บทที่ 263
“ปราณมังกรคำราม ฟ้าดินแตกสลาย!”
เหยียนฮ่าวเปลี่ยนค่ายกลอีกครั้ง ครั้งนี้ปราณมังกรพุ่งไปหาลู่ฝานทันที
พลังปราณนับไม่ถ้วน เหมือนมีดพุ่งไปทั่ว นักเรียนคณะศิงขรที่อยู่ใกล้สุด ก็โดนไปด้วย
ลู่ฝานถือกระบี่หนักไม่คมเอาไว้แน่น ไฟบนตัวลุกโชนขึ้นมา
ปราณชี่ในตัว เคลื่อนไหวตามลายเส้นวิชาเทพไร้ขีดจำกัด ตอนนี้กระบี่หนักไม่คมในมือลู่ฝาน มีเปลวไฟขึ้นมาด้วย
“กระบี่มังกรเพลิงคำราม!”
เมื่อฟาดกระบี่ออกมา ลู่ฝานมีปราณมังกรเช่นกัน
วิชาหมัดเปลี่ยนเป็นวิชากระบี่ ใช้พลังประสานอันน่ากลัวของวิชาเทพไร้ขีดจำกัด ลู่ฝานประสบความสำเร็จอย่างเหลือเชื่อ
ถ้าตอนนี้อาจารย์เต้ากวงอยู่ที่นี่ เห็นภาพนี้ ต้องร้องออกมาอย่างตกใจแน่นอน
มังกรตัวเล็กและตัวใหญ่ ปะทะเข้าด้วยกัน
พลังอันน่ากลัว สั่นสะเทือนจนพวกเหยียนฮ่าวทั้งห้าคน เลือดออกปากและจมูก พลังแผ่ออกไปเป็นวงกว้างพร้อมเสียงลม พัดจนนักเรียนจำนวนไม่น้อยหมอบอยู่บนพื้น
ตอนนี้เฟิ่งหวากระอักเลือดออกมา เธอฝืนไม่ไหวเป็นคนแรก
อาจารย์ชีหลินเห็นเฟิ่งหวาหน้าซีดเผือด ก็ใจสั่นทันที
นี่แสดงออกถึงการที่ค่ายกลจะพังทลาย อย่าบอกนะว่านักเรียนคณะศิงขรห้าคน ต้านทานลู่ฝานคณะหนึ่งเดียวเพียงคนเดียวไม่ได้
ตัวลู่ฝานโงนเงนเหมือนกัน แม้เสื้อปราณที่แข็งแกร่ง ช่วยต้านทานพลังส่วนใหญ่เอาไว้ แต่พลังที่เหลือ ก็ยังทำให้เขารู้สึกเจ็บ
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร สิ่งสำคัญที่สุดคือ พลานุภาพของกระบี่นี้ แข็งแกร่งจนน่าตกใจจริงๆ ขนาดเขาเองยังคิดไม่ถึง
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายดุดันมาก เจ้านายใกล้ทำลายค่ายกลของพวกเขาแล้ว ตอนนี้ฉันเก็บมันได้ไหม”
ลู่ฝานพูดในใจว่า “เก็บสิ”
“ฮ่าๆ ได้เลยเจ้านายผู้ยิ่งใหญ่!”
ทันใดนั้น บนตัวลู่ฝานมีเส้นไหมละเอียดปรากฏขึ้นมา
เส้นไหมเหล่านี้ซ่อนอยู่ในปราณชี่ของลู่ฝาน ขนาดอาจารย์ชีหลินก็มองเส้นไหมนี้ไม่เห็น
ทันใดนั้น พลังบริสุทธิ์โดนเส้นไหมดึงกลับมาที่ตัวลู่ฝาน
พลังพวกนี้ปรากฏในตันเถียนของลู่ฝานอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานเห็นรอยค่ายกลปรากฏบนมุกเทพ
ถ้าพูดให้ถูก มันประทับอยู่บนเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในมุกเทพ
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เรียบร้อยแล้ว ได้ค่ายกลมาแล้ว แยกย้ายได้”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรยังไม่ทันพูดจบ พวกเหยียนฮ่าวทั้งห้าคนที่อยู่หน้าลู่ฝาน กระเด็นออกไปพร้อมกัน ค่ายกลหายไป เหมือนกระบี่ของลู่ฝานฟันค่ายกลของพวกเขาจนแหลก ทั้งห้าคนกระอักเลือดออกมาจนเลอะแขนเสื้อ
สีหน้าอาจารย์ชีหลินเปลี่ยนไปทันที นักเรียนคณะศิงขรคนอื่น เห็นภาพตรงหน้า ล้วนช็อกอยู่กับที่
ลู่ฝานเก็บกระบี่หนักอย่างสงบ หันไปมองครูเฉินลี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างสุขุม
“ครูประกาศได้แล้วครับ”
ครูเฉินลี่เพิ่งตั้งสติได้ ประกาศออกมาว่า “ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียวชนะ”
ลู่ฝานอมยิ้มแล้วพยักหน้า หันหลังเดินไปอีกด้าน เก็บเหรียญทองสองเหรียญ ต่อหน้าต่อตาทุกคน
การต่อสู้จบลงแล้ว เขาควรกลับได้แล้ว
ลู่ฝานเดินลงจากเขาช้าๆ นักเรียนคณะศิงขรมองตามลู่ฝานเดินจากไป
“เฮ้อ กลับกันเถอะ”
อาจารย์ชีหลินดูแก่ลงเป็นสิบปี สะบัดมือบอกให้นักเรียนคนอื่น แบกเหยียนฮ่าวและคนอื่นกลับไป
เฟิ่งหวาที่นอนอยู่บนพื้น จนถึงตอนนี้ก็ยังช็อกอยู่
พวกเขาแพ้แล้วจริงๆ คณะศิงขรแพ้แล้วจริงๆ
ไม่ต้องคิดเลย ผ่านวันนี้ไป ชื่อลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว ต้องดังไปทั่วสถาบันสอนวิชาบู๊!
