เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 558

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 558
พลังปราณของเขาหมุนวน กลายเป็นเงาของสัตว์อสูรด้านหลังเขา

มันเป็นรูปร่างของงูเหลือมผลึกน้ำแข็ง

“พลังปราณกลายรูปเป็นสัตว์!”

สีหน้าของศิษย์พี่หานเฟิงไม่สู้ดี โดยเฉพาะเมื่อเห็นรูปร่างงูเหลือมอย่างชัดเจน สีหน้าของเขาเหมือนโดนคนเหยียบเท้าหลายสิบครั้ง

นั่นไม่ใช่งูเหลือม แต่เป็นเจียว อีกทั้งเป็นเจียวที่ใกล้จะมีเกล็ดรอบกายกลายเป็นมังกร วิชาที่สามารถสร้างเป็นรูปสัตว์แบบนี้ได้ อย่างน้อยต้องอยู่ระดับดินขั้นสูงสุด ศิษย์น้องลู่ฝานแย่แล้ว!

หัวหน้าเขตอี้ว์ยังคงนิ่ง พูดเนิบๆ ว่า “มังกรเกล็ดน้ำแข็ง วิชาเย็นยะเยือก วิชาชุดนี้ของกวนหาน นับว่าเป็นระยะรู้ความแล้ว”

แววตาฉายแววเคียดแค้น แววตาที่หัวหน้าเขตอี้ว์มองกวนหานยิ่งไม่เป็นมิตร

ไม่มีใครรู้ว่าเขากับกวนหานมีความบาดหมางอะไรกัน ทุกคนที่กล้าถามคำถามนี้ต่อหน้าหัวหน้าเขตอี้ว์ ล้วนไม่อยู่ในเขตตงหวาแล้ว หรือไม่ก็ตายไปแล้ว

บนลานประลอง ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงพละกำลังอันแข็งแกร่งของกวนหาน ต้องไม่ใช่แค่แดนปราณชีวิตขั้นกลางแน่นอน ให้ตายเถอะ กวนหานมีผลการฝึกตนแดนปราณชีวิตขั้นสูงสุด

เมื่อเดินออกมาหนึ่งก้าว พื้นดินล่างเท้ามีเกล็ดน้ำแข็งแผ่ซ่านออกมา เหมือนสะเก็ดน้ำโดนแช่แข็งกะทันหัน มีแสงสว่างระยิบระยับ

กวนหานมองสีหน้าตกตะลึงของลู่ฝาน เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “พลังกำลังแบบนี้ของนาย ทำให้ฉันโจมตีด้วยกระบี่ยังทำไม่ได้ ลู่ฝาน เอาพละกำลังทั้งหมดของนายออกมา ตายอย่างสง่างาม แบบนี้จะได้คุ้มค่าที่ฉันใช้วิชาเย็นยะเยือก”

เสียงหัวเราะอย่างอวดดี เกือบดังไปถึงสวรรค์

คนของสำนักโลหิตพิฆาตตรงที่นั่งผู้ชมด้านบน ล้วนลุกขึ้นมาทันที

เอามือวางตรงหน้าอก พูดอย่างพร้อมเพรียงว่า “สิ่งที่โลหิตพิฆาตต้องการ ไม่มีใครกล้าช่วงชิง! ฆ่า ฆ่า ฆ่า!”

กลุ่มคนเห็นแล้วพากันช็อก มีคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่รู้ว่ากวนหานเป็นเจ้าสำนักโลหิตพิฆาต

ผู้ชมสองสามคนพากันพูดขึ้นมาเบาๆ

“คนพวกนี้เป็นคนโง่เหรอ!”

“สงสัยตอนออกจากบ้านลืมกินยา!”

……

ในลานประลองบู๊ ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองโดนกดดันทุกไปหมด คิดไม่ถึงว่าตัวเองเตรียมพร้อมขนาดนี้ ยังสู้กวนหานไม่ได้

ลู่ฝานใช้มือซ้ายกดลงบนเข็มขัด แล้วพูดว่า “กวนหาน นายอยากเห็นพลังที่แท้จริงของฉันใช่ไหม งั้นฉันจะให้นายดู! วิชาอสูรเข้าสิง!”

พูดพลาง จิตใจลู่ฝานวูบไหว เจ้าดำที่อยู่ในเข็มขัดได้ยินเสียงเรียกของลู่ฝาน กลายเป็นแสงสีดำเข้าไปในตัวลู่ฝาน

เปลวเพลิงสีดำลุกโชน สูงถึงเก้าเมตร ลู่ฝานโดนเปลวไฟปกคลุม แววตากลายเป็นสีแดงเพลิง เริ่มมีลายมังกรดำปรากฏขึ้นบนใบหน้า

“ฮ่าๆ ที่แท้นี่คือที่พึ่งพาของนายสินะ อสูรเข้าสิง มีอสูรวิเศษอยู่ในตัวด้วย ลู่ฝาน ตอนนี้ฉันเริ่มชอบนายขึ้นเรื่อยๆ แล้ว”

กวนหานหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะดังสนั่น

จู่ๆ ตัวของลู่ฝานหายไปจากที่เดิม ขณะที่กวนหานไม่ทันตั้งตัว ลู่ฝานถือกระบี่หนักไร้คมในมือ จ่อตรงหน้าอกของกวนหาน

“พลังวิญญาณ ระเบิด!”

พลังกระเพื่อมไปทั่วฟ้าดิน

เกล็ดน้ำแข็งบนตัวกวนหานแตกออก โดนกระบี่ระเบิดจนกระเด็นออกไปไกล

ลู่ฝานใช้วิชากายอีกครั้ง มาตรงหน้ากวนหานเหมือนเทเลพอร์ต

แต่ครั้งนี้ กวนหานสะบัดมือ กระบี่เย็นเยือกขวางกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานเอาไว้

สีหน้ามีความฮึกเหิมและบ้าคลั่ง กระบี่เย็นยะเยือกของกวนหาน กลายเป็นบัวน้ำแข็งเบ่งบานหลายพันหลายหมื่นดอก

“พันกระบี่พิฆาต!”

นี่คือพละกำลังที่แท้จริงของกวนหาน ลู่ฝานไม่หลบต้านทานการจู่โจมเอาไว้

วิชากระบี่หนัก กระบี่มังกรเพลิงคำราม!

กระบี่จู่โจมออกไป เปลวไฟปะทะกับน้ำแข็งเย็นยะเยือก

ทั้งสองเหมือนเทพอัคคีกับเทพน้ำแข็ง ระเบิดลานประลองบู๊จนสั่นสะเทือน!