เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 695
ลู่ฝานก็ยังคงพูดขึ้นด้วยสภาพท่าทางที่เงียบสงบว่า: “ตัวฉันเองไม่ค่อยชอบความคึกคักสักเท่าไร ไม่ต้องจัดงานเลี้ยงสังสรรค์หรอก ในช่วงนี้ท่านเจ้าคุณอี่ว์จะต้องพักผ่อนดูแลร่างกายให้ดี ๆ อย่าได้โมโห อย่าได้เกิดความโกรธแค้น”
อี่ว์ชิงเฉินหัวเราะฮ่าฮ่าและพูดว่า: “เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว ในเมื่อผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนไม่ชอบที่จะสังสรรค์ อย่างนั้นก็จัดในรูปแบบที่หรูหราหน่อยก็ได้”
พ่อบ้านอาวุโสเดินเข้ามาและพูดว่า: “ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน ไม่รู้ว่าจะขอบคุณท่านอย่างไรดี ท่านวางใจเถอะ อีกสักครู่ก็จะนำค่ารักษามาให้ท่าน”
ลู่ฝานลุกยืนขึ้นและพูดว่า: “ตกลง ส่วนฉันเองก็รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย ไม่ทราบว่ามีสถานที่เงียบสงบให้พักผ่อนบ้างไหม”
พ่อบ้านอาวุโสพูดขึ้นว่า: “มี มี มี ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน เชิญทางนี้เลย! ”
เมื่อพูดจบ พ่อบ้านอาวุโสก็ได้ดึงเสื้อผ้าของลู่ฝานแล้วพาเดินออกมาด้านนอกอย่างกระตือรือร้น
ด้านผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงกลับถูกหมางเมินโดยสิ้นเชิงแล้ว เขาสะบัดชายแขนเสื้อพร้อมกับส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา
ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงได้เดินตามทั้งสองคนไป ทางพ่อบ้านอาวุโสหันหลังมามองผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
โดยนำพาลู่ฝานไปยังลานกว้างด้านข้างของตระกูลอี่ว์ ที่มีชื่อว่าสวนสี่ฤดู
พ่อบ้านอาวุโสชี้ไปยังบ้านหลังที่ตกแต่งอย่างสวยงามที่อยู่ภายในสวนและพูดขึ้นว่า: “ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน ท่านพักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อน ฉันจะรีบไปนำสิ่งของมาให้เดี๋ยวนี้”
ลู่ฝานพยักหน้า และมองพ่อบ้านอาวุโสเดินจากไป
ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงก็ยืนอยู่ที่ด้านหลังของลู่ฝาน โดยไม่มีทีท่าว่าจะเดินจากไป
พ่อบ้านอาวุโสเดินมาที่ด้านข้างของผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงและพูดขึ้นว่า: “ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียง ท่านไม่กลับออกไปพักผ่อนเหรอ? ”
ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงพูดขึ้นว่า: “ฉันมีบางอย่างที่จะพูดคุยกับผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนสักหน่อย”
พ่อบ้านอาวุโสขมวดคิ้วขึ้น และพูดว่า: “ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียง ขออย่าได้ทำเรื่องอะไรที่เกินเลยขอบเขตนะ ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนเพิ่งจะช่วยชีวิตท่านเจ้าคุณอี่ว์ของพวกเราเอาไว้”
ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงใช้สายตาที่เย็นชาจ้องมองไปที่พ่อบ้านอาวุโส และพูดขึ้นว่า: “วางใจเถอะ ฉันไม่ทำอะไรเขาแน่นอน”
พ่อบ้านอาวุโสมองไปที่ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงแล้วก็ยิ้มขึ้นเล็กน้อย
โดยเขามองว่า วิทยายุทธของผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนนั้นคงจะเหนือกว่าอู๋เหลียงผู้นี้มากทีเดียว ซึ่งเขาจะสามารถลงมือทำการอะไรได้อย่างนั้นเหรอ?
