เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 216

เอี๋ยนชิงนั่งขัดสมาธิ เอาของที่ได้รับจากการต่อสู้ครั้งนี้ออกมา
โดนไล่ออกมาจากจวนอากาศธาตุ ทำให้เขาไม่ได้ยาจากเฒ่าประหลาดแม้แต่เม็ดเดียว สิ่งที่ได้เพียงอย่างเดียว คือกระบี่หนักไม่คมของลู่ฝาน
เอี๋ยนชิงเอากระบี่หนักสีดำขลับ ออกมาจากแหวน เขามองดูอย่างละเอียด
กระบี่หนักกว่าที่เขาคิด เอี๋ยนชิงไม่เข้าใจ ทำไมนักบู๊แดนปราณในธรรมดาๆ ถึงสะบัดกระบี่หนักแบบนี้ได้
เขาใช้นิ้วเคาะลงไปบนกระบี่ ตามองไปที่ตัวอักษร “กระบี่หนักไม่คม ไหวพริบต้องเรียบง่าย” ประกายในตาเอี๋ยนชิงสว่างวาบ
“กระบี่ดี! กระบี่ดีจริงๆ หายากมากๆ ราคากระบี่เล่มนี้ คงเกินกว่ายาทิพย์สิบเม็ด”
เอี๋ยนชิงเห็นความไม่ธรรมดาของกระบี่หนักไม่คม โดยเฉพาะตัวอักษรบนกระบี่ เป็นสมบัติที่ตีราคาไม่ได้
“กระบี่ดีขนาดนี้ อยู่ในมือนักบู๊แดนปราณในธรรมดาๆ ช่างไม่เป็นธรรม อยู่กับฉันสิ แกถึงจะส่องแสงได้อย่างงดงาม”
เอี๋ยนชิงยิ้มกว้าง จากนั้นเอาขวดสิบกว่าขวดกับหินรูปร่างประหลาด ออกมาจากแหวน
“อืม ในเมื่ออยู่ในมือฉัน ต้องเพิ่มพลานุภาพของกระบี่นี่สักหน่อย”
เอี๋ยนชิงเอาขวดเล็กๆ ขึ้นมาหนึ่งขวด เทของเหลวสีดำขลับ ลงบนกระบี่หนักไม่คม
ของเหลวนี้มีชื่อว่า น้ำทิพย์รวมสาร มีประสิทธิภาพยกระดับผลการฝึกตนของร่างกายคน แต่เมื่อปาดลงบนอาวุธหรือเครื่องราง จะมีประสิทธิภาพยกระดับความสามารถของอาวุธ น้ำทิพย์รวมสารเพียงขวดเดียว ราคาไม่ด้อยกว่าอุกกาบาตจิตเย็นเลย เอี๋ยนชิงชอบกระบี่เล่มนี้จริงๆ เขาจะเปลี่ยนกระบี่หนักไม่คม เป็นอาวุธที่เหมาะสมกับเขาที่สุด ยกระดับพลานุภาพของอาวุธ คือสิ่งจำเป็นอยู่แล้ว เอี๋ยนชิงจึงทำอย่างเต็มที่
เพียงแค่ไม่นาน เอี๋ยนชิงเทน้ำทิพย์รวมสารสี่ขวดกับน้ำสุเมรุสองขวด ขณะเดียวกันก็เอาหินแปลกที่สามารถรวมพลังอัคคีบนโลกบดเป็นผง แล้วปาดลงไปบนตัวกระบี่
ทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งล้ำค่าที่สุด ที่เอี๋ยนชิงเก็บเอาไว้ ไม่งั้นเขาคงไม่เก็บติดตัวไว้
ถ้าลู่ฝานรู้ว่ากระบี่หนักไม่คมของตัวเอง มีของราคาไม่ธรรมดาปาดลงไป คงไม่รู้จะยิ้มหรือหัวเราะอย่างบ้าคลั่งดี
เอี๋ยนชิงทำทุกอย่างแล้ว แต่ไม่พบว่ากระบี่เล่มนี้ โดนหวูเฉินใช้วิชาพิเศษกลั่นหลอมมาก่อน มีเพียงลู่ฝานที่สามารถใช้มันได้
แม้เอี๋ยนชิงจะทำให้มันแข็งแกร่งอีกเท่าไร ก็ไม่สามารถเอาความสามารถของมันออกมาได้ แม้แต่ส่วนเดียว
แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ เอี๋ยนชิงไม่รู้ จากประสบการณ์ของเขา รู้แค่ว่าเมื่อกระบี่อยู่ในมือเขา ก็เป็นของเขาแล้ว จะเพิ่มความแข็งแกร่งอย่างไรก็ได้ ถึงขั้นที่เอี๋ยนชิงจะให้อาจารย์ซิงยวน ช่วยเขาหลอมด้วย
ขณะเอี๋ยนชิงกำลังเพิ่มความแข็งแกร่งของกระบี่อย่างตื่นเต้น ข้างนอกมีเสียงตวาดดังขึ้น
“ซิงยวน นายออกมาเดี๋ยวนี้!”
เสียงตวาดดังไปทั่วคณะหยินหยาง
คลื่นเสียงอันน่ากลัว ทำให้หลังคาห้องของคณะหยินหยาง ปลิวออกไปเป็นจำนวนมาก
ลูกศิษย์คณะหยินหยางเดินออกมา เงยหน้ามอง เห็นอาจารย์อี้ชิงลอยอยู่กลางอากาศ มีแสงน่ากลัวปกคลุมทั้งตัว แทบจะปกคลุมเกือบครึ่งท้องฟ้า
ซิงยวนที่กำลังฝึกฝนอยู่ ลืมตาขึ้น พูดเย็นชาว่า “อี้ชิง เขาเป็นบ้าอะไรอีก”
ซิงยวนเหาะออกมาจากคณะ
ผมขาวสะบัดไปมา ซิงยวนเห็นอี้ชิงที่กำลังโมโห
ซิงยวนพูดอย่างดุดันว่า “อี้ชิง นายมาคณะหยินหยางของฉันทำไม อยากตายหรือไง”
อี้ชิงสะบัดมือ ถือกระบี่ยาวสิบเมตรอยู่ในมือ เมื่อกระบี่เล่มนี้ปรากฏออกมา พื้นที่รอบๆ แปรปรวนทันที
“ซิงยวน ศิษย์ของนายฆ่าศิษย์ฉัน วันนี้ฉันจะทำให้คณะหยินหยางไม่เป็นสุข! ฉันจะดูสิว่าสถาบันสอนวิชาบู๊ ไม่มีกฎเกณฑ์จริงหรือไม่!”