เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 1035

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1035
ไร้ความปรานีต่อศัตรู เป็นจรรยาบรรณของลู่ฝานมาตลอด

จางกวังมองลู่ฝานด้วยใบหน้าโกรธเคือง!

การต่อสู้เป็นตายของนักบู๊ ต่างเป็นอาณัติแห่งสวรรค์ นี่คือกฎ แต่พวกเขาเป็นคนทำให้คนอื่นตายมาตลอด แต่ครั้งนี้คนที่ตายคือพวกเขา พวกจางกวังโมโหแต่ไม่สามารถระบายออกมาได้

จูจวิ้นกำหมัดแน่น แล้วเดินไปข้างหน้า

แต่ขณะนั้นจางกวังรั้งเขาไว้แล้วพูดว่า “นายไปไม่ได้ นายสู้เขาไม่ได้!”

จูจวิ้นกัดฟันถอยกลับมา คนที่โกรธมากเหมือนกับเขา ยังมีคนอื่นอีกสี่ห้าคน

ห่าวซู อันดับสี่ในแปดผู้โดดเด่น

เสิ่นหรู อันดับหกในแปดผู้โดดเด่น

เฉาถง อันดับเจ็ดในแปดผู้โดดเด่น

รวมถึงเหรินเจียง อันดับห้าในแปดผู้โดดเด่น!

พวกเขาทั้งห้าคนสีหน้าไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก ใกล้จะพ่นไฟออกมาทางแววตาแล้ว

ห่าวซูพูดว่า “ให้ฉันไปสู้เถอะ เขาเพิ่งเอาชนะสวี่ฉู น่าจะมีแรงไม่มากแล้ว พวกนายอย่าห้ามฉัน!”

จางกวังอ้าปากจะพูด แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกมา

ห่าวซูเดินมาข้างหน้า ดาบยาวปรากฏในมือสองข้าง พลังปราณพุ่งขึ้นบนตัว พละกำลังแดนปราณชีวิตระดับสูงสุดเปิดเผยออกมาอย่างหมดสิ้น

“ลู่ฝาน ตายซะเถอะ!”

แผดเสียงดังออกมา ห่าวซูพุ่งเข้าไปหาลู่ฝาน

วิชากายรวดเร็วดั่งสายฟ้า ดาบยาวในมือกระตุ้นลมและเมฆเต็มท้องฟ้าทันที

“ห่าวซู ดาบเมฆลม!”

“เขาขึ้นไปสู้แล้ว ดูเหมือนแปดผู้โดดเด่นตัดสินใจฆ่าลู่ฝานจริงๆ!”

“คิดดูว่าตอนนั้นห่าวซู ดาบเมฆลม ก็เป็นคนในกลุ่มวีรบุรุษแห่งสงคราม ฝีมือวิชาดาบรวดเร็วเหมือนสายลมสายฟ้า แข็งแกร่งจน……พระเจ้า!”

ทุกคนมองตาค้าง แต่ต่อมาเงาใครคนหนึ่งกระเด็นออกมาจากพายุลมแรง

บนตัวเต็มไปด้วยรอยกระบี่ ดาบยาวสองเล่มหล่นลงพื้น

ทุกคนยังคุยกันไม่ทันเสร็จ ก็เห็นห่าวซูกระแทกลงบนพื้น ไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย

ลู่ฝานสะบัดมือไล่เมฆลมออกไป มาตรงหน้าห่าวซู แล้วใช้กระบี่ทำลายตันเถียนของเขาอีกครั้ง

“คนต่อไป!”

เสียงราบเรียบ นิ่งดั่งน้ำ

แต่การกระทำของเขา กลับทำให้คนในที่นี้อึ้งกันหมด นักบู๊ที่เพิ่งตะโกนพูดว่าดาบเมฆลม ตอนนี้ถลึงตาจนลูกตาใกล้หลุดออกมาแล้ว

ความพ่ายแพ้นี้รวดเร็วเกินไป ทำให้คนอื่นไม่ทันตั้งตัวจริงๆ

ลู่ฝานกวาดตามองเหรินเจียงและคนอื่น จากนั้นส่ายหน้าเบาๆ

ความหมายนี้ก็คือ พวกนายอ่อนแอเกินไป อย่าขึ้นมาสู้เลย!

เหรินเจียงและคนอื่นรู้สึกถึงไอเย็นพุ่งขึ้นมาบนหัวตัวเอง ความแข็งแกร่งของลู่ฝาน เหนือกว่าจินตนาการของพวกเขาจริงๆ

แต่ทันใดนั้นเองๆ จู่ๆ ตัวของลู่ฝานสั่นไปมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

พลังฟ้าดินที่หมุนวนอยู่รอบตัวเขา ก็สั่นตามไปด้วย เหมือนตัวลู่ฝานกลายเป็นเงาเลือนราง

มีหมอกออกมาจากตัวเขา

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่ของตัวเองควบคุมไม่ค่อยได้ เส้นลมปราณหดตัว ตันเถียนแผ่ขยาย พลังนับไม่ถ้วนที่อยู่ในตัวอ่อนจิตฟ้าดินทะลักออกมา แผ่ซ่านไปทั้งตัว

นี่คือ……ความรู้สึกของการทะลุระดับ!

ลู่ฝานตกใจ ในเวลาเดียวกันก็สูดหายใจเข้า!

หลับตาลงทั้งสองข้าง ตอนนี้ทุกสิ่งระหว่างฟ้าดินชัดเจนในสายตาของเขา

ปราณชี่บนตัวรวมตัวกันเป็นรูปเกราะขึ้นมาเอง ปกคลุมทั้งตัวเอาไว้

“นี่มันอะไรกัน”

“ลู่ฝานกำลังทำอะไร โชว์พลังของเขาเหรอ”

ทุกคนมองการกระทำของลู่ฝานอย่างไม่เข้าใจ

จางกวังหลับตาลง สัมผัสออร่าของลู่ฝานที่อยู่บนลานประลอง ทันใดนั้นเขาพูดด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป “เขากำลังทะลุระดับ! เขาจะเข้าสู่แดนปราณดินแล้ว!”

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของจางกวัง ทุกคนสูดหายใจเฮือก ทะลุระดับตอนนี้เนี่ยนะ

ทันใดนั้น พวกเหรินเจียงมีรอยยิ้มเต็มหน้า ทะลุระดับตอนนี้ ก็เท่ากับรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ

ลู่ฝานนายตายแน่!