บทที่ 286
บนเวที ฉู่สิงยังสัมผัสความอันตรายที่ใกล้เข้ามาไม่ได้ เขารอให้หมิงจูใช้กระบวนท่าออกมาก่อน
ให้นักเรียนหญิงลงมือก่อน นี่เป็นมารยาทและการอบรมที่ดี เขาไม่อยากเสียมารยาท
แต่ฉู่สิงไม่รู้ว่า วันนี้เขาต้องแลกอย่างแสนสาหัส เพราะคำว่ามารยาท
เมื่อพลังปราณพลังสุดท้าย ปล่อยออกมาจากตัวหมิงจู เหมือนดวงดาวหยุดอยู่รอบๆ หมิงจูมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า
รอยยิ้มเดียวสามารถทำให้ใจหวั่นไหว รอยยิ้มเดียวสามารถล่มเมืองได้
รอยยิ้มของหมิงจูทำให้ฉู่สิงชะงักอยู่ที่เดิม
จากนั้นหมิงจูลงมือทันที!
ฝ่ามือแตะลงบนอากาศเบาๆ แสงนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นมาทันที
เหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืน ดวงดาวมากมายส่องประกาย ทำให้ฉู่สิงอกสั่นขวัญแขวน
“ดาวเต็มฟ้า!”
หมิงจูพูดออกมาเบาๆ เสียงอันอ่อนโยน เหมือนกำลังครางเบาๆ อยู่ใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน
ฉู่สิงโดนโจมตีจากทุกด้าน เหมือนพลังอันน่ากลัว แทงทะลุเสื้อปราณของเขาในพริบตา
“วิชากระบี่มังกรดำ!”
ช่วงเวลาคับขัน ฉู่สิงใช้วิชากระบี่ของตัวเองออกมา
ปราณกระบี่กระจายออกมา ปะทะกับแสงที่พุ่งเข้ามาไม่หยุด
ฉู่สิงถอยหลังอย่างต่อเนื่อง เหงื่อไหลลงจากหน้าผาก ทันใดนั้นโดนแสงหนึ่งโจมตี จนเกือบโดนทำร้าย
เขาคิดไม่ถึงว่า ศิษย์พี่หมิงจูที่อ่อนช้อยดั่งน้ำ งดงามโดดเด่น จะลงมือโหดเหี้ยมแบบนี้
ฉู่สิงกัดฟัน ยกกระบี่ขึ้นมาขวางไว้ด้านหน้า แล้วตวัดกระบี่ออกไป
“ค่ายกลกระบี่!”
ค่ายกลหยินหยางปากว้าใต้เท้า แผ่ขยายออกไปเป็นสิบเท่า
กระบี่ยาวที่เกิดจากพลังปราณดูสมจริง ปรากฏอยู่ข้างหน้าหมิงจู
ตอนนี้ฉู่สิงกะจะพังพินาศไปทั้งคู่
หมิงจูสะบัดมืออีกครั้ง มีสร้อยข้อมือสีเงินปรากฏขึ้นที่มือขวา มีกาแล็กซี่สลักไว้ด้านบน
นี่คือสร้อยข้อมือเศษดาวอาวุธของหมิงจู
พูดว่าเป็นอาวุธ อันที่จริงคนที่รู้จะรู้ว่า นี่เป็นผลงานที่ภูมิใจของนักเรกิ
นักบู๊สามารถใช้ได้ ผู้ฝึกชี่ก็สามารถใช้ได้เช่นกัน
ใส่พลังปราณเข้าไป เขย่าเบาๆ กระบี่ที่มีแรงกระเพื่อมที่มองไม่เห็น พุ่งโจมตีเข้ามา
เมื่อใช้แรงเขย่าอีก ค่ายกลหยินหยางปากว้าใต้เท้าฉู่สิง มีแนวโน้มที่จะแตก
ตอนนี้หมิงจูถูกปกคลุมด้วยแสงทั้งตัว เสื้อปราณของเธอแสบตาจนไม่สามารถมองตรงๆ ได้
ขนาดลู่ฝานกับศิษย์พี่ใหญ่มองเธอ ยังต้องหรี่ตามองเลย
แควก!
เสียงเสื้อโดนฉีกดังขึ้นมา แขวนขวาของฉู่สิง โดนแสงหนึ่งแทงทะลุ
ข้อมือสั่นจนแทบจับกระบี่ยาวไว้ไม่ได้
“แย่แล้ว ศิษย์พี่ฉู่สิงจะแพ้แล้ว”
หานเฟิงร้อนใจมาก แต่ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
มีแสงพุ่งเข้ามาอีก ฉู่สิงหลบไม่ทัน แทงทะลุมาที่ข้อเท้าของเขา
สีหน้าของฉู่เทียนกับลู่ฝานเปลี่ยนไป
ฉู่สิงจะแพ้แบบนี้เหรอ
หมิงจูเห็นภาพตรงหน้า สะบัดมือเตรียมโจมตีฉู่สิงครั้งสุดท้าย
พลังปราณบนตัวหมุนวนขึ้นมา แสงดวงดาวบริเวณรอบๆ รวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน พุ่งเข้าไปหาฉู่สิง
นี่เป็นเสาแสงที่ใหญ่กว่าตัวฉู่สิง ลู่ฝานไม่สงสัยเลยว่าถ้าโดนเสาแสงนี้ ศิษย์พี่ฉู่สิงต้องบาดเจ็บจนลุกไม่ได้แน่นอน
แต่จู่ๆ ศิษย์พี่ฉู่สิงสะบัดกระบี่ยาว ค่ายกลหยินหยางปากว้าใต้เท้า ปกคลุมตัวเขาเอาไว้
ตัวอักษรแปดตัวปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน
เฉียน คุน เจิ้น ซวิ่น ตุ้ย เกิ้น ข่าน หลี*
อักษรแปดตัวกลายเป็นกำแพงทนทาน ต้านทานการโจมตีถึงตายของหมิงจูเอาไว้
หานเฟิงเห็นแล้วอึ้ง ตะโกนออกมาว่า “ปากว้าสวรรค์ประทาน! ศิษย์พี่ฉู่สิงฝึกถึงปากว้าสวรรค์ประทานแล้ว แข็งแกร่งจริงๆ!”
