เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 344

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 344
จัดการสองคนด้วยสองกระบวนท่าอย่างรวดเร็ว

สองคนที่เหลือของคณะฟ้าร้อง เห็นแล้วถึงกับอึ้ง

อาจารย์ฮั่วซานช็อกไปแล้ว ตอนนี้เขารู้สึกว่าพนันแบบนี้กับลู่ฝาน ประมาทไปหน่อยหรือเปล่า

ครู นักเรียนคณะฟ้าร้องที่อยู่ที่นี่ พากันมองลู่ฝานอย่างตกตะลึง

เสี่ยวเหวินเอามือปิดปากตัวเองเบาๆ “ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ ขนาดศิษย์พี่หลัวตาน ก็ไม่มีทางเอาชนะศิษย์พี่เหอคุนได้ด้วยกระบวนท่าเดียว”

ศิษย์พี่หวังที่อยู่ข้างๆ ตาเป็นประกาย มองแผ่นหลังลู่ฝาน ด้วยความตื่นเต้น

ผู้ชายที่แข็งแกร่งมาก ห้าวหาญ สง่าผ่าเผย สุภาพบุรุษจริงๆ ช่างเป็นคนที่เธอ……

เสี่ยวเหวินเห็นความผิดปกติของศิษย์พี่หวังดึงเธอเบาๆ แล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หวังไม่เป็นอะไรใช่ไหม”

ศิษย์พี่หวังแก้มแดงระเรื่อทันที “ไม่เป็นไรๆ ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียวแข็งแกร่งจริงๆ”

กล้ำกลืนฝืนทน นักเรียนที่โดดเด่นคนที่สามของคณะฟ้าร้องเดินออกมา

“เว่ยตงเจิง โปรดชี้แนะด้วย”

เพิ่งพูดจบ เว่ยตงเจิงแผ่พลังปราณไปทั่วร่างกาย เสื้อปราณอย่างหนาเป็นชั้นๆ ราวกับเอาพลังปราณทั้งหมดมาใช้เพื่อป้องกัน

สภาพแบบนี้ ทำให้อาจารย์ฮั่วซานถอนหายใจออกมา

คิดไม่ถึงว่านักเรียนที่โดดเด่นของคณะฟ้าร้อง จะตกใจจนสติแตกไปแล้ว

เห็นการแสดงออกของเว่ยตงเจิง แค่ต้านทานกระบวนท่าของลู่ฝานได้ ก็นับว่าทำหน้าที่สำเร็จแล้ว

การกระทำแบบนี้ ยังจะพูดเรื่องชนะได้ยังไง

ลู่ฝานเห็นแล้วแทบจะหัวเราะออกมา จนลืมจู่โจมไปเลย

เว่ยตงเจิงเริ่มเดินวนรอบลู่ฝาน ท่าทางหวาดระแวง เหมือนเจอสัตว์อสูรที่น่ากลัวมาก มีเหงื่อไหลลงมาจากหน้าผาก

“นายจะหมุนสักกี่รอบ”

ลู่ฝานยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

เว่ยตงเจิงกัดฟัน แล้วหยุดลง จากนั้นดึงดาบพุ่งเข้าไปหาลู่ฝาน

สายฟ้าแผ่ออกมาจากใต้เท้าของเขา

“ดาบฟ้าร้อง งูสายฟ้าฆ่า!”

ไม่พูดก็ไม่ได้ กระบวนท่านี้มีอำนาจมาก แต่พลานุภาพธรรมดาทั่วไปมาก

กระบวนท่างดงามแต่ไม่สมจริง พลังปราณก่อตัวแต่ไม่มั่นคง ถ้าเดาไม่ผิด แดนปราณนอกของเว่ยตงเจิงต้องพึ่งสมุนไพรหรือไม่ก็ยา ไม่สามารถควบคุมได้สักนิด

ในบรรดานักเรียนที่โดดเด่นของคณะฟ้าร้อง พละกำลังของเว่ยตงเจิงคงต่ำที่สุด

ลู่ฝานไม่คิดจะใช้เคล็ดวิชาบู๊ระดับดินในการจัดการเขาสักนิด

กายทองไฟอาบพลุ่งพล่าน เปลวไฟสีทองลุกโชนบนตัวลู่ฝาน

ลู่ฝานยกมือซ้ายบีบดาบยาวพลังปราณในมือเว่ยตงเจิง

ปราณชี่ในตัวเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง ที่เว่ยตงเจิงกรีดโดนผิวหนังลู่ฝานเมื่อครู่ สมานกันอย่างรวดเร็ว ไม่เหลือแม้แต่รอยแผล

ใช้แรงบีบดาบยาวพลังปราณของเว่ยตงเจิงกลายเป็นแสงเล็กๆ มากมาย

พลิกมือสะบัดกระบี่ วิชากระบี่มังกรม้วนโจมตีลงบนตำแหน่งหัวใจของเว่ยตงเจิง

เสื้อปราณบนตัวเว่ยตงเจิงแตกออกทันที เหมือนโดนหินก้อนใหญ่กระแทกตัว กระเด็นออกไปสามสิบกว่าเมตร จึงหยุดลง

พละกำลังแดนปราณนอกชั้นหนึ่ง สิ่งที่อยู่ตรงหน้าลู่ฝานตอนนี้ ดูเล็กน้อยมาก

นักบู๊ทั่วไป ถ้าไม่ใช่แดนปราณนอกชั้นสี่ขึ้นไป ไม่มีทางสู้กับเขาได้

“คนที่สาม”

ลู่ฝานพูดออกมาอย่างสบายๆ

ต่อสู้สามคนต่อเนื่อง ลู่ฝานแสดงออกสบายๆ เหมือนหั่นผัก ผู้ใหญ่รังแกเด็กชัดๆ สู้ไปงั้นๆ ก็ชนะแล้ว

คนสุดท้ายของคณะฟ้าร้องกลืนน้ำลาย แววตามีความหวาดกลัว

ถ้ารู้ว่าลู่ฝานแข็งแกร่งขนาดนี้ ใครจะออกมากันล่ะ