินเต้าจื่อ ดูท่าโลกใบนี้จะไม่มีใครรู้จักตัวตนของเขา”
พึ่งพูดจบ จู่ๆเย่เซิ่งเทียนก็ขมวดคิ้ว
ไม่สิ
หรือเฉินซือเลี่ยงอาจจะรู้ก็ได้
เมื่อไม่กี่วันก่อนที่งานสัมมนาเกี่ยวกับยาสมุนไพรในเมืองโมตู เดิมทีเฉินซือเลี่ยงมาเพื่อแก้แค้นซุนหลง แต่จู่ๆเขาก็เปลี่ยนไป
ตอนนั้นเขาคิดว่าเฉินซือเลี่ยงจำเขาได้ แต่ตอนนี้ดูท่าจะไม่ใช่แล้ว
ถ้าเฉินซือเลี่ยงรู้ว่าเขาเป็นเจ้าเทพ เขาจะถ่อมเนื้อถ่อมตัวในครั้งแรกที่เจอ แต่ความเป็นจริงไม่ใช่แบบนั้น
สายตาของเย่เซิ่งเทียนตกไปอยู่ที่แหวนบนหัวแม่โป้งด้านซ้ายมือของเขา
แหวนวงนี้แกะสลักมาจากเศษไม้ที่ตายแล้ว ตรงกลางมีคำว่า “ฟ้า”หลังจากที่ได้สวมแล้ว ถึงจะเป็นฤดูร้อน ก็ไม่มีแมลงหรือยุงมากัดต่อย
สิ่งที่น่าแปลกก็คือ เขาตรวจสอบเอกสารจำนวนมาก จะไม่ได้ว่าแหวนแกะมาจากเศษไม้ สวมใส่มาเป็นเวลานานขนาดนี้ แต่ยังคงเย็นสบาย
หรือว่าเฉินซือเลี่ยงจะจำแหวนวงนี้ได้?
เมื่อเห็นเย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วครุ่นคิด หัวเวิ่นยีก็ไม่เข้าไปวุ่นวายอย่างรู้ตัว
หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง เครื่องบินก็ลงจอดที่เมืองโมตู
เย่เซิ่งเทียนเตรียมจะพาหัวเวิ่นยีไปหาเฉินซือเลี่ยง
แต่ในเวลานี้เอง หมิงหวงก็โทรศัพท์มา
“เซิ่งเทียน แย่แล้ว หลุมศพของแม่นาย ถูกเย่ห้าวขุดขึ้นมาแล้วครับ!!”
“เขารนหาที่ตาย!!!!!”
เมื่อได้ยินข่าวนี้ เส้นเลือดบนตัวก็วิ่งพล่านมาอยู่ที่ดวงตาทั้งสองข้างของเย่เซิ่งเทียน รับตามไปที่เฉียนถังทันที!
