“ให้ตายเถอะ ออร่าไม่ดี ออร่าไม่ดีจริงๆ!”
ศิษย์พี่หานเฟิงก่นด่าออกมาเสียงดัง ตอนนี้เจ้าดำกลายเป็นมังกรดำคุ้มครองอยู่ด้านหน้าทั้งสามคน
เศษไม้กระจาย หินกระเด็นไปทั่ว
หอแดนสวรรค์ที่แต่เดิมยังอยู่สมบูรณ์ ตอนนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว
เงาดำเป็นแถบลอยออกมาจากหอแดนสวรรค์ หรือบางทีเป็นเหมือนพวกลู่ฝาน ที่โดนระเบิดจนกระเด็นออกมา หรือไม่ก็อาศัยพละกำลังอันแข็งแกร่งของตัวเอง ฝืนพุ่งออกมา
อย่างแรกมีตั้งไม่รู้กี่คน ส่วนอย่างหลังมีแค่ไม่กี่คน
ลู่ฝานเห็นผู้ฝึกชี่จ้าวกวง รวมไปถึงคุณฟู่กุ้ย
ส่วนที่เหลือ กลัวว่าจะมีหลายคนตายอยู่ท่ามกลางระเบิด
ในตลาดหม้อยา คนจำนวนไม่น้อยเห็นภาพนี้ พากันส่งเสียงตกใจออกมาไม่หยุด คนจำนวนมากพากันถอยหลัง พากันวิ่งลงจากเขา
บางคนที่ซื้อกระจกจำภาพ รู้ว่าด้านในเกิดอะไรขึ้น รีบหนีอย่างรวดเร็ว แต่คนจำนวนมากไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น วิ่งพลางหันกลับมามอง
แรงระเบิดที่เหลือขยายเป็นวงกว้าง พัดฝุ่นตลบอบอวล
ทันใดนั้นมีเงาคนสี่คน พุ่งขึ้นมาจากซากปรักหักพังของหอแดนสวรรค์
คนหนึ่งดำขลับทั้งตัว เหมือนตอนกลางคืน ดวงตาแดงก่ำ เขาคือฉางเจี๋ยหน้าผี
คนหนึ่งเปลือยทั้งตัว มีมือที่เป็นหนวดเต็มไปหมด ดวงตาทั้งสองข้างเย้ายวน เธอคือซักคิวบัสชั่วร้าย
อีกคนถือหัวไว้ในมือ กินอย่างเทาเที่ย ตัวแดงทั้งตัว เขาคือมารจอมเหล่าเทา
ส่วนอีกคนท่าทีสบายๆ เสื้อขาวดุจหิมะ ตาสีเขียวเหมือนน้ำ เขาคือมารกระบี่ชิงไห่
สี่คนนี้คือ สี่ผู้พิทักษ์ปกป้องที่มีชื่อเสียงในบรรดาผู้ฝึกชั่วร้ายในตอนนี้
แต่ในที่นี้ เห็นได้ชัดว่ามีแค่ไม่กี่คนที่รู้จักตัวตนพวกเขา พวกเขาเห็นเพียงแค่สี่คนยืนอยู่กลางอากาศด้วยความยโส เป็นผู้แข็งแกร่งในบรรดาผู้แข็งแกร่งแน่นอน
ขณะเดียวกัน ในซากปรักหักพัง เซียนอวี่ซานกับคนอื่นก็โผล่ออกมา เหาะขึ้นมาบนฟ้าเช่นกัน
สุ่ยเชียนโหรว สี่พลเอก รวมไปถึงยอดฝีมือผู้ฝึกชี่ ล้อมมารทั้งสี่เอาไว้
“เอาหัวใจแห่งความมืดออกมา!”
เซียนอวี่ซานพูดอย่างเย็นชา
ตอนหอแดนสวรรค์ระเบิด เขาแย่งจากฉางเจี๋ยหน้าผีไม่ได้ ตอนนี้หัวใจแห่งความมืด อยู่ในมือของมารตัวนี้แล้ว
ตอนนี้ฉางเจี๋ยหน้าผี ไม่ได้แต่งตัวตลกเหมือนตอนนั้นแล้ว สิ่งที่ปรากฏในสายตาทุกคน เหมือนเงาคนที่รวมตัวจากหมอกดำ
ฉางเจี๋ยหน้าผียิ้มแล้วพูดว่า “ของที่ได้มาอยู่ในมือแล้ว จะเอาให้ได้เหรอ คนที่มีความชอบธรรมแบบพวกนาย ทำไมต้องมาพูดเหตุผลกับผู้ฝึกฝนชั่วร้ายแบบเรา! น่าขำ น่าขำ!”
เมื่อพูดจบ ในบรรดามารทั้งสี่ มีมารสามคนหัวเราะออกมา
มีเพียงมารตะกละชุดแดง ที่ไม่สนใจ กัดกินหัวที่อยู่ในมือจนสะอาดอย่างเงียบๆ
คนที่โดนมันกัดก็คือผู้ชายที่เพิ่งยืนอยู่หน้าประตูห้องพวกเขา ถ้ารู้ว่าจุดจบตัวเองเป็นแบบนี้ เขาไม่มีทางก้าวขาเข้าไปในห้องนั้นแม้แต่ก้าวเดียว
เซียนอวี่ซานที่โดนพูดแซะ มีแสงปรากฏขึ้นบนตัว
มารทั้งสี่ก็มีพลังพลุ่งพล่านบนตัว ทันใดนั้น พลังของฝั่งดีและฝั่งไม่ดี กลายเป็นภาพประหลาดอยู่กลางอากาศ
ฝั่งหนึ่งเป็นห้าสี ส่วนอีกฝั่งเป็นสีดำ ปะทะกันอย่างต่อเนื่อง
ขณะนั้น พื้นดินใต้เท้าสะเทือน เมื่อหันไปดู ทหารเป็นกองทัพกำลังพุ่งเข้ามา
“ตั้งรับ ยิงหน้าไม้!”
สัญญาณทางทหารดังสะเทือนแก้วหู กองทหารล้อมตลาดหม้อยาเอาไว้
พลเอกฉือหลงกวาดตามอง ยิ้มแล้วพูดว่า “มารอย่างพวกนาย ในเมื่อมาแล้วอย่าหวังจะได้กลับไป!”
ฉางเจี๋ยหน้าผีหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “คิดว่านายมีลูกน้องแค่คนเดียวเหรอ”