แล้วพ่อบ้านอาวุโสก็เดินจากไป อย่างรวดเร็ว
ลานบ้านที่เงียบสงบ ก็หลงเหลือเพียงแค่อู๋เหลียงกับลู่ฝานสองคน
ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงค่อย ๆ พูดขึ้นว่า: “ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนใช่ไหม? นายทำเกินไปหน่อยแล้ว”
เมื่อเสียงพูดดังขึ้น พร้อมกันนั้นก็เกิดลมหมุนจากร่างของอู๋เหลียงขึ้นด้วย
พลังลมหายใจที่แหลมคม ทำให้หน้ากากเงินบนใบหน้าของลู่ฝานนั้นเกิดเสียงดังกร็อกแกร็กขึ้น
ร่างกายของลู่ฝานเองก็เกิดเปลวไฟลุกโชน พร้อมกับจดจ้องไปที่อู๋เหลียงและพูดขึ้นว่า: “นายคิดจะลงมือกับฉันใช่ไหม? ”
อู๋เหลียงพูดขึ้นว่า: “ลงมือเหรอ? เปล่าเปล่า พวกเราเป็นผู้ฝึกชี่ ก็ยึดตามกฎเกณฑ์ของผู้ฝึกชี่เถอะ”
ลู่ฝานยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ประลองยาเหรอ? ”
อู๋เหลียงส่ายศีรษะและพูดว่า: “ไม่ ประลองวิชา หากว่านายแพ้แล้ว ก็รีบออกไปจากตระกูลอี่ว์ซะ ฉันต้องการอุกกาบาตเหล็กหลิงซานของตระกูลอี่ว์ ซึ่งไม่สามารถให้นายมาทำลายความตั้งใจนี้ลงได้”
ลู่ฝานพูดขึ้นด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำว่า: “แต่ ฉันทำลายมันไปแล้ว”
อู๋เหลียงหัวเราะเหอะเหอะและพูดว่า: “ไม่กลัว ต่อให้ท่านเจ้าคุณอี่ว์ถูกรักษาจนหายดีแล้ว แต่เขาก็ยังที่จะป่วยได้อีกครั้ง”
คำพูดของอู๋เหลียงทำให้ลู่ฝานตกใจเล็กน้อย
ไอ้หนุ่มคนนี้ ก็ถือเป็นผู้ที่จิตใจโหดร้ายไม่เบาเลย!
แน่นอนว่า พฤติกรรมของตัวเขานี้ก็ตรงกับชื่อเขาอย่างไรอย่างนั้น
“นายคิดจะประลองอย่างไร? ”
ลู่ฝานเอ่ยปากถามขึ้น
อู๋เหลียงขมวดคิ้วขึ้นและพูดว่า: “หรือว่านายประลองวิชาผู้ฝึกชี่ไม่เป็นอย่างนั้นเหรอ? อาจารย์ของนายไม่เคยสอนนายใช่ไหม? ”
ลู่ฝานค่อย ๆ พูดว่า: “เคยสอนบ้างเล็กน้อย แต่ไม่เคยประลองกับใครมาก่อน”
อู๋เหลียงหัวเราะเยาะอีกครั้ง น่าจะมีฝีมือที่กระจอกไม่ได้เรื่องแน่!
ทันใดนั้น อู๋เหลียงก็มีความมั่นใจมากขึ้น
เขาเป็นถึงยอดฝีมือประลองวิชา ที่เคยผ่านการประลองมานับครั้งไม่ถ้วน
อู๋เหลียงยื่นมือขวาออกมา และพูดว่า: “ประลองบุ๋นกันเถอะ หากว่านายสามารถควบคุมเหนือฉันได้ ฉันก็จะจากไปเองทันที โดยไม่ผิดคำพูด”
ลู่ฝานส่ายศีรษะและพูดว่า: “หากนายชนะแล้ว ฉันก็จะต้องจากไปโดยที่สูญเสียสิ่งของต่าง ๆ จำนวนมาก แต่หากฉันชนะแล้ว นายเองก็จะจากไปโดยที่ไม่สูญเสียอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ? ”
อู๋เหลียงพูดขึ้นว่า: “แล้วนายต้องการอะไรล่ะ? ”
ลู่ฝานพูดว่า: “ต้องยอมสละสูตรการกลั่นยาผู้ฝึกชี่ หรือสมบัติล้ำค่าของนายเอาไว้”
อู๋เหลียงเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า แล้วพูดว่า: “คิดต้องการสูตรการกลั่นยาและสมบัติล้ำค่าของฉัน เกรงว่านายจะไม่มีคุณสมบัติล่ะสิ”
ลู่ฝานหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า: “หากว่านายยอมที่จะเดิมพัน ฉันก็จะร่วมเดิมพันกับนายด้วย แต่ถ้าหากนายไม่ยอม ฉันก็จะกลับไปพักผ่อนแล้ว”
ขณะที่พูด ลู่ฝานก็ทำทีท่าว่าจะเดินจากไป
อู๋เหลียงกัดฟันแน่น และตะโกนขึ้นว่า: “ช้าก่อน ตกลง ฉันเดิมพันกับนาย แต่การวางเดิมพันของนายนั้น ก็จะต้องเพิ่มเติมอะไรบ้างเหมือนกัน”
ลู่ฝานค่อย ๆ นำจิตอัคคีออกมา
วางไว้บนมือ แล้วเปลวไฟสีขาวก็ลุกโชนขึ้นจนอู๋เหลียงมองตาค้างแล้ว
“พอแล้วหรือยัง? ”
ลู่ฝานถามขึ้น
อู๋เหลียงพยักหน้าและพูดว่า: “พอแล้ว มิน่าล่ะที่นายสามารถสัมผัสได้ถึงคำสาปแช่งในร่างกายของเขาได้เร็วขนาดนี้ ที่จริงแล้วก็มีสมบัติล้ำค่าอยู่ในตัวนี่เอง ซึ่งสิ่งของชิ้นนี้ของนาย ฉันจะต้องได้มาครองแน่นอน”
ขณะที่พูด อู๋เหลียงก็เดินไปยืนที่ด้านหน้า แล้วพลังชี่ในร่างกายก็พลุ่งพล่านขึ้น
