เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 781
ลู่ฝานช้อนตามองไป จู่ๆ เขาเห็นว่าผู้ฝึกฝนพวกนี้ต่างมีดวงตาสีแดงก่ำ เหมือนโดนวิชาชั่วร้ายอย่างไรอย่างนั้น
“วิชาเลือดพลุ่งพล่าน ศิษย์น้องลู่ฝาน จำเป็นต้องฟันหัวคนพวกนี้”
ศิษย์พี่หานเฟิงตะโกนออกมา ตอนนี้มีนักบู๊ชุดแดงคนหนึ่ง ยกกระบี่พุ่งเข้ามาทางพวกเขา
ลู่ฝานหมุนตัวเตะนักบู๊ชุดแดงคนนี้จนกระเด็น จากพละกำลังของเขา การเตะนี้ถึงเป็นหินก้อนใหญ่ก็แตกเป็นผุยผงได้ แต่นักบู๊ชุดแดงคนนั้น เหมือนไม่เป็นอะไรเลย เขารีบลุกขึ้นมาทันที
ลู่ฝานรู้สึกว่าเตะของตัวเองเมื่อกี้ ไม่สามารถทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บเท่าไร เหมือนตัวของเขาถูกกรอกเหล็กกล้าลงไป ทนทานเป็นอย่างมาก
“ฟันหัว! ต้องฟันหัว!”
ศิษย์พี่หานเฟิงตะโกนออกมาอีก แล้วพุ่งเข้าไปหานักบู๊ชุดแดง
กระบี่ฟ้าครามในมือมีแสงสว่าง ฟันลงไปบนคอของนักบู๊ชุดแดง พลังธาตุทองในธาตุทั้งห้าอันแข็งแกร่ง ทำให้พื้นล่างเท้าของอีกฝ่ายเป็นรอยกระบี่แตกร้าว
แต่กระบี่ในมือศิษย์พี่หานเฟิง เขาไปในคอของนักบู๊ชุดแดงได้เพียงสามนิ้ว แต่ไม่สามารถฟันให้ขาดได้ นี่คือกระบี่ที่ใช้แรงทั้งหมดของนักบู๊แดนปราณชีวิตเชียวนะ
“ทนทานมาก!”
ศิษย์พี่หานเฟิงแผดเสียงออกมา ระเบิดพลังออกมาอีกครั้ง
ตอนนี้เจ้าดำตามไปข้างหน้าด้วย เอากรงเล็บจับนักบู๊ชุดแดงที่จะขัดขืน แสงสว่างไสวบนตัวศิษย์พี่หานเฟิง เขาใช้แรงอีกครั้ง ในที่สุดก็ใช้กระบี่ฟันหัวอีกฝ่ายได้
เลือดสาดกระจาย เลือดกระเด็นลงพื้นเหมือนน้ำเดือด กัดกินพื้นจนกร่อน
หลังจากนั้นศพของนักบู๊ชุดแดง กลายเป็นเถ้าอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งไม่เหลืออะไรเลย
ศิษย์พี่หานเฟิงมองลู่ฝาน แล้วพูดว่า “นี่คือวิชาผู้ฝึกฝนชั่วร้าย ศิษย์น้องลู่ฝาน รีบพาศิษย์น้องหลิงเหยาหนีไป ถ้ายังไม่หนีไปจะไม่ทันแล้ว!”
ลู่ฝานอุ้มหลิงเหยาขึ้นมา หลิงเหยาดิ้นขัดขืน “ฉันหนีได้ ปล่อยฉันลง”
ลู่ฝานพุ่งออกไปข้างนอก โดยไม่พูดอะไรสักคำ ด้านหน้าเต็มไปด้วยความโกลาหล เสียงตะโกนฆ่าดังสนั่น
ตลาดหม้อยาที่เดิมทีสงบสุขและคึกคัก ตอนนี้เหมือนนรกบนโลก เจ้าหน้าที่เป็นกลุ่มยังพุ่งไปข้างหน้า หน้าไม้ไร้ประโยชน์ พลังปราณส่องไปทั่ว พลังชี่ระเบิด
“ตู้ม!”
มีเสียงดังสนั่นเกิดขึ้นบนท้องฟ้า พื้นด้านล่างเท้าแตกเป็นรอยร้าวอีกครั้ง
ตอนนี้ภาพที่กำลังเหยียบอยู่บนเมฆหายไป เหมือนประสิทธิภาพของค่ายกลที่คุ้มครองเขาอวี่ฮั่วหายไป
จู่ๆ เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในตัวลู่ฝาน
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบกระโดดขึ้นมา รีบกระโดดขึ้นมา!”
ลู่ฝานไม่เข้าใจว่าเจดีย์เสวียนเก้ามังกรกำลังตะโกนอะไร แต่เขาดึงหานเฟิงเด้งตัวขึ้นไป ขณะเดียวกันก็พูดกับเจ้าดำว่า “สิงร่าง!”
เจ้าดำกลายเป็นแสงสีดำเข้าไปในตัวลู่ฝาน ลู่ฝานเด้งตัวขึ้นสูงประมาณสามสิบเมตร ตอนนี้มีเสียงคำรามอย่างโมโห ดังไปทั่วเขาอวี่ฮั่ว
เหมือนเสียงคำรามอย่างโมโหของพิภพ ค่ายกลปรากฏขึ้นบนพื้น พลังน่ากลัวพุ่งขึ้นมา กลายเป็นดาบยักษ์สีทองนับไม่ถ้วน พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
“อ๊าก!”
คนนับไม่ถ้วนได้รับบาดเจ็บทันที การต่อสู้ครั้งนี้ ไม่รู้มีคนตายไปเท่าไร
เซียนอวี่ซานที่อยู่บนท้องฟ้าพูดอย่างตกใจ “ใครเปิดค่ายกลของเขาอวี่ฮั่ว”
เสียงของอู๋ฉางหน้าผี ดังขึ้นในออร่าสีดำ
“ฉันเป็นคนเปิดเอง ค่ายกลเล็กๆ ดัดแปลงเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำให้พวกนายเลือดไหลเหมือนน้ำ ตายซะเถอะ ตายให้เยอะสักหน่อย ยิ่งคนตายเยอะเท่าไร พลังฉันก็ยิ่งแข็งแกร่ง!”
เสียงหัวเราะแทบขาดใจ ออร่าความตายลอยอยู่บนเขาอวี่ฮั่ว เข้าไปในออร่าดำทั่วตัวเขา
มารสี่ตัวที่โดนยอดฝีมือทุกคนร่วมมือกันควบคุมเอาไว้ ตอนนี้เหมือนจะโจมตีกลับแล้ว!
