บทที่ 1091 มาแลกเปลี่ยนกัน
บทที่ 1093 ความหวังพังลงแล้ว
“ทำไม ไม่กล้าเอา?”
เย่เซิ่งเทียนจ้องโจวเฉิงแบบหยอกเย้า ใครก็ไม่รู้ว่าในใจเขาวางแผนอะไรอยู่
เหย้เฉิงและคนอื่นตกใจแย่แล้ว มหาพญาเทพแกร่งขนาดนี้ ถ้าได้รับหลักธรรมแห่งจักรพรรดิเข้าไปอีก งั้นคงไม่มีใครพอจะขัดขวางได้จริงๆ แล้ว
แต่พวกเขาก็รู้สึกว่า เย่เซิ่งเทียนจะไม่ทำขนาดนี้
“แกกล้าเหรอ?”
โจวเฉิงมองเย่เซิ่งเทียนแบบเย้ยหยันเช่นกัน เสายักษ์สีดำที่ด้านหลัง ค่อยๆ รวมตัวเป็นทางผ่านเส้นหนึ่ง
“มีอะไรไม่กล้าล่ะ?”
คาดไม่ถึงเย่เซิ่งเทียนลอกหลักธรรมแห่งจักรพรรดิออกมาแล้วโดยตรง
“ไม่ได้!”
เหย้เฟิงอยากจะห้าม แต่ไม่มีทางขยับตัว
ถึงแม้อยู่เขตแดนของแดนทะลุเทพเก้าวังเหมือนกัน แต่พวกเขาสามสี่คนนี้ เมื่อเทียบกับเย่เซิ่งเทียนและโจวเฉิง ความต่างมันมากเกินไป
หลักธรรมแห่งจักรพรรดิหลุดออกจากภายในร่างกายเย่เซิ่งเทียน รวมตัวกลายเป็นลูกแก้วใสขนาดเท่าฝ่ามือลูกหนึ่ง ราวกับดวงดาว
“ปล่อยแม่ของฉันไป หลักธรรมแห่งจักรพรรดิอันนี้จะเป็นของแก”
เย่เซิ่งเทียนพูดแบบหน้าตาไร้ความรู้สึก “โลกมนุษย์เป็นยังไง ไม่เกี่ยวกับฉัน เฝ้าพิทักษ์โลกมนุษย์ไม่ใช่หน้าที่ของฉัน แกอยากทำอะไร ก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันแค่หวังว่าแม่ของฉันจะอยู่รอดปลอดภัยดี แกวางแผนมานานหลายปีขนาดนี้ กระเสือกกระสนมาจนถึงตอนนี้ ไม่ใช่เพื่อหลักธรรมแห่งจักรพรรดิหรอกเหรอ? ตอนนี้โอกาสมาวางอยู่ตรงหน้าแกแล้ว เป็นยังไงบ้าง สำหรับแกแล้วการแลกเปลี่ยนอันนี้มันไม่เสียเปรียบเลย”
โจวเฉิงขมวดคิ้วแน่น แม้ว่าเป็นเขา เวลานี้ก็มองเย่เซิ่งเทียนไม่ออกว่าในใจเขาคิดอยากทำอะไรกันแน่
หลักธรรมแห่งจักรพรรดิที่สำคัญเช่นนี้ คาดไม่ถึงเย่เซิ่งเทียนอยากมอบออกมาโดยง่ายดาย
เจ้าหมอนี่ สรุปอยากทำอะไรกัน?
“แกนี่เป็นคนบ้าคนหนึ่งจริงๆ นะ เป็นคนบ้าที่บ้ายิ่งกว่าฉันอีก แกยังกล้าเลย ฉันมีอะไรไม่กล้า?”
