เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 354
ลู่ฝานหัวเราะ หัวเราะอย่างมีความสุขมาก
“ต่อให้ฉันสามกระบวนอย่างนั้นหรือ? นายแน่ใจนะ?”
หลัวตานนั่งอยู่ตรงนั้น เอามือลูบคลำกระบี่ยาวในมือ “แน่นอน แต่ถ้าพอผ่านไปสามกระบวนท่า เกรงว่าจะเป็นเวลาที่นายพ่ายแพ้พอดี ฉันหวังว่าจะได้เห็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของนายภายในสามกระบวนท่านี้”
ลู่ฝานยิ้มพูดว่า “นายมีความมั่นใจมากนะ มั่นใจเหมือนกับฉันเลย”
คำพูดนี้ หลัวตานเพิ่งพูดออกไป ลู่ฝานก็เลยพูดตอบกลับไป
หลัวตานก็หัวเราะ สองคนมองหน้ากัน สามารถเห็นความฮึกเหิมในสายตาของทั้งคู่ได้เลย
ลู่ฝานก็ค่อยๆ ปล่อยพลังปราณของตนเองออกมา ในขณะเดียวกันก็ชักกระบี่หนักไร้คมออกมาด้วย
ส่งพลังปราณเข้าไป กระบี่หนักไร้คมก็เปล่งแสงออกมาระเรื่อ ก้อนหินแปลกๆ ที่ตั้งอยู่รอบๆ ก็ถูกพลังของกระบี่หนักไร้คมที่ปล่อยออกมา ทำลายจนเป็นผุยผง
“ยอดกระบี่!”
หลัวตานตาเป็นประกายจนน่ากลัว
ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สังเกตเห็นกระบี่หนักไร้คมในมือของลู่ฝาน นักบู๊คนอื่นๆ รวมถึงเขาด้วย ล้วนคิดว่ากระบี่ในมือของลู่ฝานเป็นเศษเหล็ก
กระบี่ที่หนักขนาดนี้ ยังไม่ได้เปิดคมกระบี่ มองอย่างไรก็เหมือนกับเศษเหล็กที่ยังตีไม่เสร็จสมบูรณ์ คนไม่น้อยแอบซุบซิบกัน ว่าทำไมลู่ฝานทำไมถึงใช้กระบี่แบบนี้ ที่บ้านยากจนหรือเปล่า
แต่ตอนนี้ ในใจของหลัวตานก็หัวเราะเยาะพวกคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย รวมทั้งตัวเขาเองด้วย
กระบี่หนักไร้คมในมือของลู่ฝานเป็นอาวุธที่หาได้ยากชิ้นหนึ่ง เกรงว่าน่าจะมีพลังพิเศษเหมือนกับกระบี่เงาม่วงในมือของเขา
ยกกระบี่หนักไร้คมขึ้น ลู่ฝานเอ่ยปากพูดว่า “รับให้ดีล่ะ กระบวนท่าแรก!”
กระบี่แกว่งออกไป ลมฟ้าอากาศในฟ้าดินก็เปลี่ยนสี
“กระบี่ฆ่าพิชิตฟ้า หนึ่งกระบี่ฆ่าหก!”
พริบตา ตัวอักษรคำว่า ฆ่า 6ตัวก็พุ่งไปทางหลัวตาน
พลังที่ซัดเข้ามานั้น รุนแรงจนทำให้ก้อนหินที่เท้าของหลัวตานแหลกละเอียดเป็นผุยผง รอบตัวของหลัวตานก็ปกคลุมไปด้วยเกราะพลังปราณสายฟ้าหนึ่งชั้น
“ยอดวิชากระบี่!”
หลัวตานตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น
แค่กระบวนท่าแรกก็รุนแรงขนาดนี้แล้ว หลัวตานเห็นว่าเสื้อปราณสายฟ้าที่ตนภูมิใจเกือบถูกกระบวนท่าของลู่ฝานทำลาย
ตอนที่ตัวอักษรคำว่า ฆ่า พุ่งเข้ามาโจมตีตอนท้ายนั้น ตัวอักษรคำว่า ฆ่า ก็ระเบิดออก
แรงระเบิดที่น่ากลัว ทำให้ทั้งผาเหลยถิงสั่นสะเทือนไปหมด
ที่ไกลออกไป ข้างๆ สะพานผ่านทัณฑ์ นักบู๊ของคณะฟ้าร้องนับไม่ถ้วน ยืดคอยื่นหน้ากันมาดู
“พลังรุนแรงมากเลย ตอนแรกก็สู้กันรุนแรงเลย”
“ว้าว มีหินแหลกสลายมากมายเลย”
……
อาจารย์ฮั่วซานยืนเอามือไพล่หลังยืนมองนิ่งๆ ได้ยินนักเรียนทางด้านหลังคุยกัน แล้วก็แอบส่ายหัวเบาๆ
“นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น”
เสียงระเบิดค่อยๆ หายไป หินที่แตกร่วงหล่นลงมาเหมือนสายฝน และในฝุ่นก้อนหินนั้น
หลัวตานก็ลุกขึ้นมา มือกำกระบี่เงาม่วง สีหน้าหนักใจพูดว่า “กระบวนท่าที่หนึ่ง”
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ พูดว่า “พลังป้องกันไม่ธรรมดา อย่างนั้นก็รับกระบวนท่าที่สองเถอะ”
พูดไป กายของลู่ฝานก็ปลดปล่อยไฟสีทองออกมาทั้งร่าง พลังปราณบนกายก็รวมกันเป็นรูปร่างมังกร
พอมีสภาพแบบนี้ หลัวตานก็พูดอย่างตกใจว่า “วิชาราชันมังกรงั้นหรือ? เป็นไปไม่ได้!”
ลู่ฝานยิ้มพูดว่า “ไม่ใช่วิชาราชันมังกรอยู่แล้ว แค่เรียนมานิดหน่อยเท่านั้นเอง รับอีกกระบี่ก็แล้วกัน กระบี่มังกรเพลิงคำราม!”
ก้าวออกไปด้านหน้าอย่างแรง รอยเท้ายุบลงไปในพื้นจนเป็นหลุม
กระบวนท่ากระบี่นี้ปล่อยออกไป มังกรยักษ์สีแดงเลือดก็คำรามพุ่งตัวขึ้น
เมื่อเทียบกับวิชาหมัดมังกรเพลิงคำรามที่ลู่ฝานเคยใช้ อานุภาพของกระบี่นี้ แรงกว่าเท่าตัว
หลังจากลู่ฝานได้เห็นวิชาราชันมังกรของเฉียวเซวียน ก็ได้เข้าใจอะไรหลายอย่าง
เอาพลังปราณรวมเป็นรูปลักษณ์มังกรเหมือนกัน ตอนนี้ลู่ฝานสามารถร่ายร่างมังกรออกมาได้รุนแรงมากกว่าเดิม ใหญ่กว่าเดิม แล้วแข็งแรงกว่าเดิม
