Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 812 ไม่ยอมก็ฆ่าให้หมด
ฉินมิ่งตายแล้ว
พวกฉินมิ่ง ผู้แข็งแกร่งที่เหลือเหล่านั้นถูกจ้านอู๋ซวงและเหลิ่งเจว๋ซื่อฆ่าไปพอสมควรแล้ว
คนที่เหลือไม่มีความคิดที่จะต่อต้านอะไรแล้ว
มีความรู้สึกที่ร่วมโศกเศร้าอย่างหนึ่ง
เจ้าบ้านเป็นแดนลอยเมฆ ก็ถูกเย่เซิ่งเทียนฆ่าตายแล้ว
พวกเขาต่อต้านแล้วยังมีประโยชน์เหรอ
คนเหล่านี้เผยสีหน้าที่เศร้าโศกเสียใจ ไม่เต็มใจอย่างมาก
แต่ไม่เต็มใจก็ไม่มีประโยชน์
“ยอมแพ้？ไปให้พ้น ต่อให้กูตายก็ไม่ยอมแพ้ สมาชิกในตระกูลฉินของฉัน ไม่มีคนขี้ขลาด！”
ชายชราคำรามอย่างโมโหอย่างเสียใจ
“ต่อให้พวกเราตายก็ไม่ยอมแพ้！”
มีคนของตระกูลฉินยืนอยู่ข้างชายชราผู้นั้น จ้องมองเย่เซิ่งเทียนอย่างจงเกลียดจงชัง
สำหรับพวกเขาแล้ว เย่เซิ่งเทียนและพวกเป็นศัตรูที่ต้องฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่ง
แต่พวกเขาลืมไปแล้ว หลายปีมานี้ ตระกูลเก่าแก่ผู้ดีคอยแอบวางแผนร้ายอยู่ด้านหลัง เริ่มเปิดฉากความวุ่นวายอันเกิดจากภัยสงคราม ไม่รู้ว่ามีผู้บริสุทธิ์เสี่ยงชีวิตอีกเท่าไหร่แล้ว
แน่นอนว่า ในสายตาของพวกเขาเหล่านี้ คนธรรมดาเหล่านั้นก็เป็นเพียงมดที่ต่ำต้อยเท่านั้น ตายเท่าไหร่ก็ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาใดๆทั้งสิ้น
ตอนนี้มาถึงคราวของพวกเขาแล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถยอมรับได้เลย！
“งั้นก็ตายเถอะ”
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างเยือกเย็น
สำหรับคนเหล่านี้ เขาไม่มีความเวทนาแม้แต่น้อย
ตอนแรกคุณเพลิดเพลินไปเท่าไหร่ ตอนนี้คุณก็ต้องทนทุกข์ทรมานมากเท่านั้น
ของขวัญใดๆที่ได้มาฟรีๆ ล้วนแต่แอบตีราคาที่สูงยิ่งกว่าไว้ให้ใช้คืนแล้ว
จะพูดว่าเวลาที่เพลิดเพลินมีคุณอยู่ เวลาที่ประสบความโชคร้ายคุณไม่เต็มใจแล้วไม่ได้
ไม่มีเรื่องที่ดีงามขนาดนั้น
“เย่เซิ่งเทียน แกฆ่าพวกเราแล้ว แกก็ไม่มีทางมีชีวิตที่ดี พวกผู้ใหญ่ระดับสูงไม่มีทางปล่อยพวกแกไปแน่ พวกมดอย่างพวกแก ทะเยอทะยานต่อต้านเป็นปฏิปักษ์กับเทพเจ้า เป็นความคิดที่โง่เขลาและไร้สาระสิ้นดี……”
ชายชราผู้นั้นยังไม่ทันพูดจบ ถูกเย่เซิ่งเทียนตัดศีรษะออกไป
“พวกเราสมาชิกในตระกูลฉิน ฆ่าตายไม่หมดหรอกนะ！”
มีคนเดินออกมาอีกแล้ว
เย่เซิ่งเทียนโบกดาบ
“ฆ่าไม่หมดเหรอ？งั้นฉันจะลองดู”
ในเวลานี้เย่เซิ่งเทียน อย่างกับเทพเจ้าสังหารเลย
ไม่มีความสงสารแม้แต่น้อย
พูดได้ว่า แม้ว่าฆ่าคนของตระกูลเก่าแก่ผู้ดีตายทั้งหมดแล้ว โดยพื้นฐานแล้วไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์เลย
ฟู่ฟู่ฟู่
คนสิบกว่าคนที่ต่อต้าน ถูกฆ่าตายจนเกลี้ยงเพียงพริบตาเดียว
สมควรตาย！
ปีศาจนี้
เขาต้องการฆ่าทำลายล้างตระกูลฉินเหรอ
