เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 563

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 563
ไม่อยากเชื่อ เหมือนคนธรรมดาเจอเทพ!

ปราณชี่ในตัวลู่ฝานระเบิดออกมา พลังอันแข็งแกร่งทะลุจุดที่ยากลำบากที่มีอยู่แต่เดิม

เหมือนมุกเทพในตันเถียนโมโห ส่องแสงแสบตาออกมา

เพียงพริบตา ลู่ฝานรู้สึกว่าวิชา เคล็ดวิชาบู๊ กระบวนท่ากระบี่ต่างๆ นานาที่ตัวเองเรียนมาทั้งหมด กำลังจะรวมตัวกัน นำพาพลังฟ้าดินรอบๆ เข้ามาด้วย แสงมากมายส่องออกมาจากตัวลู่ฝาน เขาเหมือนพระอาทิตย์สว่างไสว ทำให้ทุกคนแสบตา

แสงแสบตาทำให้ทุกคนหันหน้าหนี แล้วตะโกนออกมาว่า “ตาฉัน!”

หัวหน้าเขตอี้ว์หรี่ตาลงเล็กน้อย รู้สึกตกใจ เขาดูกระบวนท่าของลู่ฝานไม่ออก

วิชาเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋ เคลื่อนไหวโดยอัตโนมัติอีกครั้ง เขตวิถีบนกระบี่หนักไร้คมถูกเปิดออกเอง ตัวอักษรกระบี่หนักไม่คม ไหวพริบต้องเรียบง่าย ปรากฏขึ้นในหัวลู่ฝานอีกครั้ง

เขตวิถีอันลึกล้ำเหมือนขวานฟันลงในหัวของเขาอย่างแรงจนเป็นรอย

ตอนนี้ลู่ฝานเข้าใจเขตวิถีนี้ขึ้นมาเยอะ

“ยอดกระบี่หวนคืน!”

ลู่ฝานตะโกนชื่อกระบวนท่านี้ออกมาอย่างไม่รู้ตัว ขนาดเขาเองยังไม่รู้ว่าตะโกนชื่อนี้ออกมาทำไม

เมื่อกระบี่จู่โจมออกไป แสงเจ็ดสีรวมตัวเป็นแถบ

กระบี่หนักไร้คมในมือลู่ฝาน กลายเป็นสายรุ้งร่วงลงบนตัวกวนหาน

เมื่อกระบี่โจมตีออกมา กวนหานยืนอึ้งอยู่ที่เดิม

หลังจากนั้นมีแสงหลายสีพุ่งออกมาจากตัวกวนหานเหมือนรังผึ้ง ส่องสว่างไปทั่ว

อวัยวะภายใน เส้นลมปราณและกระดูก กลายเป็นผุยผง ภายใต้กระบี่เดียวของลู่ฝาน

แสงหายไป กวนหานมองลู่ฝานอย่างตะลึง แล้วพึมพำว่า “นายเป็นใครกันแน่”

ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “ลู่ฝานแห่งเมืองเจียงหลิน!”

เมื่อพูดจบ มีเสียงดังไพเราะออกมาจากตัวกวนหาน

หลังจากนั้นเขาเหมือนเครื่องปั้นดินเผาแตกออก ทรุดลงกับพื้น เลือดไหลออกมามากมาย เนื้อหนังยุบลงไป

พลังชีวิตหายไปอย่างรวดเร็ว กวนหานตายอย่างน่าเวทนา

ชนะแล้วเหรอ

ศิษย์พี่หานเฟิงมองลู่ฝานอย่างตกใจ กระบี่เมื่อกี้ ขนาดหานเฟิงยังตกใจ เขาไม่เคยเจอกระบี่ที่น่ากลัวขนาดนี้มาก่อน

หัวหน้าเขตอี้ว์กลืนน้ำลาย ฝ่ามือสั่นเล็กน้อย

กระบี่นี้……กระบี่นี้คือ……

แววตาที่หัวหน้าเขตอี้ว์มองลู่ฝานเปลี่ยนไป

กระบวนท่ากระบี่ระดับนี้ แม้แต่เขาก็มองไม่ออก ต้องไม่ใช่เคล็ดวิชาบู๊ระดับดินบ้าบอแน่นอน อย่างน้อยต้องเป็นเคล็ดวิชาบู๊ระดับฟ้า

ไม่ใช่สิ เคล็ดวิชาบู๊ระดับฟ้าทั่วไป ไม่มีทางที่เขาจะดูไม่ออก

“คุณชายลู่ชนะแล้ว!”

“เยี่ยมมาก ลู่ฝาน นายแข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

……

พวกผู้ชมพากันส่งเสียงเชียร์ออกมาพร้อมกัน กระบี่สุดท้ายของลู่ฝาน ทำให้พวกเขายอมรับ

งดงาม แข็งแกร่ง เฉียบคมขนาดนี้ สุดยอดไปเลย

พวกลูกศิษย์สำนักโลหิตพิฆาตที่ตามกวนหานมา ต่างมีสีหน้าซีดเผือด

พวกเขาไม่คิดไม่ฝันว่ากวนหานจะแพ้ให้ลู่ฝาน อีกทั้งยังตายคามือลู่ฝานด้วย

ลู่ฝานเก็บกระบี่ช้าๆ เกิดเสียงดังกรอบ

ลู่ฝานรู้สึกว่ากระดูกแขนตัวเองหัก ไม่เพียงแค่นั้นมีเสียงแบบนี้ดังออกมาจากตัวเขาไม่หยุด

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่ากระดูกตัวเองหักอีกหลายสิบซี่

ลู่ฝานทรุดลงนั่งบนพื้น กระอักเลือดออกมา

ขณะนั้นมีเสียงตะโกนดังขึ้น

“ไอ้เลว กล้าฆ่าเจ้าสำนักของเรา เอาชีวิตแกมา”

เสียงมาพร้อมกับเงาคนสีเลือดสองสามคนพุ่งเข้ามา ลู่ฝานเหลือแค่แรงเงยหน้ามองพวกเขาเท่านั้น