เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 679
ลู่ฝานเอาเจิงหยงออกมาได้อย่างรวดเร็วและง่ายดาย
ตอนนี้เจิงหยงสภาพน่าเวทนามาก บวมไปทั้งตัว ใบหน้าฟกช้ำ ขยับยังลำบาก
ลู่ฝานรีบยัดยาใส่ปากเจิงหยงไปสองสามเม็ด รักษาชีวิตเขาเอาไว้ก่อน
หลังจากนั้นเรียกไอ้เก้าออกมารักษาอาการบาดเจ็บ ไม่นานสีหน้าเจิงหยงดีขึ้นไม่น้อย
พูดความจริง อาการบาดเจ็บของเจิงหยงน่าตกใจมาก
ในร่างกายไม่ใช่แค่พลังเยือกเย็นของน้ำเย็น ยังมีพิษของเถาวัลย์พิษอีกด้วย
เขาอดทนได้ถึงตอนนี้ เรียกได้ว่าเด็ดเดี่ยวมาก
ลู่ฝานมองเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “เจิงหยง นายวิ่งเข้าไปในเถาวัลย์พิษได้ยังไง”
เจิงหยงพูดว่า “ตอนนั้นก็ต้องหนีไม่ใช่เหรอ กุยวัวบ้าคลั่ง ผมทำได้แค่หนี จนหนีมาถึงที่นี่”
ลู่ฝานพูดว่า “ถือว่านายโชคดี ฉันมากวาดเอาเถาวัลย์พวกนี้พอดี โอเค ทุกอย่างจบลงแล้ว เรากลับกันได้แล้ว!”
เจิงหยงพูดว่า “ใช่ ควรกลับได้แล้ว เราสู้กุยวัวไม่ได้ กลับไปจะดีกว่า”
ลู่ฝานประคองเจิงหยงขึ้นมา “ไม่ เราฆ่ากุยวัวตายแล้ว!”
เจิงหยงเสียงแหลมขึ้นมาทันที
“อะไรนะ”
อู่คงหลิงหัวเราะอยู่ข้างหลัง ชี้หน้าเจิงหยงแล้วพูดว่า “นายต้องเวอร์ขนาดนี้ไหม ตาจะหลุดออกมาแล้ว”
ลู่ฝานพยักหน้า “นายฟังไม่ผิดหรอก เราฆ่ากุยวัวตายแล้วจริงๆ”
ฟันของเจิงหยงสั่นกึกกัก “คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม”
ลู่ฝานพูดว่า “เรื่องนี้ไม่น่าจะมีใครพูดเล่นได้นะ”
เจิงหยงพูดว่า “ผมไม่เชื่อ คุณชายลู่ฝาน อย่าหาว่าผมพูดตรงๆ นะครับ ถึงพละกำลังระดับคุณ ก็ไม่มีทางสู้กับกุยวัวได้ คุณต้องหลอกผมอยู่แน่ๆ ถ้าคุณฆ่ากุยวัวตายแล้วจริงๆ ผมจะ……”
อู่คงหลิงเดินเข้ามาพูดว่า “นายจะทำอะไร”
เจิงหยงพูดอย่างจริงจังว่า “ผมจะติดตามนายไปด้วย!”
ลู่ฝานหัวเราะ “ไม่ว่าพูดยังไงนายก็ไม่เชื่อ ช่างเถอะ เดี๋ยวออกไปนายก็เชื่อเอง!”
ลู่ฝานประคองเจิงหยง ทั้งสามคนเดินออกไปทางที่เข้ามาอย่างมีความสุข
แม้ผ่านมาอย่างยากลำบาก แต่ตอนจบก็ดีมากไม่ใช่เหรอ
เจิงหยงดูสีหน้าลู่ฝานเหมือนไม่ได้ล้อเล่น จึงพึมพำว่า “พระเจ้า ฉันพลาดอะไรไปเนี่ย”
…..
วันต่อมาที่เเท่นบัญชาการเมืองตงหวา
ค่ายกลเคลื่อนฟ้าค่อยๆ เปิดออกอีกครั้ง
กลุ่มคนเบียดเสียดแออัด แน่นจนไหล่ชนไหล่ แม้ทุกคนรู้ผลนานแล้ว แต่ก็ยังอยากเห็นลู่ฝานและคนอื่นออกมาด้วยตาตัวเอง
ที่นั่งผู้ชมด้านล่าง มีเจ้าหน้าที่ระดับสูงมากันอย่างพร้อมเพรียง
ขนาดตอนที่หัวหน้าเขตอี้ว์จัดงานวันเกิด ยังไม่มาพร้อมกันขนาดนี้เลย
เหตุผลง่ายดายมาก เพราะงานวันเกิดของหัวหน้าอี้ว์มีทุกปี แม้โดนหัวหน้าอี้ว์จับได้ อย่างมากก็แค่ถูกแอบทำให้ลำบากใจนิดหน่อย
แต่วันนี้ ลู่ฝานผู้ตรวจการชั้นกลางเขตตงหวา กลับมาอย่างมีเกียรติ มีใครกล้าไม่ออกมาต้อนรับในสถานการณ์แบบนี้บ้างล่ะ
ถ้าต่อไปลู่ฝานจับได้ขึ้นมา คงไม่ใช่แค่การถูกทำให้ลำบากใจแล้วล่ะ
ด้วยเหตุนี้ ทุกคนที่พอมีฐานะ ต่างพากันสวมชุดสวยงาม พร้อมด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้ม
รอช่วงเวลาที่ลู่ฝานปรากฏตัว ลุกขึ้นยืนส่งเสียงปรบมือ พูดตะโกนออกไปว่าดี แม้ว่าลู่ฝานอาจไม่เห็นพวกเขาด้วยซ้ำ
แถวสองแถวด้านหน้าสุด ผู้มีตำแหน่งอย่างแท้จริงนั่งอยู่ตรงนั้น
หัวหน้าเขตอี้ว์ ผู้เฝ้าเมืองจาง ลู่เฮ่าหราน ลู่หาวแห่งตระกูลลู่ อีกทั้งยังมีศิษย์พี่หานเฟิงของลู่ฝานด้วย
ยังจำได้ว่าเมื่อห้าวันก่อน ตอนลู่ฝานเข้าร่วมการสอบ คนตระกูลลู่รวมถึงไอ้อ้วนเจิง ยังนั่งอยู่ในบรรดาผู้คน ที่นั่งไม่ได้อยู่ด้านหลัง แต่ก็ไม่ได้อยู่หน้าสุดทัดเทียมกับหัวหน้าเขตอี้ว์ เหมือนที่นั่งของไอ้อ้วนเจิงวันนี้
