เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 990

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 990
ลู่ฝานยิ้มอย่างได้ใจ อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก

ขณะนั้นจู่ๆ มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ลู่ฝานโบกมือไปมาให้สิบสาม สิบสามรีบเปิดประตูทันที

นึกว่ามีเด็กที่ไหนมาถามอีก ผลปรากฏว่าเมื่อเปิดประตู สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือตาเฒ่าซูและคนอื่น คนที่นำมาเป็นผู้อาวุโสที่ไม่เคยเจอมาก่อน

“พวกนายคนไหนคือลู่ฝาน!”

ผู้อาวุโสโม่กวาดตามอง

ลู่ฝานลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ผมเอง ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสคือ……”

เฮ่อจงรีบพูดว่า “ลู่ฝาน ท่านนี้คือโม่กุย ผู้อาวุโสโม่แห่งเจดีย์ยา วันนี้เขาอยากมาเจอนายน่ะ”

ลู่ฝานชี้ตัวเองแล้วพูดอย่างสงสัย “เจอผมเหรอ”

จู่ๆ ผู้อาวุโสโม่ใช้จมูกดมฟุดฟิดกลางอากาศ แล้วพูดว่า “เมื่อกี้มีคนเพิ่งกลั่นยาเหรอ พลังฟ้าดินนี้รุนแรงมาก!”

เซียวเฮ่ากับอูลี่คุนหันไปมองลู่ฝานทันที เฮ่อจงกับคนอื่นก็มองลู่ฝานอย่างประหลาดใจ

สงป้าเทียนพูดเสียงดังว่า “ลู่ฝาน เมื่อกี้นายคงไม่ได้กลั่นยาใช่ไหม อย่าบอกนะว่าแท้จริงแล้วนายคือผู้ฝึกชี่”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ใช่ครับๆ พวกคุณเข้าใจผิดแล้ว เมื่อกี้ผมเพิ่งทำความเข้าใจได้ วิทยายุทธก้าวหน้าขึ้นเท่านั้นครับ!”

ผู้อาวุโสโม่พยักหน้าพูดว่า “ไม่เหมือนกฎพลังชี่ทั่วไปที่กลั่นยาจริงๆ ลู่ฝาน ดูเหมือนพรสวรรค์ของนายบนเส้นทางวิถีบู๊ ก็ไม่เลวเหมือนกันสินะ!”

ลู่ฝานพูดอย่างนอบน้อมว่า “ผู้อาวุโสชมเกินไปแล้วครับ”

ผู้อาวุโสโม่เดินเข้ามา ค่อยๆ ลากเก้าอี้ตัวหนึ่งมานั่ง

มองลู่ฝานด้วยรอยยิ้ม ผู้อาวุโสโม่พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ได้ยินว่านายเป็นนักบู๊ แต่กลับสอนศิษย์คนอื่นกลั่นยา มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “ไม่ถือว่าสอนพวกเขากลั่นยาหรอกครับ แค่ให้คำแนะนำด้านสมุนไพรครับ ผมมีประสบการณ์ด้านสมุนไพรอยู่บ้าง รวมไปถึงรู้ว่าควรจัดการสมุนไพรอย่างไร ถึงจะได้ประสิทธิภาพสูงสุดครับ ผมพอศึกษามาบ้างครับ นี่คืองานของผมในฐานะเภสัชกรครับ”

ผู้อาวุโสโม่ยิ้มแล้วพูดว่า “นายถ่อมตัว เจ้าหนุ่ม ถ่อมตัวเป็นเรื่องดี แต่ถ่อมตัวเกินไปจะยโส ถ้านายกลั่นยาไม่เป็น แค่ความรู้ด้านสมุนไพร ไม่สามารถสอนคนได้หรอก”

จู่ๆ ผู้อาวุโสโม่มองลู่ฝานด้วยสายตาเป็นประกาย

แต่ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสบอกว่าใช่ก็ใช่ครับ แต่ผมอยากถามผู้อาวุโส นักบู๊จะกลั่นยายังไงครับ”

คำถามเดียวของลู่ฝาน ทำให้ผู้อาวุโสโม่เป็นใบ้พูดไม่ออก

ตอนนี้ลู่ฝานยังตั้งใจเปลี่ยนปราณชี่เป็นพลังปราณบริสุทธิ์ออกมา

เมื่อเห็นพลังปราณบริสุทธิ์ที่ปล่อยออกมาจากตันเถียน ใครก็ไม่มีทางสงสัยว่าลู่ฝานเป็นนักบู๊จริงหรือไม่

ในเมื่อเป็นนักบู๊ ก็ไม่มีทางมีพลังชี่

ในเมื่อไม่มีพลังชี่ ก็ไม่สามารถควบคุมห้าธาตุฟ้าดินกลั่นยาได้

ผู้อาวุโสโม่เงียบอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “นายเคยเรียนกลั่นยาไหม”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “เคยครับ”

“อาจารย์เป็นใคร ทำไมถึงไม่เข้าสู่วิถียาล่ะ”

ผู้อาวุโสโม่ถาม

ลู่ฝานครุ่นคิดแล้วตอบว่า “ขอโทษด้วยครับ อาจารย์ผมห้ามบอกครับ”

ผู้อาวุโสโม่พยักหน้า ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ดูเหมือนฉันคิดมากเอง นายก็แค่นักบู๊ทั่วไปเท่านั้น อย่ามากก็มีความเข้าใจด้านการกลั่นยาอยู่บ้าง ในเมื่อเคยเรียนมา งั้นการกระทำของนายก็ไม่ได้สอนศิษย์ผิดๆ หวังว่าต่อไปนายพยายามอย่าทำเกินไปก็พอ”

ลู่ฝานพูดว่า “ความสามารถมีจำกัด จะทำเกินไปคงไม่ได้หรอกครับ ผู้อาวุโสวางใจได้เลย”

ผู้อาวุโสโม่ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “น่าเสียดาย น่าเสียดาย! ฉันนึกว่าวันนี้จะได้เจออัจฉริยะที่แตกต่าง ไม่แน่อาจเป็นอัจฉริยะที่เปลี่ยนแปลงทั้งโลกฝึกชี่ แต่นายทำให้ฉันผิดหวังมาก”