เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 529
คนจำนวนไม่น้อยสูดหายใจเฮือก ถ้ากวนหานเป็นลูกเขยตระกูลอี้ว์ ก็เท่ากับตบหน้าหัวหน้าเขตอี้ว์ไม่ใช่เหรอ
ต้องรู้ไว้ว่าอาจารย์ของกวนหานกับหัวหน้าเขตอี้ว์เป็น……
ไม่ต้องใช้สมองคิดก็รู้ว่าถ้ากวนหานกลายเป็นคนตระกูลอี้ว์จริงๆ สิ่งแรกที่เขาจะทำก็คือทำลายตระกูลอี้ว์ทั้งตระกูล
แต่ตอนนี้หัวหน้าเขตอี้ว์ยังหัวเราะออกมาเสียงดัง “ไม่มีปัญหา กวนหาน ถ้านายกลายเป็นคนตระกูลอี้ว์จริงๆ ฉันจะต้อนรับนายอย่างดี”
หัวหน้าเขตอี้ว์หัวเราะจนเห็นฟันขาวทั้งปาก แอบมีความเย็นชาที่น่ากลัวด้วย
แววตาของกวนหานวูบไหวเล็กน้อย จากนั้นหันมามองลู่ฝาน แล้วพูดว่า “หลังจากสามวัน มาเจอกันให้ได้นะลู่ฝาน นายอย่าชิงหนีไปก่อนล่ะ”
ลู่ฝานพูดว่า “เมื่อถึงตอนนั้นนายก็อย่ากลัวจนไม่กล้าสู้ด้วยตัวเองล่ะ”
กวนหานกับลู่ฝานมองหน้ากัน จากนั้นกวนหานหัวเราะเสียงดัง แล้วเดินออกไป
ทั้งจวนตระกูลอี้ว์ ไม่มีใครกล้ารั้งเขา ปล่อยให้กวนหานเดินออกไปอย่างอวดดี
ลูกหลานตระกูลอี้ว์บางส่วน มีสีหน้าโมโห แต่รอยยิ้มบนใบหน้าหัวหน้าเขตอี้ว์ กลับไม่ลดลงเลย
เหมือนเขาไม่สนใจอะไรเล็กๆ น้อยๆ พวกนี้ ยกเหล้าขึ้นมาแล้วพูดว่า “มา แสดงความยินดีกับคุณชายลู่ฝาน”
พูดพลาง หัวหน้าเขตอี้ว์เคาะโต๊ะตัวเองสามครั้ง แล้วยิ้มบางๆ ให้ลู่ฝาน
ลู่ฝานตกใจเล็กน้อย เหมือนรู้อะไรบางอย่าง
ลู่ฝานยังสีหน้าปกติ พูดเบาๆ กับหานเฟิงที่อยู่ข้างๆ “ศิษย์พี่หานเฟิง เดี๋ยวผมออกไปแล้ว พี่ช่วยผมไกล่เกลี่ยหน่อย บอกว่าผมกลับไปนอน”
หานเฟิงพูดว่า “อืม มีนัดเหรอ ให้ตายเถอะ นายไปสบตากับสาวคนไหนอีกเนี่ย”
ลู่ฝานพูดว่า “พี่คิดดีไม่เป็นหรือไง”
หานเฟิงหัวเราะคิกคักแล้วพูดว่า “ไปเถอะๆ เรื่องดูต้นทางฉันทำมาเยอะแล้ว เดี๋ยวฉันหาเหตุผลให้นายก็จบแล้ว”
ลู่ฝานพยักหน้า หวังว่าศิษย์พี่หานเฟิงจะพึ่งพาได้สักครั้งนะ
งานเลี้ยงดำเนินต่อไป ตามธรรมเนียมแล้ว หลังจากกินเสร็จ ยังมีการร้องและเต้น คนอายุน้อยแข่งเพลงมวย พวกคุณชายคุณหนูพูดคุยกัน ทุกอย่างดูสนุกสนาน
ดูเหมือนหัวหน้าเขตอี้ว์ดื่มจนเมา หลังจากดื่มไป ก็เดินออกไปเอง
เมื่อเขาไป คนอื่นยิ่งทำตามใจชอบ
เพียงไม่นาน พวกคุณชายคุณหนูเข้ามารายล้อมลู่ฝาน
“คุณชายลู่ฝาน เมื่อกี้นายสุดยอดมาก มันคือวิชาอะไร สอนผมได้ไหม”
“คุณชายลู่ฝาน ได้ยินว่านายมาจากเมืองเจียงหลิน ตระกูลเราไม่ห่างจากเมืองเจียงหลินเท่าไร รอกลับไป ไปนั่งคุยที่บ้านฉันไหม ฉันชงชาเป็นนะ!”
“คุณชายลู่ฝานเก่งขนาดนี้ เอาชนะกวนหานได้แน่นอน”
……
มีคนห้อมล้อมเข้ามาอีกแล้ว ลู่ฝานปวดหัวกับพวกเขาจริงๆ
โดยเฉพาะพวกคุณหนูเศรษฐีที่มีแววตาลุกโชน เอาอกมาแนบบนเสื้อลู่ฝาน แววตาอ่อนโยนและแฝงด้วยความรู้สึก ถูกส่งมาอย่างต่อเนื่อง
ลู่ฝานรีบถอยหลัง ศิษย์พี่หานเฟิงออกมาในช่วงสำคัญ “พวกนายมีอะไรมาหาฉันสิ”
น่าเสียดาย ไม่มีใครสนใจเขาเลย
ทุกคนยังเข้าไปล้อมลู่ฝาน
“กินอาหารอยู่แต่โต๊ะนี้เหรอ ตรงอื่นไม่มีที่นั่งหรือไง”
เสียงราบเรียบดังขึ้น พวกคุณหนูคุณชายหยุดการกระทำทันที
เมื่อหันไปมอง เห็นเซี่ยวเอ๋อร์เดินเข้ามา
ทันใดนั้น พวกคุณหนูเศรษฐี รู้ว่าไม่ดีจึงพากันหลีกให้
พวกคุณชายก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “สวัสดีคุณเซี่ยวเอ๋อร์” จากนั้นก็พากันออกไปอย่างรู้งาน
