Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 731 แบกรับไว้คนเดียว
เมื่อเดินออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลเซียว เพลย์บอยยังไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้จากความตกใจ
“พี่เทียน ทรัพย์สินของตระกูลเซียวมีสามแสนล้านล้าน？เป็นสมบัติตกทอดอย่างงั้นหรอ？”
เรื่องราวเหล่านี้สำหรับเขาแล้วมันเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าโลกศิลปะการต่อสู้ และเทพบู๊มีอยู่จริง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็น ตระกูลที่สืบทอดกันมานับพันปีเช่นนี้
โดยเฉพาะตระกูลเซียว ในสายตาเขาเมื่อก่อนมันเป็นเพียงการดำรงอยู่ที่ไม่มีอยู่จริง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเป็นปีศาจร้ายที่ซ่อนอยู่ในทะเลลึก
“ตระกูลกู่ของเราสืบทอดกันมาเก้าร้อยปีแล้ว น่าแปลกตรงไหน？”
กู่ชิงชิงพูดอย่างไม่แปลกใจ แล้วมองไปที่เพลย์บอยอย่างดูถูก
“ความรักจืดจางแล้วสินะ คุณยังไม่เคยบอกผมเลย”
เปาจี้จู่มองไปที่กู่ชิงชิงอย่างน้อยใจ
หนิงเจ๋อห้าวพูดอย่างยิ้มๆ“ของบางอย่างแม้แต่พ่อของฉันยังไม่รู้เลย อย่าว่าแต่คุณเลย”
เปาจี้จู่ไม่ใช่คนที่รู้ผิดแล้วแก้ไข เขาหัวเราะหึๆแล้วถามว่า“พี่เทียนครับ งั้นเราจะไปไหนกันดีครับ？”
เย่เซิ่งเทียนจ้องมองไปที่เขา“นายกลับบ้านเถอะ พอกลับไปถึงบ้านให้งดการมีเพศสัมพันธ์หนึ่งปี ไม่งั้นนายก็รอดยาก”
“ห้ะ？”
เปาจี้จู่เห็นเย่เซิ่งเทียนไม่มีทีท่าล้อเล่น เขาตกใจจนหน้าซีดเผือด แล้วถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“พี่เทียน ร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอครับ？”
เย่เซิ่งเทียนไม่ได้พูดอะไร มองไปยังกู่ชิงชิงแล้วกล่าวว่า“ถอนหมั้นไปแล้ว เธอกลับไปเถอะ ช่วงนี้อย่าออกมานะ”
หนิงเจ๋อห้าวตกใจ มีลางสังหรณ์ว่าเรื่องมันจะไม่ง่ายขนาดนั้น
ไม่อย่างงั้นเทียนจวินคงไม่พูดออกมาหรอก
กู่ชิงชิงพูดอย่างตกใจ“ทำไมหรอคะพี่เทียน ฉันพึ่งออกมาได้ไม่นานนะคะ นี่จะกลับไปอีกแล้วหรอ？”
“กลับไปเถอะ เรื่องที่ฉันจะทำต่อไปนี้ ถ้าพวกเธอร่วมมือด้วยก็ไม่มีอะไรดีต่อพวกเธอ”
เย่เทียนเทียนพูดจบ ก็หันหลังกลับไป
เมื่อก่อนไม่รู้จักสิ่งเหล่านั้น จึงไม่ได้สนใจเท่าไรนัก
แต่ตอนนี้หลังจากที่รู้ว่ามันคือเกม รู้ว่าตนกำลังเผชิญหน้ากับยักษ์ใหญ่แบบไหน ภายในใจของเย่เซิ่งเทียนจึงรู้สึกหมดหวังมาก
