หัวหน้าเขตอี้ว์แววตาเป็นประกาย “วันนี้กับวันนั้นไม่เหมือนกัน คืนนั้นฉันแค่รู้สึกว่าพละกำลังของนายใช้ได้ แต่ไม่คิดว่านายจะสามารถฆ่ากวนหานได้ ด้วยเหตุนี้ เลยจงใจบอกให้นายฆ่าเขา ฉันให้ป้ายกับนาย ไม่มีอะไรนอกจากกระตุ้นให้นายทุ่มสุดตัว แต่หลังจากนั้นอู่คงหลิงบอกฉัน นายเก่งแต่ไม่เปิดเผย ฉันจึงรู้ว่านายมีวิธีอื่น ดังนั้นวันนี้จึงกำชับนายว่าเอาชนะได้แต่ห้ามฆ่า”
ลู่ฝานใจกระตุก อู่คงหลิง!
คิดไม่ถึงว่าอู่คงหลิงจะบอกอะไรกับหัวหน้าเขตอี้ว์
อู่คงหลิงบอกเรื่องที่เขามีป้ายคำสั่งจิตใจเต๋าสำนักมารกับหัวหน้าเขตอี้ว์หรือเปล่า
หัวหน้าเขตอี้ว์หยุดไปครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อ “แต่ตอนนี้นายฆ่าไปแล้ว คงไม่ต้องพูดอะไรมาก เรื่องเป็นแบบนี้แล้ว ตอนนี้ฉันขอแค่นายรับเงื่อนไขฉันหนึ่งเงื่อนไข ฉันจะคุ้มครองตระกูลนายให้ปลอดภัย”
ลู่ฝานพูดว่า “เงื่อนไขอะไร”
หัวหน้าเขตอี้ว์ยิ้มแล้วพูดว่า “พูดตามกฎ นายอย่าลืมสิ นายกับกวนหานยังมีพนันเกี่ยวกับหลานสาวฉัน”
ลู่ฝานอ้าปากค้าง เซี่ยวเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ หน้าแดงทันที
เห็นท่าทางช็อกของลู่ฝาน หัวหน้าเขตอี้ว์พูดว่า “ฉันไม่บังคับนาย นายตัดสินทุกอย่างด้วยตัวเอง นายเป็นลูกเขยของตระกูลอี้ว์ ฉันคุ้มครองตระกูลนาย คือสิ่งที่ควรจะเป็น”
ลู่ฝานกัดฟัน ใบหน้าของหลิงเหยาผุดขึ้นมาในหัวเต็มไปหมด
ขณะกำลังลังเล ศิษย์พี่หานเฟิงกระแอมออกมา แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสอี้ว์ แบบนี้ไม่ดีเท่าไร นี่ไม่แตกต่างอะไรกับการบังคับศิษย์น้องลู่ฝาน สู้ผู้อาวุโสอี้ว์ช่วยเขาสักครั้ง ให้เขาติดหนี้น้ำใจผู้อาวุโสอี้ว์ แล้วค่อยว่ากันเรื่องอื่น เรื่องที่เป็นการบังคับ ล้วนไม่ดีทั้งนั้น ผู้อาวุโสอี้ว์ไม่มั่นใจในหลานสาวตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอ”
หัวหน้าเขตอี้ว์ขมวดคิ้ว กำลังจะด่าหานเฟิง
แต่ขณะนั้น หานเฟิงเอาป้ายตระกูลหานของตัวเองออกมา แกว่งไปมาตรงเอว
ทันใดนั้น สีหน้าหัวหน้าเขตอี้ว์เปลี่ยนไปทันที
หานเฟิงพูดต่อ “ผู้อาวุโสอี้ว์ ผมเรียกท่านว่าผู้อาวุโส ไว้หน้าผมหน่อยได้ไหม”
หัวหน้าเขตอี้ว์ครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นพูดว่า “ลู่ฝาน นายจำไว้ว่านายติดหนี้น้ำใจฉัน ฉันหวังว่านายจะเป็นคนตระกูลอี้ว์ของฉัน”
ลู่ฝานพูดทันทีว่า “ผมจำเอาไว้แล้ว บุญคุณเพียงเล็กน้อย ต้องตอบแทนอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน!”
หัวหน้าเขตอี้ว์จ้องลู่ฝาน หันไปยิ้มกับเซี่ยวเอ๋อร์แล้วพูดว่า “เซี่ยวเอ๋อร์ เธอกลับไปกับคุณชายลู่ฝาน ฉันขอไปจัดการเรื่องสักหน่อย”
พูดจบหัวหน้าเขตอี้ว์ลุกขึ้นเดินออกไป
เซี่ยวเอ๋อร์คำนับเล็กน้อย จากนั้นยิ้มให้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน นายไม่อยากเป็นคนตระกูลอี้ว์ขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่านายมีอคติกับใครหรือเปล่า”
คนที่เซี่ยวเอ๋อร์พูดถึง ก็คือตัวเธอเอง
ลู่ฝานไม่พูดอะไร ตอนนี้พูดอะไรก็ผิดไปหมด ทำเป็นสลบคือทางเลือกที่ดีที่สุด
เซี่ยวเอ๋อร์เห็นลู่ฝานเงียบไม่พูดอะไร ก็โมโหจนแอบกัดฟันกรอด แต่ลู่ฝานบาดเจ็บอยู่ เธอจึงระเบิดอารมณ์ไม่ได้
“เตรียมรถ!”
เซี่ยวเอ๋อร์ตะโกนเสียงดัง
ศิษย์พี่หานเฟิงรีบส่งเสียงให้ลู่ฝาน “ศิษย์น้องลู่ฝาน ต่อไปถ้าเจอหลิงเหยา นายต้องพูดถึงฉันดีๆ นะ วันนี้ฉันช่วยนายมากเลย หึหึ”
ลู่ฝานพูดอย่างเข้าใจ “ศิษย์พี่หานเฟิง ชอบศิษย์พี่หญิงคนไหนในคณะสงบใจเหรอ พูดกับผมมาตรงๆ เลย ต่อไปผมจะช่วยพี่เต็มกำลัง”
หานเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝานคือคนที่รู้ใจฉัน”
ลู่ฝานพูดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิงคือคนที่ช่วยผม”
