เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 715
ประกอบกับอำนาจของผู้ตรวจการลู่สามคำนี้ อำนาจอื่นก็พูดได้ยาก
ดังนั้นตอนนี้ แหล่งเงินของตระกูลลู่ ทัดเทียมเสมอเหมือนตระกูลอี่ว์ในตอนนั้นแล้ว แต่ตระกูลลู่ย้ายมาจากเมืองเจียงหลินไปเมืองตงหวา ก็แค่เวลาไม่กี่เดือน
ใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือน ตระกูลลู่ได้เสร็จสิ้นการเปลี่ยนแปลงอันงดงาม
ตระกูลเล็กที่ไม่มีสักกะแดงเดียวหนึ่งตระกูล คนบ้านนอกคอกนากลายเป็นตระกูลใหญ่ ทุกคนก็เรียกอย่างยกย่องภายในเมืองตงหวา
ลู่ฝานก็ยังเป็นนักบู๊ชายหนุ่มที่ไม่เลวคนหนึ่ง กลายเป็นผู้ตรวจการลู่ที่มีชื่อเสียงเหมือนกับหัวหน้าเขตอี้ว์ได้
ใครสามารถจินตนาการได้ว่า โลกกำลังเปลี่ยนแปลงเร็วแค่ไหน
ใครจะไปรู้ว่า พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
“ครวะผู้ตรวจการลู่ เอ้อร์โก่วนำพาลูกน้อง แสดงความคารวะให้กับคุณท่าน”
ภายในคฤหาสน์ของตระกูลลู่ ลู่ฝานกำลังนั่งอยู่ในห้องอภิปรายของตระกูลลู่ มองดูกลุ่มคนกลุ่มที่คุกเข่าต่อหน้านี้อย่างเงียบสงบ
ยิ้มเล็กน้อย ลู่ฝานพูดขึ้นมาว่า: “นั่ง!”
เอ้อร์โก่วลุกขึ้นอย่างช้าๆ จัดแจงเสื้อผ้านั่งลง เสื้อผ้าที่เขาสวมนั้นหรูหรามาก แต่กลับไม่สามารถเปลี่ยนรัศมีอันธพาลบนร่างกายของเขาได้
ลู่ฝานคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้มากๆ ตามแบบฉบับมาจากนักเลงข้างถนนทั่วไป และดูอันธพาล
ทั่วทั้งห้องโถง ในเวลานี้นั่งเต็มไปด้วยคนแบบนี้แล้ว
ลู่ฝานเล่นกับหยกชิ้นหนึ่งในฝ่ามือ หยกขาวกลมเหมือนเหรียญทองแดงไหลผ่านปลายนิ้ว แฝงไปด้วยหมอก
ใช่แล้ว นี่เป็นหยกแขวนจิตบู๊ใหม่ชิ้นหนึ่ง เพียงแต่ว่ายังไม่ได้เจียระไนเป็นรูปเป็นร่าง
ลู่ฝานเล่นหยกไปด้วย และพูดไปด้วยว่า: “ทุกคน วันนี้ที่เรียกทุกคนมา ไม่ได้มีเรื่องอื่นใด ใกล้ถึงเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีแล้ว ตามธรรมเนียมของบ้านเกิดของเรา ก็ต้องแจกของให้ญาติมิตรสหาย เด็กๆ นำของเข้ามา!”
หลังจากการตะโกนของลู่ฝาน ลูกหลานกลุ่มหนึ่งของตระกูลฝานก็เข้ามาพร้อมกล่องหลายสิบกล่อง แกร๊กดังมาเสียงหนึ่ง กล่องก็ตกลงไปที่พื้น และเหรียญทองคำที่ทองเหลืองอร่ามก็กระจายไปทั่วพื้นทันที
“คนในตระกูลของพวกเรา ก็แค่จริงใจ ทุกคนรับเงินไป ฉลองเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีกันให้สนุก จำไว้ด้วย ทำงานเพื่อตระกูลลู่ของพวกเรา ตระกูลลู่ไม่มีทางลืม ทุกคนแบ่งกันเถอะ!”
กลุ่มคนเปล่งเสียงร้องด้วยความดีอกดีใจในทันที ลู่ฝานมองดูด้วยรอยยิ้ม แล้วเดินออกจากห้องโถงอย่างช้าๆ
ข้างนอก แม่นางฉินเอ๋อร์รออยู่นานมากแล้ว
ถือหนังสือเล่มเล็กๆไว้ในมือ และฉินเอ๋อร์พูดว่า: “ผู้นำ ทำไมต้องแจกเงินให้พวกเขาด้วย? แค่นักเลงกลุ่มหนึ่งเท่านั้นเอง”
ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เธอเห็นว่าเป็นนักเลง ฉันเห็นเป็นอันธพาลกลุ่มหนึ่งของเมืองตงหวาและแหล่งข่าวกรองตระกูลลู่ของพวกเรา แม้ว่าคนเหล่านี้จะหยาบคาย แต่ก็มีประโยชน์มาก เธอได้เชิญคนที่ต้องเชิญมาหมดหรือยัง?”
ฉินเอ๋อร์พยักหน้าและพูดว่า: “แทบจะเชิญมาทั้งหมดแล้ว เพียงแต่ว่าพวกตระกูลขี้ประจบของตระกูลอี่ว์ก็ต้องเชิญมาเหรอ? ไม่กลัวว่าพวกเขาจะสร้างปัญหาเหรอคะ?”
ลู่ฝานหัวเราะฮ่าฮ่าแล้วพูดขึ้นมาว่า: “ถ้าหากพวกเขากล้ามา ก็ไม่ใช่คนขี้ประจบของตระกูลอี่ว์ แต่เป็นคนขี้ประจบตระกูลลู่”
ฉินเอ๋อร์เอียงหัว ไม่ค่อยเข้าใจ
ลู่ฝานก็ไม่ได้อธิบาย และยิ้มเล็กน้อย
ค่ำคืน กำลังจะมาในไม่ช้านี้
มีแขกจำนวนมาก บรรยายฉากรื่นเริงและมีชีวิตชีวา และกองกำลังต่างๆภายนอกได้ส่งผู้คนไปเฉลิมฉลองเทศกาลเซ่นไหว้ประจำปีของตระกูลลู่ รอจนคนเหล่านี้เดินทางกลับไป
สวนหลังบ้านตระกูลลู่ ก็มีการจัดงานเลี้ยงใหม่อีก
เทศกาลดั้งเดิมของตระกูลลู่ การประลองของลูกศิษย์ในตระกูลยังคงดำเนินต่อไป
งานเลี้ยงร้องเพลงและเต้นรำได้เตรียมไว้แล้ว ลู่ฝานนั่งอยู่ที่ตำแหน่งผู้นำ รู้สึกแตกต่างเล็กน้อย!
นึกขึ้นมาได้ สี่ปีที่แล้วของวันนี้ ตัวเองยังต้องอดกลั้นความโกรธแค้นต้องการที่จะลบล้างชื่อเสียงเศษสวะอยู่เลย
ดูสิเวลาของปีนี้ เปลี่ยนไปมากแค่ไหน
“ผู้เฝ้าเมืองลู่มาแล้ว!”
เสียงรายงานออกมาด้านนอก ลู่ฝานและคนอื่นๆที่กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งหลักก็เกิดความคล้อยตาม