เขาไม่รู้ว่าครั้งนี้จะชนะได้หรือไม่ ทำได้แค่เอาชีวิตเข้าสู้
เขาไม่อยากทำให้เปาจี้จู่กับคนเหล่านั้นที่บริสุทธิ์ ติดร่างแหเพราะตัวเอง ถึงจะเป็นหวางซีภรรยาของเขาก็ตาม ตอนนี้เขาจะไม่ไปรบกวนอีก ปล่อยให้คนของหอมังกรเทพซุ้มปกป้อง
อิทธิพลที่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่ ยิ่งใหญ่มาก หากครั้งนี้เขาไม่ตาย เขาจะเติมเต็มให้กับภรรยาและลูกสาวให้ดีที่สุด
หากเขาตาย ก็ตายไปแล้วกัน
“กลับไปเถอะ คุณเย่หวังดีต่อพวกนาย”
หนิงเจ๋อห้าวเข้าใจความยากลำบากของเย่เซิ่งเทียน เย่เซิ่งเทียนแบกรับอะไรหลายอย่างมากเกินไป ถึงแม้ว่าจะไม่รู้แน่ชัด แต่เขาก็สามารถคาดได้ถึงอิทธิพลเบื้องหลังของตระกูลเก่าแก่ผู้ดีได้ ว่าน่าสะพรึงกลัวขนาดไหน
“คุณปู่หนิงคะ หนู……”
กู่ชิงชิงมองดูแผ่นหลังของเย่เซิ่งเทียนเดินจากไป เธอร้อนรนจนน้ำตาแทบร่วงลงมา
หนิงเจ๋อห้าวลูบหัวของเธอแล้วกล่าวว่า“สิ่งที่คุณเย่ต้องเผชิญไม่ใช่สิ่งที่เราจะคาดคิดได้ และไม่ใช่สิ่งที่พวกเธอจะสามารถช่วยเหลือได้ เด็กน้อย ฉันรู้ว่าเธอกำลังอยากจะพูดอะไร คุณเย่เป็นมังกรท่ามกลางผู้คน เขาไม่อยากทำให้พวกเธอเดือดร้อนไปด้วย และฉันก็รู้ว่าเธอคิดอะไรกับคุณเย่ แต่ฉันหวังว่าเธอจะคิดดีๆ คนอย่างคุณเย่มีเกียรติคุณความดีที่อยู่ชั่วนิรันดร หากพ่ายแพ้กระดูกของเขาก็จะดับสูญ แม้แต่ลูกเมียของตัวเองเขายังไม่ยอมไปรบกวน เธออย่าเพิ่มภาระให้เขาอีกเลย ถ้าเป็นของเธอ ยังไงก็เป็นของเธอ ไม่มีใครแย่งไปได้หรอก ถ้าไม่ใช่ของเธอต่อให้เธอพยายามมากแค่ไหน ก็คว้าไว้ไม่ได้หรอก”
กู่ชิงชิงนิ่งเงียบ ก่นด่าตัวเองในใจว่าตนไร้ประโยชน์
เปาจี้จู่เบะปาก“รอผมออกมาจากบ้าน ผมจะตามพี่เทียนไปรู้จักบรรดาลูกคนรวย ผมจะเป็นลูกคนรวยอันดับหนึ่งในโลกใบนี้ ตอนนี้ผมพึ่งพบว่าเมื่อเทียบตระกูลเซียวแล้ว ผมเทียบอะไรไม่ได้เลย แม้แต่ลูกคนรวยระดับล่างยังเทียบไม่ได้เลย ให้ตายเถอะ ผมก็อยากอวดเก่งเหมือนกันนะ”
หนิงเจ๋อห้าวยกมุมปากขึ้น ขี้เกียจสนใจเปาจี้จู่ แล้วรีบไปไล่ตามเย่เซิ่งเทียน
“เย่เซิ่งเทียน เดาสิว่าฉันเป็นใคร？”
เย่เซิ่งเทียนรับสายจากผู้หญิงคนหนึ่ง เสียงของเธอคุ้นมาก แต่กลับไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร จึงขมวดคิ้วขึ้น“ใคร？”
หญิงสาวหัวเราะเสียงหวาน“เดาดูสิ ถ้าเค้าพูดออกมาก็หมดสนุกสิ”
