Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 658 คิดบัญชีแค้นย้อนหลัง
วันรุ่งขึ้น ตระกูลหลี่จัดประชุมตระกูลอีกครั้ง
ผู้อาวุโสทั้งสามคนของคณะอาวุโส ได้แก่หลี่กั๋วเหว่ยจากบ้านสอง หลี่กั๋วเฉียงจากบ้านสาม และหลี่เซิ่งจากญาติสายย่อย ทั้งสามคนนั่งบนเก้าอี้ และต่างคนต่างครุ่นคิด
ตอนนี้หลี่กั๋วหรงไม่สนใจเรื่องในตระกูลแล้ว ตอนนี้พวกเขาสามคนเป็นสามคนที่มีอำนาจมากที่สุดในตระกูลหลี่
และไม่มีใครกล้าต่อต้านคำตัดสินใจของพวกเขาสามคน
ถึงแม้ว่าหลี่เฟิงจะเป็นผู้นำตระกูลหลี่และประธานหลี่ซื่อกรุ๊ป แต่ความจริงแล้วเขาไม่ได้มีอำนาจมากนัก และยังคงต้องมองสีหน้าของพวกเขาสามคนอีกด้วย
“ไอ้แก่ทั้งสามคน รอให้ผมนั่งตำแหน่งผู้นำตระกูลมั่นคงก่อน แล้วผมจะค่อย ๆ จัดการพวกคุณ!”
เมื่อเห็นชายชราสามคนนั่งหลับตาพักผ่อนด้วยความน่าเกรงขามอยู่บนเก้าอี้แล้ว หลี่เฟิงกัดฟันด้วยความโกรธแค้น
เขาเป็นผู้นำตระกูลเพียงไม่กี่วันเท่านั้น เขาได้ตัดสินใจไปหลายเรื่อง แต่ถูกชายชราสามคนนี้ปฏิเสธ เขาแทบไม่มีพลังอำนาจเลย โดยพื้นฐานแล้วเป็นเพียงหุ่นเชิดเท่านั้น
แล้วหลี่เฟิงจะยอมได้อย่างไร
แต่ช่วงสองวันนี้ หลี่เฟิงเสพติดตำแหน่งผู้นำตระกูลเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าชายชราสามคนนี้จะไม่ให้เกียรติเขา แต่คนอื่น ๆ นั้นให้ความเคารพเขามาก ซึ่งสามารถสนองความฟุ้งเฟ้อของเขาได้
ห้องหอบรรพบุรุษเต็มไปด้วยเสียงสนทนา และทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์กันเบา ๆ
พวกเขารู้หัวข้อของการประชุมวันนี้บ้างแล้ว ตระกูลซ่งยอมปล่อยตระกูลหลี่ โดยให้ส่งตัวหวางซีไปให้ตระกูลซ่งก่อน
เพื่อแสดงความจริงใจ ตระกูลซ่งได้ยกเลิกการแบล็คลิสหลี่ซื่อกรุ๊ปแล้ว
อีกด้านหนึ่งคือใช้ประโยชน์จากเรื่องของหลี่เย็นหรานเพื่อส่งเย่เซิ่งเทียนเข้าคุก
ทุกคนรู้ดีว่าการส่งตัวหวางซีนั้นเป็นการเอาใจตระกูลซ่ง จากนั้นก็ชำระบัญชีแค้นย้อนหลังกับเย่เซิ่งเทียน
หลี่เฟิงกระแอมเบา ๆ และกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ทุกคน เงียบก่อน”
คนในห้องหอบรรพบุรุษเงียบทันที หลี่เฟิงรู้สึกพึงพอใจมาก และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ทุกคนรู้เนื้อหาของการประชุมตระกูลในวันนี้แล้วใช่ไหม? หวางซีสร้างปัญหาใหญ่ และเกือบจะทำลายตระกูลหลี่ของพวกเรา ทางฝ่ายตระกูลซ่งต้องการให้ตระกูลหลี่ส่งตัวหวางซีไปให้พวกเขา ขอให้ทุกคนแสดงความคิดเห็นด้วย”
