Mars เจ้าสงครามครองโลก – บทที่ 1038 ไปวิหารปีศาจ

พูดถึงการหลอมอาวุธ จู่ๆ เย่เซิ่งเทียนก็นึกขึ้นได้ วิญญาณหอคอยน่าจะรู้เรื่องพวกนี้สินะ?

มันมีต้นกำเนิดที่ลึกลับ แม้ว่าตอนนี้ความทรงจำยังไม่สมบูรณ์ แต่น่าจะมีบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกัน

วางสายโทรศัพท์เสร็จแล้ว เย่เซิ่งเทียนก็รีบไปเรียกวิญญาณหอคอยออกมา

“หลอมอาวุธวิเศษงั้นรึ?”

วิญญาณหอคอยถามอย่างประหลาดใจ: “หรือว่าพวกคุณทำไม่เป็นกันงั้นรึ? การหลอมอาวุธวิเศษไม่ใช่ว่าผู้บำเพ็ญตนทุกคนจะทำเป็นงั้นเหรอ? มีเพียงแค่ตัวเองหลอมเองเท่านั้น ถึงจะเหมาะสมกับตัวเองมากที่สุด”

เย่เซิ่งเทียนถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น: “ยุคสมัยของพวกคุณ ผู้บำเพ็ญตนทุกคนสามารถหลอมอาวุธวิเศษได้งั้นเหรอ?”

วิญญาณหอคอยตอบไปตามเหตุผล: “นี่คุณโง่หรือเปล่า? ไม่มีทางทำได้อยู่แล้ว”

เย่เซิ่งเทียนพูดอะไรไม่ออก เจ้าหมอนี้ยังรู้จักล้อเล่นไม่รู้จักเวลาเลยจริงๆ

“พูดถึงการหลอมอาวุธวิเศษ ที่ฉันนี้ยังมีสูตรการหลอมอยู่ ไม่รู้ว่ามีประโยชน์หรือเปล่า คุณเอาไปลองดู”

วิญญาณหอคอยค้นหาอยู่ในหอผนึกปีศาจอยู่นาน จนเจอตำราแผ่นไม้ไผ่ และโยนให้เย่เซิ่งเทียน

เย่เซิ่งเทียนถามด้วยความสงสัยว่า: “แล้วคุณยังมีอะไรอีกบ้าง? เอาออกมาด้วยกันสิ ตอนนี้เราลงเรือลำเดียวกันแล้วนะ”

วิญญาณหอคอยพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า: “ฉันเป็นแค่วิญญาณของอาวุธวิเศษ คุณคิดว่าฉันเป็นกระเป๋าวิเศษหรือไง แต่กลับว่ามีบางสิ่งจริงๆ มันคือเศษขยะทั้งหมด ตอนนั้นที่รับคน มีของไม่น้อยที่อยู่ที่ฉัน”

พูดจบ วิญญาณหอคอยก็ออกมาจากในหอผนึกปีศาจพร้อมของเยอะแยะมากมาย ไม่ว่าอะไรก็มีทั้งนั้น

“แล้วพวกตำราฝึกฝนล่ะ? แล้วยังมีอะไรที่เป็นเคล็ดลับอีกไหม? สิ่งของเหล่านี้สำหรับคุณแล้วมันเป็นขยะทั้งหมดเลย ทำความสะอาดหน่อยก็ดี”

เย่เซิ่งเทียนใส่ทุกอย่างลงในถุงเก็บของทันที

“จากนี้ก็ไม่มีแล้วจริงๆ”

วิญญาณหอคอยส่ายหน้า

เย่เซิ่งเทียนให้คนของทางฝั่งหวังเซียวเซียว ส่งสิ่งของพวกนี้ให้กับทางหยางทาวทั้งหมด สามารถศึกษาอาวุธวิเศษเหล่านี้ได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับพวกเขาแล้ว

