Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 880 กระดูกแข็ง
ขาข้างหนึ่งถูกหักไปเรียบร้อย เย่จิงหงเจ็บจนร่างกายกระตุก
แต่เขายังคงกัดฟัน ไม่ส่งเสียงร้อง
เขารู้ถึงจุดประสงค์ของพญาดำดี ต้องการจะกระตุ้นหลานชายของเขา
เขาไม่อยากให้พญาดำสมปรารถนา
“ร้องออกมา มึงร้องออกมาเดี๋ยวนี้！”
การกระทำของเย่จิงหง ทำให้ท่านทำโกรธ
แค่มดตัวหนึ่ง แต่กลับกล้าต่อต้านเขา
เย่จิงหงเจ็บจนเหลือไหลออกมาราวกับฝน แต่ยังคงไม่ร้องออกมา
ลูกชายของเขาตายอยู่ในน้ำมือของไอ้พวกสัตว์เดรัจฉาน พ่อของเขา ก็ต้องถูกไอ้พวกนี้ฆ่าตายอย่างแน่นอน
ตอนนี้ ไอ้พวกเดรัจฉานจะมาบีบหลานชายของเขา เขาจะปล่อยให้พวกเขาสมหวังได้อย่างไร
เย่จิงหงเค้นเสียงหัวเราะออกมา แววตาเย้ยหยัน ทำให้พญาดำรู้สึกโดนดูถูก
คนธรรมดาคนหนึ่ง เป็นแค่คนชั้นต่ำ อยู่ในมือของเขา ยังกล้าหยิ่งผยองแบบนี้อีก
กล้าเย้ยหยันเขา
นี่เป็นสิ่งที่ดูถูกเขามาก！
“รนหาที่ตาย”
พญาดำหักขาของเย่จิงหงอีกข้าง แต่เย่จิงหง ยังคงไม่ส่งเสียงออกมา และจ้องเขม็งด้วยความโกรธ
เขากลัวว่าถ้าเขามีเสียงแม้แต่นิดเดียว จะไปกระตุ้นเย่เซิ่งเทียน
เขารู้ดีว่า ถ้าเย่เซิ่งเทียนตื่นภวังค์ได้สำเร็จ ก็จะทำให้พญาดำได้ใจ มีแต่จะทำให้เย่เซิ่งเทียนตายเร็วขึ้น
ด้วยเหตุนี้ ถึงเขาจะต้องตาย ก็จะไม่ร้องออกมา
ลูกชายของเขา เผาไหม้พลังชีวิตของตัวเอง เพื่อทำหน้าที่ของพ่อคนหนึ่งให้เสร็จสมบูรณ์
เขาผู้ซึ่งเป็นพ่อคนเช่นกัน ไม่มีทางให้ลูกชายและหลานชายขายหน้าเด็ดขาด
คนของตระกูลเย่ ไม่ใช่คนขี้ขลาด！
“ถุ้ย！”
เย่จิงหงถ่มเลือดไปที่ตัวของพญาดำ นี่คือการยืนหยัดของเขา！
เย่จิงหงคนอย่างเขา ไม่ใช่คนขี้ขลาด！
ความอดทนในตอนนั้น เพียงเพื่อปกป้องตระกูล
ถึงแม้ว่าเย่เซิ่งเทียนจะเกลียดชังตระกูลเย่แค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิดเสียใจ
มีชีวิตอยู่ สำคัญกว่าสิ่งไหนๆ
เพียงแต่หลังจากที่เกิดเรื่องราวมากมายขึ้น มันเกินกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้
เพียงแต่เขาคิดไม่ถึง ตระกูลหมิงถูกไอ้เดรัจฉานพวกนี้วางแผนเช่นกันเช่นกัน สำหรับเรื่องที่ผิดศีลธรรมของหมิงยู่กับเย่เซิ่งเทียน
การยืนหยัดของเย่จิงหง ทำให้พญาดำเป็นบ้า
ก่อนหน้านี้เขายังใส่ใจกับสายตาของพวกมดเหล่านี้ แต่ตอนนี้ เลือดเทพเผ่าซวนหยวนภายในร่างกายของเย่เซิ่งเทียน หลังจากพอถึงช่วงเวลาสุดท้าย
เย่จิงหงกลับไม่ให้ความร่วมมือ ทำให้เขารู้สึกโกรธมาก
“รนหาที่ตาย！”
พญาดำบีบแขนข้างหนึ่งของเย่จิงหง แล้วค่อยกดลงไป
เย่จิงหงเจ็บจนสลบไป แต่แล้วพญาดำกลับทำให้เขามีสติตลอดเวลา
กร๊อกแกร๊บ
ไหล่ซ้ายของเย่จิงหง ถูกพญาดำค่อยๆบิดให้แตก
ราวกับการเฉือนเนื้อไปเรื่อยๆ
“กูไม่เชื่อ กระดูกของแกแข็งจริงๆ！”
พญาดำหัวเราะอย่างเยือกเย็น
แต่เขายังคงดูถูกความดื้อรั้นของเย่จิงหงมากเกินไป
เย่จิงหงยังคงไม่ออกเสียง
หวางซีและคนอื่นๆที่เห็นภาพนี้ ทำได้แค่ร้องไห้ไม่มีเสียง
ยากที่จะจินตนาการ เย่จิงหงจะต้องทนกับความเจ็บปวดขนาดไหน
การทรมานที่ไร้ซึ่งมนุษยธรรม ไม่ใช่คนธรรมทั่วไปจะสามารถรับไหว
และในตอนนี้ เย่เซิ่งเทียนซึ่งอยู่ในอาการกึ่งสลบ ราวกับได้รับการสัมผัสอย่างหนึ่ง ร่างกายสั่นสะท้านขึ้นมา
เลือดภายในกายของเขา ที่ได้หยุดสูบฉีดแล้ว ราวกับได้รับการกระตุ้นบางอย่าง เริ่มสูบฉีดขึ้นมาอีกครั้ง
สติของเขายังคงมีอยู่ สามารถสัมผัสได้ว่าภายนอกเกิดอะไรขึ้น
เพียงแต่ไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ ราวกับฝันร้าย สติที่ยังตื่นอยู่ แต่ร่างกายกลับไม่ขยับ
“ตื่นเดี๋ยวนี้！”
สติของเย่เซิ่งเทียนกู่ร้องคำราม
เขาสูญเสียพ่อไปแล้ว
เขาไม่อยากสูญเสียปู่ไปอีกคน
ครึ้ง
ภายในร่างกายของเขา ราวกับมีเสียงคลื่นทะเลดังซัดสาด
แต่ยังคงขาดอะไรไปยางอย่าง
“ไม่นะ！！”
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกเจ็บปวดมาก
ญาติสนิทของเขา ถูกทรมานอยู่ต่อหน้าของเขา แต่เขากลับไม่สามารถช่วยอะไรได้
ความสิ้นหวังแบบนี้ ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ทรมานเขาไม่หยุด
