เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 648
ลู่ฝานรีบเดินมาข้างหน้า กอดอู่คงหลิงเอาไว้
ลู่ฝานวางมือไว้บนหัวอู่คงหลิง เขารู้สึกว่าหัวของอู่คงหลิงร้อนจนน่าตกใจ
เธอป่วย!
คิดไม่ถึงว่านักบู๊แดนปราณนอกจะป่วยได้ด้วย
โดยทั่วไปแล้ว ตั้งแต่แดนฝึกร่าง ร่างกายและอวัยวะภายในของนักบู๊ จะแข็งแกร่งขึ้น
อย่างเช่นตัวเขา ตอนเด็กป่วยต่างๆ นานา เมื่อมีทักษะแดนฝึกร่าง อาการป่วยของร่างกายก็ไม่มีแล้ว
ยิ่งฝึกไปเรื่อยๆ เรื่องอาการป่วยสำหรับนักบู๊ เป็นสิ่งที่น้อยลงเรื่อยๆ
มีเพียงบาดแผลจากผู้แข็งแกร่งถึงจะทำให้ป่วยเรื้อรังได้ อาการป่วยธรรมดาๆ ที่รบกวนคนทั่วไป นักบู๊ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร
ลู่ฝานไม่ได้เจอคนป่วยเป็นไข้มานานแล้ว
ตอนนี้ร่างกายของอู่คงหลิงอ่อนแอถึงขั้นไหนกัน ถึงเป็นไข้หนักแบบนี้
ลู่ฝานวางมือลงบนเข็มขัดทันที
ตอนนี้แค่ยาเม็ดเดียว ก็สามารถช่วยชีวิตอู่คงหลิงได้
แต่มือของเขาเอาอะไรออกมาไม่ได้เลย เพราะตอนนี้เขายังไม่สามารถฟื้นฟูปราณชี่ได้แม้แต่น้อย
สิ่งสำคัญที่สุดคือ ไอ้เก้าที่สมควรตาย มันหลับไปแล้ว
จู่ๆ ลู่ฝานทำอะไรไม่ถูก ถึงเขาเป็นผู้ฝึกชี่ที่แท้จริง แต่ในสถานการณ์ที่ไม่มีพลัง ไม่มียา ก็ไม่สามารถช่วยอู่คงหลิงได้
อู่คงหลิงมองลู่ฝานอย่างอ่อนแอ แล้วพูดว่า “ฉันเป็นอะไรไป”
ลู่ฝานพูดว่า “เธอป่วย” ไอลีนโนเวล
ดวงตาของอู่คงหลิงสะลึมสะลือ “ป่วยเหรอ ฉันเป็นนักบู๊ ป่วยได้ยังไง นายตรวจให้ละเอียดสิ ฉันน่าจะโดนพิษ”
ตอนนี้ลู่ฝานมีพลังตรวจสอบที่ไหนกันล่ะ เขาลูบหัวอู่คงหลิงอีกครั้ง รู้สึกร้อนกว่าเมื่อกี้
ลู่ฝานมองไปรอบๆ ดูว่ามีของลดอุณหภูมิให้อู่คงหลิงได้ไหม
เขาคิดว่าปล่อยให้อู่คงหลิงไข้ขึ้นแบบนี้ต่อไป ไม่ใช่เรื่องดี เห็นอู่คงหลิงเหมือนกำลังจะหลับ ลู่ฝานตะโกนว่า “ตื่น ตอนนี้เธอหลับไม่ได้”
อู่คงหลิงมองลู่ฝาน แล้วพูดว่า “นายร้อนใจเหรอ นายกำลังเครียดเหรอ”
ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ เธอตายที่นี่ไม่ได้”
อู่คงหลิงพูดอย่างไร้เรี่ยวแรง “ฉันคิดว่าตายที่นี่เป็นตัวเลือกที่ไม่เลว”
ลู่ฝานจ้องตาอู่คงหลิง
ถ้าก่อนที่จะตกลงมา อู่คงหลิงไม่ยื่นมือมาช่วยเขา ถึงเจอเหตุการณ์แบบนี้ ลู่ฝานไม่มีทางอุ้มเธอเดินไปทั่ว และไม่เครียดขนาดนี้ด้วย
แต่เพราะอู่คงหลิงยื่นมือมาช่วยเขาในช่วงเวลาสำคัญ
แค่ข้อนี้ ไม่ว่ายังไง ลู่ฝานเห็นอู่คงหลิงตายต่อหน้าตัวเองไม่ได้
หิน โลหิตเย็น กำแพง
รอบตัวลู่ฝานมีแต่ของพวกนี้ โลหิตเย็นไม่น่าจะเป็นไปได้ แม้สิ่งนี้สามารถลดอุณหภูมิได้ แต่อู่คงหลิงอยู่ในสภาพนี้ก็เพราะสิ่งนี้ ถ้าใช้ลดอุณหภูมิอีก ลู่ฝานกลัวว่าจะทำให้อู่คงหลิงแข็งตาย
กำแพงยิ่งเป็นไปไม่ได้ เมื่อกี้เขาเกือบรับไม่ไหว แล้วอู่คงหลิงจะรับไหวได้อย่างไร
ให้เลือกก้อนหิน โอเค ลู่ฝานไม่ใช่คนไร้สมอง
ลู่ฝานกัดฟัน จู่ๆ สายตาของเขาหยุดลงที่โครงกระดูกข้างๆ
ลู่ฝานแววตาเป็นประกาย เดินมาข้างหน้าโครงกระดูกแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส ขอโทษด้วยครับ ช่วยคนเป็นเรื่องสำคัญ”
พูดพลาง ลู่ฝานดึงแขนขวาของศพลงมา
เสียงกร๊อบดังขึ้นอย่างชัดเจน
แขนข้างหนึ่งอยู่ในมือลู่ฝาน คนตายเย็นอยู่แล้ว
แขนนี้ดูหนักเล็กน้อย ลู่ฝานไม่ได้คิดอะไรมาก เอาแขนนี้วางลงบนหัวอู่คงหลิง
