เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 530

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 530
แต่สายตาของพวกเขายังมองมาทางนี้ เรียกว่าหันมาเป็นระยะก็ไม่เกินไป

หานเฟิงยืนอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ว่าควรไปหรือเปล่า เขามองไม่กี่ที แล้วกระแอมแล้วพูดว่า “ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน กินเยอะไปหน่อย พวกนายคุยกันเลย”

เซี่ยวเอ๋อร์ไม่ได้มองหานเฟิงสักนิด เธอนั่งลงตรงหน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน เราเจอกันอีกแล้ว”

ลู่ฝานพูดว่า “วันนี้คุณเซี่ยวเอ๋อร์สวยมาก”

เซี่ยวเอ๋อร์เชิดหน้าขึ้น “ถือว่านายอยู่เป็น ยังรู้จักพูดเพราะๆ ให้ฉันบอกข่าวอะไรให้ไหม”

ลู่ฝานพูดว่า “ข่าวอะไร”

เซี่ยวเอ๋อร์พูดว่า “ข่าวของกวนหานไง ฉันดูออกว่าพวกนายไม่ถูกกัน ไม่ใช่เรื่องเล็กด้วย ฉันไม่อยากให้นายตายคามือเขา ไอ้หมอนี่เป็นเนื้อร้ายของเขตตงหวาเลยล่ะ”

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “คุณเซี่ยวเอ๋อร์มีข้อมูลของเขาเหรอ”

เซี่ยวเอ๋อร์พยักหน้าพูดว่า “มีสิ ถ้านายต้องการ ฉันให้นายได้ นายจะสู้กับเขาจริงเหรอ ฉันรู้มาว่าเขาเก่งมาก”

ลู่ฝานพูดว่า “เรื่องบางเรื่องยังไงก็ต้องทำ งั้นผมขอบใจคุณเซี่ยวเอ๋อร์เอาไว้ก่อนละกัน”

ลู่ฝานคารวะ เมื่อลู่ฝานทำแบบนี้ เซี่ยวเอ๋อร์พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “ถ้านายจะขอบคุณฉัน คุณชายลู่จะมาเป็นคนตระกูลอี้ว์สิ แค่นายชนะกวนหานได้ นายจะเป็นลูกเขยของตระกูลอี้ว์ ขอบคุณอะไรกันล่ะ”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ผมไม่เคยคิดเป็นลูกเขยตระกูลอี้ว์ เป้าหมายของผมก็ไม่ใช่สิ่งนี้”

เซี่ยวเอ๋อร์พูดว่า “จริงเหรอ แล้วถ้าฉันบอกว่าถ้านายชนะ สิ่งที่ได้คือฉันล่ะ”

ลู่ฝานอึ้งไปทันที มองเซี่ยวเอ๋อร์อย่างอึ้งๆ แล้วพูดว่า “นายเป็นหลานสาวของหัวหน้าเขตอี้ว์เหรอ”

เซี่ยวเอ๋อร์อมยิ้มแล้วพยักหน้า

สีหน้าลู่ฝานดูประหลาด แต่เขาก็ยังส่ายหน้า “ขอโทษด้วย คุณเซี่ยวเอ๋อร์ เราเพิ่งเจอกันแค่สองครั้ง”

แววตาเซี่ยวเอ๋อร์ฉายแววผิดหวัง เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่เธอคาดหวังจากลู่ฝานไม่ใช่แบบนี้

“โอเค อันที่จริงหลานสาวคุณอามีเยอะมาก ไม่ใช่ฉันแค่คนเดียว พวกเมี่ยวหยู่ ก็เป็นหลานสาวคุณอาเหมือนกัน คุณชายลู่ฝาน ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้ อันที่จริงคุณอาแค่หยอกทุกคนเล่น เมื่อถึงตอนนั้นถ้าเขาเลือกหลานสาวออกมาคนหนึ่ง แล้วเธอไม่ตอบตกลง เรื่องนี้ก็ผ่านไปแล้ว”

ลู่ฝานตอบรับ คิดในใจว่าเป็นแบบนี้ยิ่งดี

แต่เขาฟังจากคำพูดของเซี่ยวเอ๋อร์ไม่ออก เซี่ยวเอ๋อร์ยังมีอีกความหมายหนึ่งแฝงอยู่ เธอไม่ได้บอกว่าถ้าคุณอาชี้ว่าหลานสาวเป็นเธอ เธอจะตอบว่าไม่ตกลงเหมือนกันหรือเปล่า

เงียบไปครู่หนึ่ง ทั้งสองไม่พูดอะไรกันอีก

ทันใดนั้น ลู่ฝานพูดว่า “คุณเซี่ยวเอ๋อร์ ไว้คุยกันครั้งหน้า ผมมีธุระ ขอตัวก่อน”

เซี่ยวเอ๋อร์กำลังจะถามว่าลู่ฝานไปไหน

แต่คำพูดติดอยู่ตรงปาก เธอไม่ได้ถามออกมา

ลู่ฝานลุกขึ้นเดินออกจากประตู ท่ามกลางสายตาทุกคน

เมื่อเลี้ยวมาตรงมุม ลู่ฝานกลายเป็นสายลม หมุนวนไปมา พุ่งไปยังด้านหลังโถงใหญ่

เมื่อผ่านโถงใหญ่ เป็นทางเดินบนน้ำ

เมื่อมองไป ลู่ฝานเห็นหัวหน้าเขตอี้ว์อยู่ไม่ไกล เขากำลังให้อาหารปลาคาร์ป

องครักษ์รอบๆ เห็นลู่ฝานปรากฏตัวอย่างกะทันหัน ก็อึ้งไปในตอนแรก จากนั้นก็นิ่งไป

ลู่ฝานรีบเดินไปหาหัวหน้าเขตอี้ว์ เมื่ออยู่ห่างจากหัวหน้าเขตอี้ว์ประมาณสิบก้าว หัวหน้าเขตอี้ว์ยกมือบอกให้ลู่ฝานหยุด

ลู่ฝานมองหัวหน้าเขตอี้ว์อย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ชะงักฝีเท้าลง

โปรยอาหารปลาในมือ ปลาคาร์ปในบึงกระโดดไปมาภายใต้แสงจันทร์