เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 376
สองวันผ่านไป ที่ตีนเขาอวิ๋นซาน เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย
“เข้าแถวให้เรียบร้อยๆ เข้าได้ทุกคนๆ ค่าเข้าหนึ่งเหรียญเงิน แค่หนึ่งเหรียญเงินเท่านั้น!”
หานเฟิงตะโกนสุดเสียง
เสียงของเขาดังสนั่นไปทั่ว ทำให้ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน
“แค่เหรียญเงินเดียวไม่ขาดทุน ไม่โดนหลอกแน่นอน เอามาให้ฉันหนึ่งเหรียญเงิน แล้วเข้าไปได้เลย เข้าได้ทุกคน ทุกคนไม่ต้องเบียดกัน”
ศิษย์พี่หานเฟิงหัวเราะอย่างมีความสุข แล้วเก็บเงินทีละคน
เพราะมันสมองแบบเขา จึงสามารถคิดออกได้ว่า เข้าไปดูการประลองที่จวนสวรรค์ต้องจ่ายตังค์
พวกลู่ฝานมองศิษย์พี่หานเฟิงหาเงินอย่างตะลึง เวลาแค่ไม่นาน เขาทำเงินได้หลายสิบเหรียญทองแล้วมั้ง
ศิษย์พี่ฉู่สิงทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว แอบก่นด่าในใจ
“หานเฟิง ทำไมนายทำแบบนี้ นี่เป็นเพื่อนร่วมสถาบันของนายทั้งนั้น”
พูดจบ ศิษย์พี่ฉู่สิงก็ไปเก็บเงินด้วย
“แค่เหรียญเงินเดียวเอง ด้านหลังยอมจ่ายเยอะไหม ลัดคิวให้พวกนายได้นะ!”
ฉู่เทียนกับลู่ฝานอยากเอามือปิดหน้าตัวเอง
ศิษย์พี่แปลกประหลาดแบบนี้ หวังแค่ว่าตัวเองจะหน้าหนาพอ
แม้นักเรียนคนอื่นหงุดหงิดใจ แต่ก็ไม่สามารถระบายออกมาได้ เพราะเป็นตีนเขาของพวกเขา ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมา คงจัดการไม่ได้แน่นอน
สิ่งสำคัญที่สุดคือ มาไกลขนาดนี้แล้ว ถ้าเข้าไม่ได้เพราะเหรียญเงินเดียว มันไม่คุ้มเลย
เพราะว่าเหรียญเงินเดียวเอง ใครๆ ก็มี พูกจริง การกำหนดราคาของศิษย์พี่หานเฟิง ก็สมเหตุสมผลมาก
ให้ตายเถอะ จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าศิษย์พี่หานเฟิงมีพรสวรรค์ในการหาเงิน
ขณะกำลังเก็บ “ค่าตั๋ว” อย่างมีความสุข ไม่ไกล อาจารย์เสวียนเจินคณะกระบี่ พาพวกเสวียนเฟิง กลายเป็นลำแสงมาที่นี่
พวกนักเรียนคณะกระบี่ตะโกนเสียงดัง อาจารย์เสวียนเจินมาถึงก็ขมวดคิ้วมองแถวยาวเหยียด
ศิษย์พี่หานเฟิงรีบเดินเข้ามา ประสานมือคารวะแล้วพูดว่า “อาจารย์เสวียนเจิน ในที่สุดก็มาแล้ว เชิญครับๆ ขึ้นไปบนเข็มทิศฮวงจุ้ย แล้วจะถึงสถานที่ประลองเลยครับ”
อาจารย์เสวียนเจินมองหานเฟิงอย่างราบเรียบ “การกระทำของคณะหนึ่งเดียว ทำให้คนคิดไม่ถึงจริงๆ ไม่ทำตามกฎระเบียบ”
หานเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่ได้ละเมิดกฎของสถาบันสอนวิชาบู๊นี่ครับ”
อาจารย์เสวียนเจินไม่ได้พูดอะไรอีก หันไปมองลู่ฝานแล้วเดินไปบนเข็มทิศฮวงจุ้ย
นักเรียนที่กำลังเข้าแถวอยู่ ไม่มีใครกล้าพูดสักคำ ใครกล้าด่าว่าอาจารย์แทรกแถวล่ะ เงาของอาจารย์เสวียนเจินหายลับไป จากนั้นนักเรียนชั้นยอดของคณะกระบี่ก็เดินขึ้นไปเช่นกัน
หานเฟิงรีบพูดรั้งพวกเขาว่า “ขอโทษด้วยนะ อาจารย์เข้าฟรีได้ แต่พวกนายต้องจ่ายคนละหนึ่งเหรียญเงิน”
ทันใดนั้นนักเรียนที่โดดเด่นของคณะกระบี่ แทบจะระเบิดความโกรธออกมา
เสวียนเฟิงเดินเข้ามาพูดว่า “เรามาประลอง ต้องจ่ายเงินเหรอ”
หานเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “หนึ่งเหรียญเงิน ขอบใจมากนะ ไม่งั้นเข้าไม่ได้ จะประลองได้ยังไง แค่เหรียญเงินเดียว พวกนายมีใช่ไหม”
เสวียนเฟิงโมโหจนหัวเราะออกมา นักเรียนชั้นยอดของคณะกระบี่ พากันมองด้วยสายตาโมโห แล้วชักอาวุธออกมา
ขณะเดียวกัน นักเรียนคณะกระบี่ในแถวจำนวนไม่น้อย ต่างชักอาวุธออกมาเช่นกัน
ขอแค่เสวียนเฟิงออกคำสั่ง พวกเขาต้องลงมือพร้อมกันแน่นอน
เสวียนเฟิงยกมือห้ามพวกเขา เอาเหรียญทองออกมาจากในอกหนึ่งเหรียญ ยื่นให้หานเฟิงแล้วพูดว่า “ไม่ต้องหาแล้ว ฉันจะชนะบนเวทีประลอง แล้วเอาเหรียญทองเหรียญนี้กลับมาอีก”