คนที่เหลือ ในที่สุดก็กลัวแล้ว แม้ว่าในนัยน์ตาจะคับแค้นใจ แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมา
ถึงอย่างไรใช่ว่าทุกคนจไม่กลัวตาย
“มีชีวิตรอด ไม่ดีเหรอ？จะต้องรนหาที่ตาย”
เย่เซิ่งเทียนมองไปยังคนที่เหลือ พูดอย่างนิ่งๆว่า “ยังมีใครที่หัวแข็งอีกไหม？”
ไม่มีใครพูดอะไร
“แกมองอะไร？ไม่ยอม？งั้นก็ตาย”
เย่เซิ่งเทียนเผด็จการอย่างมาก แม้ว่ามีสองคนที่ไม่พูดจาอะไร แต่สายตาแสดงทุกอย่างแล้ว จ้องมองเย่เซิ่งเทียนอย่างรุนแรง
ช่วงเวลาถัดไป ถูกฆ่าตายเลย
“ยังมีใครอีก？”
เย่เซิ่งเทียนกวาดสายตา คนที่เหลือรีบก้มหน้าลง นัยน์ตาลุกวูบวาบ ไม่กล้าเผยความไม่พึงพอใจออกมาแม้แต่น้อย
“ในเมื่อกลัวตาย งั้นก็เชื่อฟังฉัน คนที่เหลือ เอาตัวไปให้หมด ใครที่กล้าไม่ยอม ก็ฆ่าทิ้งให้หมด ถึงยังไงก็เป็นพวกไร้ความสามารถ เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร”
เย่เซิ่งเทียนพูดด้วยสายตาที่มืดมนและเย็นชา ระเบิดดังในสมองของคนตระกูลฉิน
ไม่มีใครกล้าที่จะไม่ยอมซูฮก
คนที่ไม่ยอมซูฮกต้องตายทั้งนั้น
คนที่เหลือ ล้วนแต่อยากมีชีวิตรอด
ไม่มีใครสงสัยคำพูดของเย่เซิ่งเทียน ต่างก็ใช้สายตาเตือนคนที่อยู่ข้างๆให้นิ่งๆหน่อย อย่าไปกวนโทสะปีศาจตัวนี้
ไม่เช่นนั้นต้องตายหมดทุกคน
เสาหลักของคนเหล่านี้ถูกทำลายแล้ว ไม่มีแม้แต่ความคิดที่จะต่อต้านเลย
ไม่ใช่ว่าจะหัวแข็งกันทุกคน
จ้านอู๋ซวงยิ้มอย่างเยือกเย็นว่า “คิดว่าพวกแกต่างก็ไม่กลัวตายกันจริงๆ ที่แท้คนของตระกูลเก่าแก่ผู้ดีอย่างพวกแก ก็กลัวตายทั้งนั้น ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าเจ้าเทพมีความเมตตา พวกแกกลายเป็นศพกันหมดแล้ว”
ไม่มีใครกล้าโต้เถียง
คนของตระกูลฉินที่ยังมีชีวิตอยู่ถูกพาตัวไปทั้งหมด จนถึงตรงนี้ ตระกูลฉินถูกทำลาย！
แต่เรื่องราวมันยังไม่สิ้นสุดอีกยาวนาน
แค่กำจัดตระกูลฉิน มันยังไม่พออย่างมาก
ยังมีตระกูลเซียวนะ
เย่เซิ่งเทียนก็ได้รับบาดเจ็บแล้ว กินยารักษาอาการบาดเจ็บสามสี่เม็ดที่กลั่นไว้ก่อนหน้านี้ รีบไปยังจินหลิงอย่างรวดเร็ว
เป้าหมายต่อไป “ตระกูลเซียว！”
ส่วนตระกูลอื่นๆเหล่านั้น ล้วนแต่มอบให้ทางฝั่งขุนหลวงหยางทาวไปจัดการ ถ้าหากเย่เซิ่งเทียนไปฆ่าทีละคน งั้นก็รอนานมากแล้วนะ
ตั้งแต่นักบู๊เหนือโลกีย์ล้อมฆ่าเย่เซิ่งเทียนจนถึงทำลายล้างตระกูลฉิน เพิ่งใช้เวลาไปสองชั่วโมงกว่า
เย่เซิ่งเทียนก็ได้รับบาดเจ็บ แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาสนใจเยอะแยะ เขารีบนั่งบนเครื่องบินพิเศษ หลังจากนั้นสามชั่วโมงก็ถึงจินหลิงแล้ว
“ตระกูลเซียว ฉันเย่เซิ่งเทียนมาอีกแล้ว”
เย่เซิ่งเทียนพาสามเทพสงคราม สี่ราชาสงคราม มาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ตระกูลเซียวแล้ว
