เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 721
“คุณชายตระกูลซ่ง อาหลียังเด็ก พวกคุณปล่อยเธอไปเถอะ ฉันจะคุกเข่าคำนับพวกคุณ!”
หญิงสูงวัยคุกเข่าลงทันที
แต่คุณชายทั้งสองคนไม่มีท่าทีจะปล่อยอย่างเห็นได้ชัด กระชากเด็กผู้หญิงเข้ามาทันที
“มาสิยัยเด็กน้อย ให้เงินค่าแรงยังไม่เอา ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม มาให้ฉันดูหน่อยสิ โอ้ หน้าตาไม่เลว สวย!”
ลูกหลานคนรวยทั้งสองคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะ เสียงหัวเราะลามกมาก เด็กผู้หญิงกลั้นน้ำตาเอาไว้ สีหน้าดึงดัน
ผู้คนข้างๆ โกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร ยืนอยู่ทั้งสองฝั่ง ไม่พูดอะไรสักคำ
เห็นได้ชัดว่าเรื่องแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก
ศิษย์พี่หานเฟิงพูดข้างๆ ลู่ฝานว่า “ไอ้สองคนนี้ใช้ชีวิตแบบที่ฉันใฝ่ฝันเลย!”
ลู่ฝานไม่สนใจนิสัยชั่วร้ายของศิษย์พี่หานเฟิง เขาเดินเข้าไปแย่งเด็กผู้หญิงออกมา
“ทำอะไร อยากตายเหรอ”
ทันใดนั้นกระบี่และดาบออกจากฝัก คนหลายสิบคนด้านหลังคุณชายทั้งสองคน เข้ามาล้อมลู่ฝานกับหานเฟิง
หานเฟิงไม่แม้แต่จะช้อนตาขึ้นมอง ลู่ฝานไม่แม้แต่จะมองทั้งสองคน เอาเด็กผู้หญิงคืนให้หญิงสูงวัยข้างๆ แล้วพูดว่า “รีบไปเถอะ!”
หญิงสูงวัยรับหลานสาวมา แล้วหันหลังจะเดินออกไป
หนึ่งในคุณชายพูดเสียงดังว่า “ใครให้พวกเธอไป!”
แต่พวกเขาเพิ่งพูดออกมา ลู่ฝานแววตาน่ากลัว ความน่ากลัวแผ่ออกมา
ทันใดนั้น คุณชายทั้งสองคนทรุดลงบนพื้น นักบู๊หลายสิบคนที่ล้อมพวกเขา พากันถอยหลังไปสามก้าว คนจำนวนไม่น้อยเริ่มขาสั่น
“ฉันบอกว่าให้ไป ไปสิ!”
ลู่ฝานดึงหญิงสูงวัยที่ตกใจจนอึ้งขึ้นมา แล้วใส่ปราณชี่เข้าไป
ทันใดนั้นหญิงสูงวัยมีแรงเหมือนเดิม อุ้มเด็กผู้หญิงวิ่งหนีไป
ศิษย์พี่หานเฟิงพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน ถ้าศิษย์น้องหลิงเหยาได้เห็นภาพนี้ คืนนี้นายมีโชคดีแน่นอน”
พูดจบ ศิษย์พี่หานเฟิงตบไหล่ลู่ฝานแล้วพูดเบาๆ ว่า “ครั้งหน้าถ้านายจะระเบิดพลัง จำไว้ว่าให้บอกฉันก่อน ให้ตายเถอะ นายทำให้ฉันตกใจไปด้วยเลย”
ลู่ฝานกลอกตามองบน แล้วเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
ทั้งสองคนที่ล้มลงบนพื้น มองลู่ฝานอย่างอกสั่นขวัญแขวน
เมื่อกี้พวกเขารู้สึกเหมือนสัตว์อสูรไร้เทียมทานกระโจนใส่พวกเขา
ความรู้สึกของความตายพุ่งเข้ามาจู่โจมทั้งตัว
“นาย……พวกนายเป็นใครกันแน่ รนหาที่ตาย เราเป็นคนของตระกูลซ่งนะ!”
ลู่ฝานก้มตัวลงเล็กน้อย มองทั้งสองคนด้วยแววตาดุดัน “ตระกูลซ่ง ตระกูลวิถีบู๊ เป็นข้าราชการนี่”
ทั้งสองไม่กล้าสบตาลู่ฝาน แต่ยังทำเป็นเก่ง “นายไม่รู้จักตระกูลซ่งจวนผู้เฝ้าเมือง พวกบ้านนอกที่มาจากที่อื่น พวกนายตายแน่ ไอ้พวกเลวสมควรตาย พวกนายยังไม่คุมตัวพวกเขาอีก!”
นักบู๊หลายสิบคนที่อยู่ข้างๆ กำลังจะลงมือ ศิษย์พี่หานเฟิงยิ้มบางๆ พลังปราณบนตัวเคลื่อนไหว
หลังจากนั้นนักบู๊หลายสิบคนล้มลงบนพื้นพร้อมกัน แล้วกระอักเลือดออกมา
“พวกคนขี้ขลาดเนี่ยนะจะคุมตัวพวกเรา กำลังพูดตลกอยู่หรือไง”
ศิษย์พี่หานเฟิงหัวเราะออกมา รอยยิ้มของเขาในสายตาทั้งสองคนด้านหน้า เหมือนกับเจอผีตอนกลางวันแสกๆ
ลู่ฝานก็หัวเราะออกมา
“จวนผู้เฝ้าเมือง อืม ดีมาก งั้นรบกวนพวกนายพาเราไปจวนผู้เฝ้าเมืองหน่อยสิ ฉันกำลังกลุ้มอยู่ว่าจะหาคนยังไงดี!”
ลู่ฝานสะบัดมือยกหนึ่งในนั้นขึ้นมา ไอ้หมอนี่คิดขัดขืน เอามีดสั้นออกมาจากแขนเสื้อทันที
แต่ยังไม่ทันลงมือ แขนกับมีดสั้นของเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ พลังอันแข็งแกร่งโจมตีไปทั้งตัว เขาเป็นลมทันที เลือดออกเจ็ดทวาร
ลู่ฝานโยนคนนี้ทิ้ง แล้วยกอีกคนหนึ่งขึ้นมา
“ถ้านายไม่ให้ความร่วมมือ นายจะน่าเวทนากว่าเขา!”
อึก!
คุณชายคนนี้กลืนน้ำลายลงคอ พยักหน้าหงึกๆ เหมือนลูกไก่จิกข้าว!
