เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 622
ด้านนอก ในสายตาของอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์และคนอื่น ลู่ฝานเข้าไปในค่ายกลสวรรค์บันดาลที่อัศจรรย์แล้ว
อี่ว์เทียนซีที่ไม่ยอมแพ้ยังพุ่งเข้าไปด้านในไม่หยุด แต่คลื่นโจมตีของค่ายกลไม่ใช่เล่นๆ เลย แค่อี่ว์เทียนซีกล้าแตะต้อง มันจะโจมตีเขาจนกระเด็นอย่างไร้ความปรานี อีกทั้งรุนแรงขึ้นทุกครั้งด้วย
“ทำไม ทำไมลู่ฝานถึงได้!”
อี่ว์เทียนซีตะโกนออกมา แต่กลับไม่มีใครสนใจเขา
อู่คงหลิงหันมาถามอี่ว์เทียนซี “คุณชายอี่ว์ นายรู้ไหมว่าตอนนี้ลู่ฝานกำลังทำอะไร”
เมื่อได้ยินอู่คงหลิงถามตัวเอง อี่ว์เทียนซีระงับความโกรธของตัวเอง
“เขากำลังรับการถ่ายทอด ค่ายกลสวรรค์บันดาลของอริยปราชญ์สวรรค์บันดาล วิธีการโจมตีที่มีชื่อเสียงที่สุด ตกอยู่ในความฝันที่ยาวนาน เขาสามารถเร่งเวลาในค่ายกล ให้ตัวคนอยู่ในแดนมายา ว่ากันว่าอริยปราชญ์สวรรค์บันดาลใช้มันด้วยตัวเอง เขาสามารถทำให้มังกรยักษ์ กลายเป็นโครงกระดูกได้ในพริบตา และสามารถทำให้ต้นกล้ากลายเป็นต้นไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้าได้”
เจิงหยงที่ฟังอยู่ข้างๆ อ้าปากค้าง
ฝีมือระดับนี้ ใกล้เคียงสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้ว
อี่ว์เทียนซีพูดต่อ “อริยปราชญ์สวรรค์บันดาล ถูกเรียกว่าอริยปราชญ์ที่ใกล้เคียงขุนพลังสุดเหนือฟ้า”
อู่คงหลิงแววตาวูบไหว “งั้นหมายความว่า ตอนนี้ลู่ฝานอยู่ในความฝันที่ยาวนาน เราเห็นว่าเขานิ่งไม่ขยับ แต่ความจริงเขาอยู่ในแดนมายาเป็นร้อยปี”
อี่ว์เทียนซีพยักหน้า “ถูกต้อง แต่ไม่น่าจะร้อยปี ในเมื่อเป็นการเลือกผู้สืบทอด การหมุนของเวลาน่าจะไม่เร็ว อริยปราชญ์สวรรค์บันดาลน่าจะทดสอบเขาในแดนมายา เมื่อลู่ฝานผ่านการทดสอบ ทำลายค่ายกลได้เขาจะได้รับการถ่ายทอดจากอริยปราชญ์สวรรค์บันดาลอย่างสมบูรณ์”
อู่คงหลิงพยักหน้าเข้าใจ เหมือนที่เธอเดาไว้ไม่มีผิด
เป็นโอกาสใหญ่หนึ่งครั้ง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่การหมุนของเวลาที่รวดเร็ว ก็ทำให้คนบ้าคลั่งได้แล้ว
คิดดูว่าฝึกฝนในแดนมายาหลายสิบปี แต่โลกภายนอกแค่พริบตาเดียว
นั่นหมายความว่าเวลาเพียงพริบตาเดียว คนคนหนึ่งสามารถพุ่งจากแดนปราณนอกสู่แดนปราณฟ้าได้
ก่อนหน้านี้ อีกฝ่ายสามารถโจมตีเขาจนหนีอุตลุด หลังจากนี้คนพวกนี้คงโดนเขาทำลายด้วยกระบวนท่าเดียว
ทักษะเหนือธรรมชาติเช่นนี้ ถ้าได้ครอบครอง ต้องไร้เทียมทานอย่างแน่นอน
“ไม่ได้ จะให้เขาสืบทอดสำเร็จไม่ได้”
เหมือนอี่ว์เทียนซีตัดสินใจอะไรได้ จู่ๆ เขาเอาขวดเล็กๆ ออกมาจากในอก
ตัวขวดสีดำขลับ ล้อมรอบด้วยไอสีดำ
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เห็นการกระทำของอี่ว์เทียนซี จึงตะโกนออกมาว่า “อี่ว์เทียนซีนายทำอะไร”
อี่ว์เทียนซียิ้มเย็นชา “ทำอะไรเหรอ เธอดูก็รู้เอง”
เมื่อพูดเช่นนี้ อี่ว์เทียนซีเปิดขวดออก ในเวลาเดียวกันก็รีบเอายาออกมาจากในอก แล้วยัดเข้าปาก
“แย่แล้ว ยาพิษอัมพาต!”
เจิงหยงตั้งสติได้เป็นคนแรก รีบดึงอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์หนีไปด้านหลัง
แต่ยาพิษแผ่ซ่านเร็วกว่าที่พวกเขาคิด ทันใดนั้น ทั้งสองคนรู้สึกขยับไม่ได้แล้ว
อู่คงหลิงยังดีหน่อย แต่ตอนนี้แสร้งทำเป็นอัมพาต ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
ยาพิษแผ่ซ่านไปทั่ว เข้าไปในค่ายกลสวรรค์บันดาลอย่างรวดเร็ว
ลูกตาซ้ายสีม่วงของอี่ว์เทียนซี มีความเย็นชาฉายขึ้นมา
“ค่ายกลต้านทานนักบู๊ได้ ดูสิว่านายจะต้านทานยาพิษได้ไหม!”