ส่วนคนของบ้านสาม เนื่องจากเรื่องหลี่เผิงเฉิงหลานชายของหลี่กั๋วเฉียง ทำให้พวกเขารู้สึกไม่พอใจหวางซีและเย่เซิ่งเทียนมาก ตอนนี้พวกเขาจึงเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
หลี่หวาเจิ้งพ่อของหลี่เผิงเฉิงเป็นคนแรกที่ยืนขึ้นและกล่าวว่า “ทุกคนเห็นแล้วว่าเรื่องของหวางซีส่งผลกระทบต่อตระกูลหลี่มากเพียงใด ยังไม่พูดถึงผลกระทบทางธุรกิจ มาดูผลกระทบต่อตระกูลหลี่ของพวกเราก่อน เผิงเฉิงถูกทำร้ายจนขาหักทั้งคู่ และไม่มีโรงพยาบาลไหนรับรักษาเขา และนี่คือการปราบปรามของตระกูลซ่ง”
“ตอนนี้มีแต่ลูกชายผมเท่านั้นที่เจอเรื่องแบบนี้ ทุกคนลองคิดให้ดี ถ้าพวกเราไม่ฟื้นฟูความสัมพันธ์กับตระกูลซ่ง แล้วทุกคนรับรองได้หรือว่าต่อไปพวกคุณจะไม่ไปโรงพยาบาลอีก? ถ้าคราวนี้ไม่สามารถระงับความโกรธของตระกูลซ่งได้ แล้วต่อไปตระกูลหลี่ของพวกเราจะทำอย่างไรดี? พวกเราไม่สามารถแม้แต่จะรักษาโรคพื้นฐานได้ พวกเราจะรอความตายอยู่ที่บ้านเหรอ?”
ชิวหมิ่นภรรยาของเขากัดฟันด้วยความโกรธแค้นและกล่าวว่า “ทางบ้านสามของพวกเรา สนับสนุนให้ส่งตัวหวางซีเพื่อระงับความโกรธของตระกูลซ่งประการที่สอง เย่เซิ่งเทียนข่มขืนหลี่เย็นหราน เรื่องนี้ต้องมีคำอธิบาย เศษเดนอย่างเย่เซิ่งเทียน ต้องได้รับโทษอย่างหนักตามกฎหมาย!”
บ้านสามสนับสนุนอย่างเต็มที่
บ้านสองก็เหมือนกัน ถึงแม้ว่าจะมีแข่งขันแย่งชิงกันภายในเพื่อผลประโยชน์ต่าง ๆ แต่สำหรับเรื่องนี้แล้ว พวกเขามีความคิดเห็นสอดคล้องกันอย่างน่าประหลาดใจ
ส่งหวางซีไปให้ตระกูลซ่งเพื่อระงับความโกรธ และส่งเย่เซิ่งเทียนเข้าคุก
“ดูเหมือนว่าผมหลี่กั๋วหรงจะแก่แล้วจริง ๆ แม้กระทั่งมีการประชุมตระกูลแต่ก็ไม่มีใครแจ้งผม”
หลี่หลานและหลี่กั๋วหรงมาถึง
ทุกคนต่างตะลึง หลี่เฟิงไม่กล้าสบตาหลี่กั๋วหรง เขาฝืนยิ้มและกล่าวว่า “คุณพ่อ พวกเราคำนึงถึงเรื่องที่คุณพ่อไม่สบาย ดังนั้นจึงไม่อยากรบกวนคุณพ่อ ทุกคนต่างรู้ว่าคุณพ่อให้ความสำคัญกับหวางซีมาก เพื่อไม่ให้คุณต้องลำบากใจ ก็เลยไม่ได้แจ้งคุณพ่อ”
หลี่กั๋วหรงไม่สนใจเขา แต่มองไปที่ผู้อาวุโสทั้งสามคน
ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “คราวนี้การที่คณะอาวุโสตัดสินใจเช่นนี้ ต่อไปถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกแกสามคนแน่ใจหรือว่าจะสามารถรับผิดชอบได้?”