โทรคุยกับหยางทาวนิดหน่อย จากนั้นก็เตรียมตัวจะไปวิหารปีศาจ

เรื่องเหวสวรรค์ประลอง โดยพื้นฐานแล้วทุกอย่างได้รับการจัดเรียบร้อยแล้ว

สุดท้าย เขาก็โทรหาแม่ยายอีกครั้ง

ช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาไม่กล้าติดต่อแม่ยายเลย

หวางซีหายตัวไป เขาไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับมันอย่างไร และเอาแต่วิ่งหนีมาโดยตลอด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้ากับซือซือลูกสาวเขาได้อย่างไร

โทรศัพท์เสร็จแล้ว ดวงตาทั้งคู่ของเย่เซิ่งเทียนแดงก่ำ แม้ว่าแม่บุญธรรมไม่ได้ริเริ่มที่จะพูดถึงหวางซีก่อน ห่วงใยเขาเสมอ

แต่จากน้ำเสียงของแม่บุญธรรมก็ฟังออกว่า เธอสิ้นหวังเพียงใด

เขาหลีกเลี่ยงมาตลอด นำโศกนาฏกรรมของตัวเองส่งต่อให้ลูกสาว

แต่ตอนนี้เขาพบว่า มีบางเรื่อง ไม่ใช่ว่าคนมีความสามารถพอจะทำได้

สิ่งที่เขาสามารถทำได้ ก็คือทำทุกอย่าง เพื่อจะเอาหวางซีกลับมา

ไม่ว่าหวางซีจะเป็นเศษวิญญาณของใคร เขารู้แค่ว่านั่นคือภรรยาของเขา

เป็นแม่ของลูกสาวเขา!

“ฉันต้องการข้อมูลของวิหารปีศาจ ปล่อยออกไปหรือยัง?”

เย่เซิ่งเทียนถามอย่างเยือกเย็น

การไปวิหารปีศาจครั้งนี้ นอกจากมองหาโอกาสในการก้าวหน้า แล้วก็ยังมีการสังหารพญาดำ!

ทางที่ดีสามารถฆ่าพวกนั้นให้ตายทั้งหมด!

หวังเซียวเซียวกล่าว: “ปล่อยออกไปแล้ว คุณต้องคิดให้ชัดเจน ถ้าหากไปวิหารปีศาจ งั้นศัตรูตรงข้ามคุณ ทั้งหมดก็จะเป็นแดนทะลุเทพ! สถานที่แห่งนั้นชั่วร้ายอย่างมาก คุณต้องระวัง ไม่ต้องการให้ฉันไปด้วยจริงๆเหรอ?”

เย่เซิ่งเทียนส่ายหน้าและพูด: “ไม่ต้องล่ะ พวกคุณจัดการเรื่องที่นี่ให้เรียบร้อยก็พอ ฉันไปก่อนล่ะ”

หวังเซียวเซียวขมวดคิ้วและถาม: “คุณไม่อยากจะพูดอย่างอื่นอีกเหรอ?”

เย่เซิ่งเทียน ยิ้มอย่างเจิดจรัสเผยให้เห็นฟัน และกล่าวว่า: “พูดอะไร? ถ้าฉันสามารถมีชีวิตกลับมา งั้นทั้งหมดก็ยังมีหวัง ถ้าฉันกลับมาไม่ได้ จะพูดอย่างอื่นก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว”

หวังเซียวเซียวรู้สึกปวดใจ โบกมือ และพูดว่า: “ถ้าคุณกลับมาไม่ได้ ฉันก็จะพาลูกสาวคุณไปซ่อน ให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างปลอดภัย”

เย่เซิ่งเทียนเจ็บปวดใจ แต่ก็ฝืนยิ้มและพูด: “ขอบคุณมาก ไปล่ะ”

พูดจบ เขาหันหลังเดินจากไป ท้ายที่สุดแล้วไม่มีการหันหลังกลับ

ถ้าหากว่าไปไม่กลับ

งั้นก็ไปไม่ต้องกลับแล้ว