เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 347

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 347
ลู่ฝานพยักหน้า ลานบ้านใหญ่ขนาดนี้ ไม่ต่างจากคฤหาสน์ตระกูลลู่ของเขาสักเท่าไร

หวังหว่านพูดต่อ “คืนนี้ฉันกับเสี่ยวเหวินก็พักที่นี่ นายเป็นแขก มีเรื่องอะไรเรียกพวกเราได้”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “งั้นรบกวนทั้งสองท่านด้วย โอเค ในเมื่อมาถึงแล้ว งั้นทั้งสองท่านตามสบายเลย ผมพักแค่คืนเดียวเท่านั้น ไม่มีเรื่องอะไรหรอก”

ลู่ฝานเดินไปด้านหลัง เดินเล่นสวนหลังบ้านสักเล็กน้อย จากนั้นหาห้องเพื่อพักผ่อน

หวังหว่านเห็นลู่ฝานปิดประตูลง ยิ้มแล้วพูดว่า “เสี่ยวเหวิน เธอว่าเขาเป็นคนเลวจริงเหรอ”

เสี่ยวเหวินพูดว่า “ไม่รู้สิ ศิษย์พี่หวังคืนนี้เราทดสอบเขาสักหน่อยไหม”

ศิษย์พี่หวังรีบส่ายหน้าพูดว่า “ห้ามเด็ดขาด เรารับคำสั่งจากอาจารย์ ให้ดูแลเขาคืนนี้ ห้ามรบกวนการพักผ่อนของเขา พอแล้ว เสี่ยวเหวินฉันจะไปบอกให้ในครัวเตรียมอาหาร เธอก็เดินเล่นตามสบายเถอะ”

เสี่ยวเหวินตอบรับ มองศิษย์พี่หวังจนลับสายตา

จากนั้นเสี่ยวเหวินมองห้องของลู่ฝาน มีประกายประหลาดในแววตา

ลู่ฝานเพิ่งเข้ามาในห้อง ก็ได้กลิ่นไม้จันทน์

หลังจากนั้น ลู่ฝานเห็นผู้หญิงสวมชุดคนใช้ กำลังเช็ดโต๊ะเก้าอี้อยู่

เมื่อเห็นลู่ฝานเข้ามา ผู้หญิงรีบหยุดการกระทำ แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า “นายท่าน”

ลู่ฝานรีบโบกมือไปมาแล้วพูดว่า “ไม่ต้องเรียกว่านายท่านหรอก ผมเป็นแค่นักเรียนคนหนึ่งในสถาบันสอนวิชาบู๊เท่านั้น”

ผู้หญิงพูดเบาๆ ว่า “แค่เป็นนักเรียนของสถาบันสอนวิชาบู๊ ก็เป็นนายท่านของพวกเราแล้ว คนใช้อย่างพวกเรา ล้วนรับใช้พวกนายท่าน”

ลู่ฝานหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า “คิดไม่ถึงว่านักเรียนคณะฟ้าร้อง ช่างสบายจริงๆ ออกมาฝึกฝน ยังมีพวกคนใช้คอยปรนนิบัติ”

ผู้หญิงพูดอย่างตกใจว่า “คณะอื่นไม่ได้เป็นแบบนี้เหรอ นายท่าน ฉันได้ยินว่าพวกนายท่านคณะกระบี่ คณะหยินหยาง ยิ่งหรูหรากว่านี้ เฟอร์นิเจอร์ข้างในหนึ่งชิ้นแพงมากเลยนะ”

ลู่ฝานโบกมือไปมา “เธอไม่รู้จักคณะหนึ่งเดียวสินะ โอเคๆ เธอออกไปเถอะ เธอไม่ต้องรับใช้ที่นี่หรอก”

ผู้หญิงตอบรับเบาๆ จากนั้นคำนับแล้วปิดประตูออกไป

ลู่ฝานนั่งอยู่ในห้อง กวาดตามองรอบๆ ห้องใหญ่ขนาดนี้ แต่ราศีและความงามไม่หายไป

บนกำแพงมีรูปภาพต่างๆ แขวนอยู่เต็มไปหมด สไตล์แตกต่างกันออกไป แต่ดูแล้วสบายตา

ลู่ฝานละสายตาออกมา ยังต้องทำเรื่องสำคัญ

เอาสูตรการกลั่นยาออกมาจากเข็มขัดเป็นปึก ลู่ฝานอ่านทีละแผ่น

เขาจำได้ว่าในสูตรการกลั่นยาที่เซียนสือฟางทิ้งไว้ มีสูตรการกลั่นยาสูตรหนึ่ง สามารถช่วยเขาขจัดสภาวะของผาเหลยถิงออกไปได้

หาอยู่ครู่หนึ่ง ลู่ฝานก็หาเจอ

เขาจำไม่ผิด มีสูตรการกลั่นยานี้จริงๆ ดูชื่อแล้วมีประโยชน์มาก

ยาแก้สายฟ้า กินแล้วสามารถนำพลังสายฟ้าเข้าสู่ร่างกายได้ ทำให้กระดูกและเส้นเอ็นแข็งแรง เสริมกล้ามเนื้อ พัฒนาพลังปราณ นักบู๊เท่านั้นที่กินได้

ยาชนิดนี้เป็นยาชีวิตระดับสี่ มีความยากในการกลั่นออกมา

แต่ไม่ต้องกังวล สมุนไพรในคลังมีอยู่ตลอด ใช้เวลาหนึ่งคืน ทำออกมาสักหนึ่งถึงสองเม็ด ไปสู้กับหลัวตานที่ผาเหลยถิงพรุ่งนี้ เขามีโอกาสชนะสูงมาก

คนอื่นคงรู้สึกเจ็บปวดใจที่ต้องเสียยาชีวิตในการต่อสู้

แต่สำหรับลู่ฝาน แค่เขาสามารถกลั่นยาออกมาได้ ก็เป็นแค่เรื่องเล็กน้อย

ลู่ฝานสูดหายใจลึก เข้าไปในจวนอากาศธาตุ

เมื่อมาถึงตำหนักยา ลู่ฝานเอาหม้อสือฟางออกมา เลือกสมุนไพรเรียบร้อย และเริ่มกลั่นยา

ไม่นาน กลิ่นยาแผ่ซ่านไปทั่วจวนอากาศธาตุ