เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 358

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 358
หมัดหนักดั่งขุนเขา ต่อยทำลายการตั้งรับสุดท้ายของหลัวตาน

กระอักเลือดพุ่งออกมา หลัวตานก็สลบไปในพลังหมัดของลู่ฝาน

เก็บพลังปราณกลับไป แล้วลู่ฝานก็หายใจเข้าลึกๆ

“เฮ้อ ถึงแม้หลัวตานจะแข็งแกร่งมากแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจจะทำให้เราใช้พลังทั้งหมดออกมาได้”

ส่ายหัวถอนหายใจไป ลู่ฝานก็หยิบกระบี่เงาม่วงของหลัวตานขึ้นมาดูๆ

พลังปราณถูกใส่เข้าไปยังตัวกระบี่ ลู่ฝานก็รู้สึกได้ว่าในตัวกระบี่นี้มีภูมกลุ่มเล็กๆ อยู่ด้านใน ถึงแม้จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ยังห่างจากการเป็นภูติอาวุธอีกไกล แต่มีภูติอยู่ ก็แสดงว่าคุณภาพของกระบี่เล่มนี้มันสูงมากแล้ว

จากนั้น เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในกายก็ดังขึ้น

“ของดีเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ท่านได้ของดีอีกแล้วนะ ฮ่าๆ กระบี่ไม่เลวเลยนะ คาดว่าท่านน่าจะไม่ได้ใช้มัน เอามาให้ข้ากลืนกินมันเถอะ อย่างน้อยก็จะได้ฟื้นฟูพลังให้ข้าหน่อย”

ลู่ฝานพูดว่า “ไม่ได้ ถ้าฉันเอากระบี่นี้ไป เกรงว่าทั้งคณะฟ้าร้อง คงจะไม่ปล่อยฉันไปแน่ อย่าหาเรื่องดีที่สุด”

พูดไป ลู่ฝานก็ปล่อยกระบี่เล่มนั้น แล้วเอาไปปักไว้ข้างหลัวตาน

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเบาๆ ว่า “เสียดาย น่าเสียดาย เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อไหร่ที่ท่านได้ไปโลกปราณก็คงจะดี ของล้ำค่าที่นั่นมีเป็นกองๆ เลยล่ะ……”

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ โลกปราณมันคืออะไรกัน?

แต่ลู่ฝานยังไม่ทันได้ถามต่อ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็กลับไหลกลับไปในตันเถียนของเขาเหมือนเดิม

ดูเหมือนว่าเรื่องนี้คงจะต้องถามวันหลังแล้วล่ะ

เดินกลับไป ลู่ฝานก็เดินกลับไปยังสะพานผ่านทัณฑ์อีกครั้ง ผาเหลยถิงถูกโจมตีจนเละเทะไปหมด คงจะต้องใช้ค่ายกลของสถาบันสอนวิชาบู๊มาฟื้นฟู แต่สะพานผ่านทัณฑ์ไม่ได้เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย

ข้างๆ สะพานผ่านทัณฑ์ นักเรียนของคณะฟ้าร้องทุกคนล้วนยืดคอรอคอย ตอนที่พวกเขาเห็นเงาของลู่ฝานเดินกลับมานั้น สีหน้าของนักเรียนพวกนี้ก็เสียใจเหมือนเสียญาติสนิท

อาจารย์ฮั่วซานก็ยืนอยู่ข้างๆ สะพาน สีหน้านิ่งๆ ผลการต่อสู้นี้เขาเดาออกแต่แรกแล้ว

ลู่ฝานเดินลงสะพานผ่านทัณฑ์ แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “ตอนนี้หลัวตานต้องการการรักษา ตอนนี้สลบไปแล้ว”

อาจารย์ฮั่วซานสะบัดมือ ให้นักเรียนทางด้านหลังรีบไปช่วยเหลือ

แล้วนักเรียนหลายคนก็ตาโต แล้วรีบมุ่งหน้าไปยังผาเหลยถิง

สำหรับนักเรียนพวกนี้นั้น ปกติก็ไม่ได้มีโอกาสขึ้นไปยังผาเหลยถิงหรอก วันนี้มีโอกาสได้เข้าไป ขอเพียงครู่เดียวก็ยังดี ผาเหลยถิงแฝงไปด้วยพลังของสายฟ้ามากมากมาย มีประโยชน์พวกเขาที่ฝึกทักษะวิชาสายฟ้า

ลู่ฝานหันหน้ามาพูดกับอาจารย์ฮั่วซานว่า “อาจารย์ฮั่วซาน ตอนนี้พาผมไปดูวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุได้หรือยังครับ?”

อาจารย์ฮั่วซานก็หน้ากระตุกๆ เขาเกือบลืมไปเลย ว่าเขาพนันกับลู่ฝานไว้ว่าจะให้ดูวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ

ลู่ฝานใบหน้าอมยิ้ม เมื่อครู่นี้เขาได้สัมผัสกับความยิ่งใหญ่รุนแรงของวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุใกล้ๆ เป็นทักษะวิชาบู๊ระดับระดับดินขั้นกลางจริงๆ ถ้าได้เรียน ก็จะเพิ่มพลังของเขาได้เป็นอย่างมาก

ทักษะวิชาบู๊ที่สามารถล่อพลังสายฟ้าจากฟ้าดินได้แบบนี้ ถ้ามาอยู่ในมือของเขา จะต้องแสดงอานุภาพออกมาได้มากอย่างแน่นอน

เพราะว่าเขาไม่ใช่นักบู๊ธรรมดา แต่ยังเป็นผู้ฝึกชี่ด้วย

พลังที่สามารถล่อสายฟ้ามาได้ เหอะๆ เขาก็ทำได้!

“ตามฉันมานี่”

อาจารย์ฮั่วซานเดินพาลู่ฝานไปยังคณะฟ้าร้องอย่างไร้สีหน้า เหล่านักเรียนด้านข้าง ไม่มีใครกล้าตามไปสักคน

พวกคนที่รู้เรื่อง ยังคงคุยกันเรื่องนี้อยู่

“อาจารย์จะพาลู่ฝานไปดูวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุแล้ว เขาคงจะไม่เรียนสุดยอดทักษะวิชาบู๊ของคณะฟ้าร้องเราไปได้หรอกมั้งนะ”