เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 340
ผู้หญิงเชิดหน้าขึ้น สีหน้าดูหมิ่น
ลู่ฝานไม่รู้จริงๆ ว่า1-2 วันมานี้ “ชื่อไม่ดี” ของเขา ดังไปทั่วสถาบันสอนวิชาบู๊แล้ว
กระบี่โหดเหี้ยมฆ่าอนงค์ ชื่อนี้ไม่น่าฟังเป็นอย่างมาก
ลู่ฝานขี้เกียจอธิบายให้ผู้หญิงฟัง หันหน้ามาอย่างไม่สะทกสะท้าน
ผู้หญิงเห็นว่าลู่ฝานไม่อยากเถียงกับเธอ จึงโมโหทันที
เดินเข้ามายืนหน้าลู่ฝาน จ้องตาลู่ฝานแล้วพูดว่า “ทำไม ไม่กล้าพูดแล้วเหรอ ดูเหมือนข่าวลือจะจริงสินะนายมันก็แค่แสร้งเป็นสุภาพบุรุษ หึ คนอย่างนายน่ะเหรอจะสู้กับศิษย์พี่หลัวตาน นายรอแพ้อย่างทุเรศได้เลย”
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ มองผู้หญิงด้านหน้า ระยะใกล้ขนาดนี้ เขาสามารถนับได้เลยว่าบนหน้าผู้หญิงมีกระเยอะแค่ไหน
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “จะดีหรือร้าย พวกพี่ก็พูดไป ผมก็ทำของผม พี่เชื่อข่าวลือ เป็นเรื่องของพี่ พี่จะให้ผมพูดอะไรล่ะ บอกพี่ว่าอย่าหูเบาเชื่อข่าวลือ ผมเป็นคนดีงั้นเหรอ”
ลู่ฝานยิ้มอย่างสดใส จนทำให้ผู้หญิงอึ้งไป
ผู้หญิงถอยหลังสองก้าว สีหน้าดูสับสน
ขณะนั้นเอง เสียงดังก้องขึ้นในคณะฟ้าร้อง
“ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว มาที่โถงพลังธรรม”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “อาจารย์ฮั่วซานของพวกพี่เรียกผมแล้ว ขอโทษด้วย ผมคงคุยกับพี่ไม่ได้แล้ว”
ลู่ฝานก้าวไปด้านหน้า ผู้หญิงกัดฟันกระทืบเท้า แล้วรีบเดินตามไป
ทั้งคณะฟ้าร้องโกลาหล หลังจากคำพูดของอาจารย์ฮั่วซาน
“ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียวมาแล้วเหรอ เขามาเองเหรอ จะประลองเดี่ยวกับคณะฟ้าร้องหรือไง”
“อวดดีเกินไปแล้ว คิดว่าคณะเราอ่อนแอเหมือนคณะศิงขรเหรอ”
“ไป ฉันจะดูสิว่าลู่ฝานเก่งจริงหรือเปล่า”
……
นักเรียนคณะฟ้าร้องมาที่ประตูคณะกันเป็นกลุ่ม ลู่ฝานเดินไปเรื่อยๆ ทั้งสองข้างเต็มไปด้วยนักเรียนคณะฟ้าร้อง
ลู่ฝานเดินไปข้างหน้า ท่ามกลางสายตาอาฆาตของนักเรียนคณะฟ้าร้อง
แต่ยังดีที่นักเรียนพวกนี้นิสัยดี ไม่ได้เกิดเหตุการณ์ด่าคนขึ้น
ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ตอนนี้ลู่ฝานคงพรุนเป็นรังผึ้งไปแล้ว เดินไปพลาง คนที่ยืนขวางอยู่ข้างหน้าค่อยๆ หลีกทางให้
สีหน้าลู่ฝานยังราบเรียบ เหมือนไม่เห็นคนพวกนี้อย่างไรอย่างนั้น เดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ ความเร็วไม่ลดลงเลย
นักเรียนหญิงที่ตามหลังลู่ฝาน โดนนักเรียนคนหนึ่งรั้งไว้ “เสี่ยวเหวิน เขามาเองจริงเหรอ คนคณะหนึ่งเดียวคนอื่นไม่มาด้วยเหรอ”
เสี่ยวเหวินพยักหน้า “ใช่ ศิษย์พี่หวัง เขามาเอง หึ ฉันด่าเขาที่หน้าประตูไปยกหนึ่งแล้ว คนโลเล ทอดทิ้งผู้หญิงแบบนี้ มีความสามารถก็เสียเปล่า”
ศิษย์พี่หวังพูดว่า “เสี่ยวเหวิน ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ เขามาท้าประลองที่คณะเรา เธอด่าคนหน้าประตู คนคณะอื่นจะหาว่าคณะฟ้าร้องของเราไม่ได้รับการสั่งสอนนะ ถ้าเขาพูดออกไป เธอลำบากแน่”
เสี่ยวเหวินสีหน้าเปลี่ยนไป “ห๊า ศิษย์พี่หวังงั้นจะทำยังไงดี”
ศิษย์พี่หวังถอนหายใจพูดว่า “จะทำไงได้ล่ะ หวังว่าเธอจะไม่ใช่คนใจแคบ ฉันเห็นว่าเขาดูเป็นคนดี ไม่เหมือนคนเลวที่ชอบปล่อยข่าวลือ”
เสี่ยวเหวินพูดเสียงเบาว่า “หึ ไม่มีลมไหนเลยจะมีคลื่น เพราะคนที่เป็นศัตรูกับศิษย์พี่หลัวตาน ล้วนเป็นคนเลวทั้งนั้น”
ศิษย์พี่หวังส่ายหน้าแล้วหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไรมาก
นักเรียนที่เลื่อมใสศิษย์พี่หลัวตานเหมือนเสี่ยวเหวินมีอยู่ไม่น้อย เธอไม่อยากมีเรื่อง เพราะคำพูดที่ไม่เหมาะสมของเธอ