โจวเฉิงหัวเราะแล้ว ไม่ว่าเย่เซิ่งเทียนจะซ่อนแผนการอะไรเอาไว้ ขอแค่เขาเอาหลักธรรมแห่งจักรพรรดิมาครองได้ แผนการทั้งหมดของเย่เซิ่งเทียน ล้วนจะสูญเปล่า
“ในเมื่ออยากแลกเปลี่ยน งั้นเอาหลักธรรมแห่งจักรพรรดิมาให้ฉันก่อน แม่ของแกไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับฉันอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น เป้าหมายของฉันก็บรรลุเรียบร้อย แกก็ไม่มีประโยชน์สำหรับฉันเหมือนกัน ขอแค่แกเอาหลักธรรมแห่งจักรพรรดิมาให้ฉันก่อน ฉันย่อมปล่อยตัวแม่แกไปแน่นอน มันไม่คุ้มค่าให้ฉันมาผิดคำสัญญาด้วยเรื่องนี้หรอก”
“ได้ ให้แก”
เย่เซิ่งเทียนโยนหลักธรรมแห่งจักรพรรดิเข้าไปโดยตรง
“เย่เซิ่งเทียน นายทำอะไร!”
“เย่เซิ่งเทียน นายบ้าไปแล้ว!”
เหย้เฉิง เหย้เฟิง เหย้หมิงทั้งสามคนร้อนใจจนต่อว่ายกใหญ่
หลักธรรมแห่งจักรพรรดิที่ได้มาครองแบบไม่ง่าย ก็ให้โจวเฉิงไปแบบนี้เลย เย่เซิ่งเทียนบ้าไปแล้วจริงๆ
สิ่งสำคัญสุดคือ หลักธรรมแห่งจักรพรรดิ เป็นชะตาชีวิตของทั้งโลกมนุษย์รวมตัวกันขึ้นมา
ให้โจวเฉิงไป ทั้งโลกมนุษย์ ล้วนจะกลายเป็นคุกล้างบาป
“หุบปาก!”
เย่เซิ่งเทียนตะโกน “ช่วยเหลือโลกมนุษย์ นั่นเป็นเรื่องของพวกคุณ เกี่ยวอะไรกับผมด้วย? เจตนาแรกที่ผมบำเพ็ญตน เดิมเพื่อช่วยชีวิตแม่ สำหรับโลกมนุษย์จะเป็นยังไง พวกคุณจะเป็นยังไง เกี่ยวอะไรกับผมด้วย?”
เขาในเวลานี้เย็นชาจนเป็นคนไม่มีเหตุผล
ทั้งสามรู้สึกหายใจไม่ออก จ้องเย่เซิ่งเทียนด้วยสายตาโกรธเคือง
มองเห็นหลักธรรมแห่งจักรพรรดิลอยมายังตนเองทางนี้ โจวเฉิงตะลึงค้างแล้ว เขานึกไม่ถึงจริงๆ ว่าเย่เซิ่งเทียนจะทำขนาดนี้
ในระหว่างช่วงเวลาสั้นๆ ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร
ตอนแรก ไม่ว่าเขาจะแสดงออกอย่างไร ล้วนไม่มีทางได้รับหลักธรรมแห่งจักรพรรดิ สุดท้ายทำให้เขาผิดหวังต่อจักรพรรดิไท่ ผิดหวังต่อจอมพลเทพชิงเฟิง
สิ่งของที่ก่อนหน้านี้ใช้หมดทุกวิถีทางล้วนไม่ได้รับมาครอง ปัจจุบันนี้กลับได้มาครองอย่างง่ายดาย ราวกับฝันไป
มันยากจะเชื่อ
“หลักธรรมแห่งจักรพรรดิ……”
โจวเฉิงตื่นเต้นจนมือทั้งสองข้างเริ่มสั่นเทาขึ้นมา
ในที่สุดเขาก็ได้รับหลักธรรมแห่งจักรพรรดิมาแล้ว
“พอใจแล้วสินะ? จับไว้ให้ดีอย่าทำตกล่ะ”
ในแววตาลึกเย่เซิ่งเทียนปรากฏความเจ้าเล่ห์นิดๆ ขึ้นฉับพลัน
ทันใดนั้น หลักธรรมแห่งจักรพรรดิในมือของโจวเฉิง ระเบิดออกเสียงดังตูม
