เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 785

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 785
เมื่อพูดเช่นนี้ ลู่ฝานเอาป้ายคำสั่งจิตใจเต๋าสำนักมารในแหวนออกมา

ใช้แรงที่ฝ่ามือ ลู่ฝานแบ่งป้ายจิตใจเต๋าสำนักมารเป็นสองส่วน ควันสีดำลอยขึ้นมา

ส่วนมารทั้งสี่ที่กำลังต่อสู้กับเหล่ายอดฝีมือ เหมือนรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง พวกมันสั่นไปทั้งตัว หลังจากนั้นฉางเจี๋ยหน้าผีตะโกนออกมาว่า “เล่นสนุกกันพอแล้ว พวกนายตายซะเถอะ!”

เมฆดำเหมือนหมึกแผ่ซ่านเข้ามา กลืนท้องฟ้าจนหมดภายในพริบตา

…..

ลู่ฝานโยนป้ายพังๆ ในมือลงบนพื้น แล้วก้าวเข้าไปในเมือง

หานเฟิงกับหลิงเหยาเดินตามหลังเขา ไม่รู้ว่าลู่ฝานจะทำอะไร

เดินมุ่งหน้าไปยังจวนผู้เฝ้าเมือง ลู่ฝานเหมือนเข้ามาแดนไร้ผู้คน

“คุณชายของตระกูลพวกนายล่ะ ให้เขาออกมา!”

ลู่ฝานดึงองครักษ์คนหนึ่ง แล้วแผดเสียงออกมา หลังจากนั้นก็ผลักเขาออกไป

องครักษ์คนนั้นจำหน้าลู่ฝานได้ รีบหนีหัวซุกหัวซุนไปด้วยความตกใจ ไม่นาน คุณชายรองกับคุณชายสามของตระกูลซ่ง โดนคนแบกออกมาอย่างรวดเร็ว

เหมือนลูกหลานตระกูลซ่งเห็นผีร้าย ล้อมอยู่ข้างคุณชายทั้งสองคน ด้วยความกลัวและตกใจ

คุณชายรองพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ท่านพี่ท่านนี้ พ่อกับพี่ชายฉันตายไปแล้ว นายจะเอายังไงอีก”

ลู่ฝานพูดเสียงก้องว่า “ไม่มีเวลาพูดไร้สาระกับพวกนาย บอกมาว่าของที่พ่อนายใช้ติดต่อกับราชสำนักอยู่ไหน”

คุณชายรองพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “อยู่ที่โถงหลัก”

ลู่ฝานหายตัวไปยังโถงหลัก ร่างกายของเขาเร็วดั่งสายลม

เมืองมาถึงโถงหลักตระกูลซ่ง ลู่ฝานแค่กวาดตามอง หลังจากนั้นดึงภาพที่แขวนอยู่กลางห้องลงมา เผยให้เห็นค่ายกลเล็กๆ ที่ใช้ติดต่อที่ด้านหลัง

ค่ายกลนี้มีชื่อว่าค่ายกลแยก!

เป็นค่ายกลที่ราชสำนักใช้แจ้งเรื่องด่วน ถ้าไม่ถึงช่วงเวลาเป็นตาย ห้ามใช้ เมืองละค่ายกล โดยทั่วไปจะวาดไว้ในสถานที่ที่เป็นลานกว้าง คิดไม่ถึงว่าในเมืองหยุนไห่ จะวาดอยู่ในโถงหลักของตระกูลซ่ง ด้วยเหตุนี้ทำให้รู้ว่าตระกูลซ่งเห็นแก่ตัวแค่ไหน

ค่ายกลนี้ต้องมีป้ายผู้เฝ้าเมืองถึงจะเปิดได้ โชคร้ายที่ตอนนี้ป้ายของผู้เฝ้าเมืองหยุนไห่ อยู่ในมือลู่ฝาน

ลู่ฝานเอาป้ายคำสั่งออกมา กดมันลงบนค่ายกล

ทันใดนั้น ค่ายกลสว่างขึ้นมา แสงหนึ่งทะลุผ่านหลังคาโถงหลักตระกูลซ่งขึ้นไปบนฟ้า

นี่เป็นแสงคุ้มครองเมืองของประเทศอู่อาน หรือเรียกว่าลำแสงทำลายเมือง เพราะเมื่อเห็นแสงนี้ เท่ากับว่ากำแพงเมืองกำลังจะถูกทำลายแล้ว ต้องการให้ราชสำนักช่วยเหลืออย่างรวดเร็ว

แสงทะลุไปในเมฆ ไม่รู้ว่าไปไหนแล้ว

ลู่ฝานเห็นแสงนี้หายไป ก็ขมวดคิ้ว

หลิงเหยาถามว่า “ราชสำนักจะส่งคนมาไหม”

ลู่ฝานพูดว่า “ถ้าคนในราชสำนักไม่ได้โง่ ต้องส่งคนมาแน่นอน”

หานเฟิงพูดขึ้นมาข้างๆ ว่า “อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง แต่หน่วยองครักษ์เสิ่นหวา ต้องมีคนมาแน่นอน”

ลู่ฝานมองหานเฟิงอย่างไม่เข้าใจ “หน่วยองครักษ์เสิ่นหวาคืออะไร”

หานเฟิงพูดว่า “เดี๋ยวนายเห็นก็รู้เอง”

ลู่ฝานเกลียดที่ศิษย์พี่หานเฟิงชอบอุบเรื่องสำคัญเอาไว้เป็นที่สุด ขณะกำลังจะถาม มีเสียงตะโกนดังขึ้นข้างนอก

“ดูเร็ว เมฆดำลอยมาแล้ว!”

ลู่ฝานและคนอื่นรีบเดินออกไป เมื่อเพ่งมอง ก็เห็นเมฆดำลอยมาเป็นแถบ

ลู่ฝานหน้าซีดเผือดทันที เขารู้ว่าเมฆดำนี้มาจากไหน เป็นออร่าปีศาจของมารสี่ตัวนั่น

หานเฟิงกัดฟันพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน หนีตอนนี้ยังทันนะ”

ลู่ฝานพูดว่า “อย่าบอกนะว่าเรายังหนีมารสี่ตัวนี่ได้อีกเหรอ”

ลู่ฝานกำหมัด แผดเสียงออกมาว่า “รีบเรียกรวมคนที่ฝึกฝนพลังปราณได้ทั้งหมดในเมือง รวมตัวกันที่ประตูเมือง!”

กลุ่มคนมองลู่ฝานอย่างไม่เข้าใจ ราวกับกำลังบอกว่าทำไมเราต้องฟังคำสั่งพวกนาย

ลู่ฝานเห็นดังนั้น จึงเอาป้ายผู้ตรวจการชั้นกลางของตัวเองออกมา พูดเสียงดังว่า “ผู้ตรวจการชั้นกลาง ลู่ฝานอยู่ที่นี่ พวกนายต้องฟังคำสั่ง!”

บทที่ 784

บทที่ 786